Zaldiar

Zaldiar to lek złożony, zawierający dwie substancje czynne o działaniu przeciwbólowym: tramadolu chlorowodorek i paracetamol. Stosowany jest w objawowym leczeniu bólu o nasileniu umiarkowanym do dużego, gdy jednoczesne zastosowanie obu substancji jest uzasadnione.

Wskazania do stosowania leku Zaldiar

Umiarkowany do silnego ból: Zaldiar jest wskazany do leczenia bólu o nasileniu umiarkowanym do silnego, który wymaga zastosowania połączenia tramadolu i paracetamolu. Lek jest przeznaczony dla pacjentów, u których jedno z tych leków nie jest wystarczająco skuteczne, a kombinacja obu może przynieść lepsze efekty terapeutyczne.

Leczenie bólu przewlekłego: Zaldiar może być stosowany w długotrwałym leczeniu bólu przewlekłego, takiego jak ból spowodowany chorobami nowotworowymi lub przewlekłymi schorzeniami mięśniowo-szkieletowymi. Długotrwałe stosowanie powinno być monitorowane przez lekarza w celu uniknięcia ryzyka uzależnienia oraz innych działań niepożądanych.

Ból neuropatyczny: Lek może być również stosowany w leczeniu bólu neuropatycznego, który często towarzyszy chorobom neurologicznym. Tramadol w połączeniu z paracetamolem może pomóc w łagodzeniu bólu wynikającego z uszkodzenia nerwów.

Ból pooperacyjny: Zaldiar jest wskazany w krótkotrwałym leczeniu bólu pooperacyjnego, gdzie konieczne jest szybkie i skuteczne złagodzenie dolegliwości bólowych. Kombinacja tramadolu i paracetamolu może zapewnić skuteczne działanie przeciwbólowe po operacjach chirurgicznych.

Ból związany z urazami: Lek może być stosowany w leczeniu bólu wynikającego z urazów, takich jak złamania, zwichnięcia czy inne mechaniczne uszkodzenia ciała. Zaldiar pomaga w szybkim złagodzeniu bólu, umożliwiając pacjentom lepszą mobilność i komfort.

Czytaj więcej: Wskazania do stosowania Zaldiar

Działanie leku Zaldiar

Działanie Zaldiar polega na połączeniu dwóch substancji czynnych: tramadolu i paracetamolu, które wspólnie zapewniają silne działanie przeciwbólowe. Tramadol działa poprzez hamowanie przekaźnictwa bólu w centralnym układzie nerwowym, a paracetamol zwiększa jego efekt poprzez blokowanie produkcji prostaglandyn, substancji odpowiedzialnych za odczuwanie bólu. Dzięki synergii obu składników, Zaldiar jest skuteczny w leczeniu bólu umiarkowanego do silnego.

Czytaj więcej: Działanie Zaldiar

Dawkowanie leku Zaldiar

Zaldiar jest przeznaczony dla dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i powyżej. Nie stosować leku u dzieci poniżej 12 lat. Dawkowanie należy dostosować do nasilenia bólu i odpowiedzi pacjenta na leczenie, przyjmując najmniejszą skuteczną dawkę. Standardowa dawka to 2 tabletki, z możliwością przyjęcia kolejnych dawek co 6 godzin, ale nie więcej niż 8 tabletek na dobę. Leku nie należy stosować częściej niż zalecił lekarz.

Tabletki należy stosować doustnie, przyjmując je w całości, popijając płynem. Nie należy ich dzielić ani rozgryzać. W przypadku wrażenia, że działanie leku jest za mocne (np. senność, trudności z oddychaniem) lub za słabe (ból nie ustępuje), należy zwrócić się do lekarza.

Ból umiarkowany do silnego: Zalecana początkowa dawka to 2 tabletki, z możliwością przyjęcia kolejnych dawek co 6 godzin, jeśli ból nie ustępuje.

Ból przewlekły: Lekarz może dostosować dawkę w zależności od nasilenia bólu i reakcji pacjenta. Regularne monitorowanie stanu pacjenta jest zalecane.

Ból neuropatyczny: Dawkowanie podobne jak w przypadku bólu przewlekłego, z uwzględnieniem specyficznych potrzeb pacjenta.

Ból pooperacyjny: Po operacji zaleca się 2 tabletki, z możliwością dostosowania dawki przez lekarza w zależności od potrzeb pacjenta.

Ból związany z urazami: Standardowa dawka to 2 tabletki, z możliwością przyjęcia kolejnych dawek co 6 godzin, jeśli to konieczne.

