Oroes

Oroes to lek, którego głównym składnikiem jest escytalopram. Jest to lek przeciwdepresyjny z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI).

Działanie Oroes

Escytalopram, działając jako SSRI, zwiększa stężenie serotoniny w układzie serotoninergicznym mózgu. Serotonina jest neurotransmiterem, który przekazuje sygnały między komórkami nerwowymi i ma kluczowe znaczenie dla regulacji nastroju. Zaburzenia w układzie serotoninergicznym uważane są za ważny czynnik rozwoju depresji i zaburzeń z nią związanych.

Leczenie escytalopramem nie przynosi natychmiastowej poprawy. Poprawa może pojawić się dopiero po kilku tygodniach regularnego stosowania leku. Dlatego pacjenci powinni kontynuować przyjmowanie Oroes, nawet jeśli początkowo nie odczuwają poprawy samopoczucia.

Wskazania do stosowania Oroes

Lek Oroes, zawierający escitalopram, jest stosowany w leczeniu następujących schorzeń:

Depresja: Oroes jest stosowany w leczeniu dużych epizodów depresji. Depresja to stan, w którym osoba odczuwa smutek, zniechęcenie, brak zainteresowań lub radości z życia. W dużych epizodach depresyjnych te objawy są intensywne, trwają dłużej niż dwa tygodnie i mogą powodować znaczne problemy w codziennym funkcjonowaniu.

Zaburzenia lękowe: Lek jest również stosowany do leczenia różnego rodzaju zaburzeń lękowych. Zaburzenia lękowe to grupa schorzeń, które charakteryzują się nadmiernym i niekontrolowanym uczuciem lęku. Obejmują one:

• Zaburzenia lękowe z napadami lęku z agorafobią: Agorafobia to strach przed miejscami lub sytuacjami, które mogą wywołać uczucie paniki, bezradności lub zawstydzenia. Przykładowe sytuacje to wyjście z domu, wejście do sklepów, obcowanie z tłumem lub bycie w miejscach publicznych.
• Zaburzenia lękowe z napadami lęku bez agorafobii: W tym stanie osoba doświadcza nagłych, niekontrolowanych ataków lęku, ale nie ma lęku przed konkretnymi miejscami lub sytuacjami.
• Społeczne zaburzenia lękowe: Charakteryzują się intensywnym strachem lub lękiem przed sytuacjami społecznymi, w których istnieje ryzyko oceny przez innych. Osoba może obawiać się, że zrobi coś, co spowoduje upokorzenie lub ośmieszenie.
• Uogólnione zaburzenia lękowe: Osoba z tym zaburzeniem odczuwa nieustanny, nadmierny i niekontrolowany lęk i obawy przez większość dni przez co najmniej kilka miesięcy.
• Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne: To zaburzenie charakteryzuje się nawracającymi obsesjami (niechcianymi myślami, obrazami lub impulsami) i kompulsjami (czynnościami, które osoba wykonuje, aby zneutralizować lęk wywołany obsesjami).

Pacjent może odczuć poprawę po kilku tygodniach regularnego stosowania Oroes. Jeśli nie następuje poprawa, lub stan pacjenta się pogarsza, powinien on skontaktować się z lekarzem.

Przeciwwskazania i środki ostrożności do stosowania Oroes

Przeciwwskazania do stosowania leku Oroes:

• Uczulenie na escytalopram lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.
• Jednoczesne przyjmowanie leków z grupy inhibitorów monoaminooksydazy (MAOI), w tym selegiliny (stosowanej w leczeniu choroby Parkinsona), moklobemidu (stosowanego w leczeniu depresji) i linezolidu (antybiotyku stosowanego w leczeniu infekcji bakteryjnych).
• Występowanie u pacjenta wrodzonego nieprawidłowego rytmu serca lub wystąpienie epizodu nieprawidłowego rytmu serca (widocznego w EKG).
• Jednoczesne przyjmowanie leków stosowanych w leczeniu zaburzeń rytmu serca lub leków mogących wpływać na rytm serca.

Środki ostrożności przy stosowaniu leku Oroes:

• W przypadku występowania innych zaburzeń lub chorób należy skonsultować się z lekarzem, który może dostosować dawkowanie.
• Jeśli u pacjenta występuje padaczka, zaburzenia czynności wątroby lub nerek, cukrzyca, zaburzenia krzepnięcia krwi, problemy z sercem, zaburzenia rytmu serca, jaskra czy też zaburzenia czynności seksualnych.
• Lek Oroes nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na zwiększone ryzyko działań niepożądanych.
• W razie wystąpienia myśli samobójczych lub pogłębiania się depresji lub zaburzeń lękowych, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
• Pacjenci, którzy kończą leczenie lekiem Oroes, powinni stopniowo zmniejszać dawkę leku przez jeden do dwóch tygodni, aby uniknąć objawów odstawienia.
• Należy unikać jednoczesnego stosowania leku Oroes oraz preparatów zawierających ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) z powodu zwiększonego ryzyka działań niepożądanych.
• Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leku Oroes z innymi lekami, które wykazują efekt serotoninergiczny.
• Lek Oroes może spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych.
• Poprawa samopoczucia pacjenta może nastąpić dopiero po kilku tygodniach stosowania leku Oroes, dlatego nie należy przerywać leczenia ani zmieniać dawkowania bez konsultacji z lekarzem.

Jak stosować Oroes?

Lek Oroes jest używany do leczenia różnych schorzeń, w tym depresji, zaburzeń lękowych z napadami lęku, społecznych zaburzeń lękowych, uogólnionych zaburzeń lękowych oraz zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. Należy zawsze stosować go zgodnie z instrukcjami lekarza lub według informacji zawartych w ulotce dla pacjenta. W razie wątpliwości, zawsze skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Dorośli:

• Dla leczenia depresji, społecznych zaburzeń lękowych, uogólnionych zaburzeń lękowych i zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, zazwyczaj zaleca się dawkę 10 mg raz na dobę, choć lekarz może zasugerować zwiększenie dawki do maksymalnych 20 mg na dobę.
• W przypadku leczenia zaburzeń lękowych z napadami lęku, zaczyna się od dawki 5 mg raz na dobę w pierwszym tygodniu, a następnie zwiększa dawkę do 10 mg na dobę. Lekarz może zasugerować dalsze zwiększanie dawki do maksymalnej dawki 20 mg na dobę.

Osoby starsze (powyżej 65 lat):

• Zalecana początkowa dawka to 5 mg raz na dobę. Lekarz może zasugerować zwiększenie dawki do 10 mg na dobę.

Pacjenci z grup ryzyka:

• Pacjenci z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby powinni rozpocząć leczenie od dawki 5 mg na dobę przez pierwsze 14 dni. Następnie lekarz może zwiększyć dawkę do 10 mg na dobę w zależności od indywidualnej odpowiedzi na leczenie.
• Pacjenci z łagodnymi do umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek nie wymagają zmiany dawkowania. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) zalecana jest ostrożność.
• U pacjentów ze zmniejszoną aktywnością metaboliczną cytochromu CYP2C19 (specyficzny enzym wątrobowy) leczenie powinno być rozpoczynane od dawki 5 mg na dobę przez pierwsze dwa tygodnie. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie dawka może być następnie zwiększona do 10 mg na dobę.

Sposób podania:

• Lek Oroes można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku.
• Tabletkę należy połknąć popijając wodą. Nie należy żuć tabletek, ponieważ mają gorzki smak.

Czas trwania leczenia:

Oroes nie działa natychmiastowo. U niektórych pacjentów objawy mogą poprawić się po tygodniu leczenia, ale u innych może to potrwać dłużej. Ważne jest kontynuowanie leczenia, nawet jeśli nie odczuwasz natychmiastowej poprawy. Lekarz zdecyduje, jak długo powinieneś stosować Oroes. Przedwczesne przerwanie leczenia może prowadzić do nawrotu objawów.

Z czym nie łączyć leku Oroes

Inhibitory MAOI – Należy unikać stosowania nieselektywnych inhibitorów monoaminooksydazy (MAOI) takich jak fenelzyna czy tranylcypromina z lekiem Oroes. Ich jednoczesne stosowanie może prowadzić do ciężkich działań niepożądanych, w tym zespołu serotoninowego. Po zaprzestaniu przyjmowania MAOI należy odczekać 14 dni przed rozpoczęciem stosowania Oroes i odwrotnie.

Inhibitory MAO-A i MAO-B – Stosowanie odwracalnych inhibitorów MAO-A (np. moklobemid) czy nieodwracalnych inhibitorów MAO-B (np. selegilina) z Oroes wymaga nadzoru lekarza z uwagi na ryzyko zespołu serotoninowego.

Antybiotyk linezolid – Nie zaleca się stosowania linezolidu z Oroes, chyba że jest to niezbędne i pod nadzorem lekarza.

Leki wpływające na rytm serca – Niektóre leki przeciwarytmiczne, przeciwpsychotyczne, przeciwbakteryjne, czy przeciwhistaminowe mogą niekorzystnie wchodzić w interakcje z Oroes, zwiększając ryzyko problemów z sercem.

Lit i tryptofan – Współstosowanie tych substancji z Oroes może wymagać dodatkowej ostrożności.

Leki przeciwdepresyjne – Takie jak imipramina, dezypramina, fluwoksamina, mogą zwiększać stężenie escytalopramu we krwi.

Ziele dziurawca – Może zwiększać ryzyko działań niepożądanych Oroes.

Leki wpływające na krzepnięcie krwi – Oroes może oddziaływać na leki przeciwzakrzepowe, co wymaga monitorowania czasu krzepnięcia.

Czytaj więcej: Z czym nie łączyć leku Oroes

Skutki uboczne leku Oroes

Oto skutki uboczne, które mogą wystąpić podczas zażywania leku Oroes, wraz z ich prawdopodobieństwem wystąpienia:

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• Nudności
• Ból głowy

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• Niedrożność nosa lub katar (zapalenie zatok)
• Zmniejszenie lub zwiększenie łaknienia
• Lęk, niepokój ruchowy, nietypowe sny, trudności w zasypianiu, senność, zawroty głowy, ziewanie, drżenie, uczucie kłucia w obrębie skóry, cierpnięcie/drętwienie rąk i nóg, zaburzenia odczuwania temperatury
• Biegunka, zaparcia, wymioty, suchość w jamie ustnej
• Zwiększona potliwość
• Ból mięśni i stawów
• Zaburzenia seksualne (opóźnienie wytrysku, zaburzenia wzwodu, osłabienie popędu płciowego, trudności w osiąganiu orgazmu u kobiet)
• Uczucie zmęczenia, gorączka
• Zwiększenie masy ciała

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• Pokrzywka, wysypka, świąd
• Zgrzytanie zębami, pobudzenie, nerwowość, napad lęku, stan splątania (dezorientacji)
• Zaburzenia snu, zaburzenia smaku, omdlenie
• Rozszerzenie źrenic, zaburzenia widzenia, dzwonienie w uszach (szumy uszne)
• Łysienie
• Obfite krwawienia miesiączkowe, nieregularne miesiączki
• Zmniejszenie masy ciała
• Szybkie bicie serca
• Obrzęki kończyn górnych lub dolnych
• Krwawienie z nosa

Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów):

• Agresja, depersonalizacja, omamy
• Wolne bicie serca
• Nietypowe krwawienia, w tym krwawienia z przewodu pokarmowego
• Alergiczna reakcja anafilaktyczna, obrzęk skóry, języka, warg, krtani lub twarzy, trudności w oddychaniu lub połykaniu
• Wysoka gorączka, pobudzenie, splątanie (dezorientacja), drżenia i gwałtowne kurcze mięśni, które mogą być objawami zespołu serotoninowego

Nieznane (częstość występowania nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• Trudności w oddawaniu moczu
• Napady drgawkowe
• Żółte zabarwienie skóry i białkówek oczu będące objawem zaburzenia czynności wątroby i (lub) zapalenia wątroby
• Szybkie, nieregularne bicie serca, omdlenia, które mogą być objawami zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca, tzw. torsade de pointes
• Myśli związane z samouszkodzeniem lub samobójstwem
• Nagły obrzęk skóry lub błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy)
• Ciężki krwotok z pochwy występujący krótko po porodzie (krwotok poporodowy)
• Zmniejszenie stężenia sodu we krwi
• Zawroty głowy po przyjęciu pozycji stojącej spowodowane zmniejszeniem ciśnienia tętniczego (niedociśnienie ortostatyczne)
• Nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby
• Zaburzenia ruchowe (mimowolne ruchy mięśni)
• Bolesny wzwód (priapizm)
• Krwawienia, w tym wybroczyny w skórze i błonach śluzowych oraz zmniejszenie liczby płytek krwi (małopłytkowość)
• Zwiększenie ilości wydalanego moczu (nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego)
• Mlekotok u kobiet, które nie karmią piersią
• Mania (euforyczny nastrój)
• Arytmie
• Zaburzenia rytmu serca
• Niepokój ruchowy (akatyzja)
• Zaburzenia odżywiania, anoreksja

Ponadto, u pacjentów przyjmujących leki z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny lub trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych obserwowano zwiększone ryzyko złamań kości.

Czytaj więcej: Skutki uboczne leku Oroes

Zadaj pytanie lekarzowi

Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.

Pytanie do lekarza

Pseudonim *

Email *

Wyślij

O leku

Zamienniki dla leku Oroes

Ostatnia aktualizacja: 29 grudnia 2023