Czytaj więcej: Dawkowanie Zaldiar

Z czym nie łączyć leku Zaldiar

Zaldiar a alkohol – Nie łącz Zaldiar z alkoholem, ponieważ może to nasilać działanie tramadolu, prowadząc do poważnych działań niepożądanych, takich jak depresja oddechowa, oraz zwiększać ryzyko uszkodzenia wątroby przez paracetamol.

Paracetamol i Tramadol w Zaldiarze – Zaldiar zawiera paracetamol i tramadol. Nie należy go stosować z innymi lekami zawierającymi te same substancje, aby uniknąć ryzyka przedawkowania.

Inhibitory MAO – Nie wolno łączyć Zaldiaru z inhibitorami MAO ani stosować go w ciągu 14 dni od ich odstawienia.

Karbamazepina – Stosowanie Zaldiaru z karbamazepiną (lek przeciwpadaczkowy) może osłabić jego działanie przeciwbólowe.

Opioidowe Leki Przeciwbólowe – Leki takie jak buprenorfina, nalbufina, pentazocyna mogą osłabiać działanie przeciwbólowe Zaldiaru.

Flukloksacylina – Istnieje ryzyko poważnych zaburzeń krwi i płynów ustrojowych przy jednoczesnym stosowaniu Zaldiaru i flukloksacyliny, szczególnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami nerek, posocznicą, niedożywieniem czy przewlekłym alkoholizmem.

Selektywne Inhibitory Wychwytu Zwrotnego Serotoniny – SSRI i inne antydepresanty mogą interagować z Zaldiar, prowadząc do zespołu serotoninowego.

Inne Leki Przeciwbólowe – Leki takie jak morfina, kodeina, baklofen mogą zwiększać ryzyko zahamowania ośrodkowego układu nerwowego.

Leki Uspokajające – Benzodiazepiny i pochodne mogą powodować senność, trudności w oddychaniu, a nawet śpiączkę przy jednoczesnym stosowaniu z Zaldiar.

Leki Przeciwdepresyjne i Przeciwpsychotyczne – Ryzyko napadów drgawkowych może wzrosnąć przy jednoczesnym stosowaniu Zaldiaru z tymi lekami.

Warfaryna i Fenprokumon – Leki na „rozrzedzenie” krwi mogą zmienić swoje działanie i prowadzić do krwawień.

Metoklopramid, Domperidon, Ondansetron – Leki przeciw nudnościom mogą zmieniać skuteczność Zaldiaru.

Kolestyramina – Lek na obniżenie cholesterolu może wpływać na działanie Zaldiaru.

Ketokonazol, Erytromycyna – Leki przeciwzakażeniowe mogą zmieniać skuteczność Zaldiaru.

Czytaj więcej: Z czym nie łączyć Zaldiar

Skutki uboczne leku Zaldiar

Bardzo często (więcej niż u 1 na 10 pacjentów):

• Nudności i zawroty głowy: Mogą wystąpić w trakcie leczenia, szczególnie na początku terapii.
• Senność: Pacjenci mogą odczuwać nadmierną senność, co może wpływać na zdolność do wykonywania codziennych czynności.

Często (do 1 na 10 pacjentów):

• Problemy żołądkowe: Wymioty, zaparcia, ból brzucha oraz suchość w jamie ustnej mogą wystąpić w trakcie leczenia.
• Reakcje skórne: Swędzenie i nadmierne pocenie się są możliwymi skutkami ubocznymi.
• Neurologiczne objawy: Ból głowy, drżenia oraz stany splątania mogą się pojawić, wraz z zaburzeniami snu i zmianami nastroju, takimi jak lęk, nerwowość czy euforia.

Niezbyt często (do 1 na 100 pacjentów):

• Zaburzenia sercowo-naczyniowe: Możliwe są zaburzenia rytmu serca oraz zwiększenie częstości tętna lub ciśnienia krwi.
• Problemy z układem moczowym: Trudności z oddawaniem moczu mogą wystąpić.
• Reakcje skórne: Wysypka i pokrzywka mogą się pojawić jako reakcja na lek.
• Neurologiczne i psychiczne objawy: Mrowienie, drętwienie, dzwonienie w uszach, mimowolne drgania mięśni, depresja, koszmary senne, omamy, luki w pamięci.
• Problemy z oddychaniem: Trudności z oddychaniem oraz ból w klatce piersiowej mogą wystąpić.
• Problemy trawienne: Trudności w połykaniu i krew w stolcu mogą się pojawić, a także zwiększenie wartości enzymów wątrobowych.

Rzadko (do 1 na 1000 pacjentów):

• Napady drgawek i problemy z koordynacją ruchową: Mogą wystąpić, szczególnie u pacjentów z predyspozycjami.
• Uzależnienie i majaczenie: Długotrwałe stosowanie może prowadzić do uzależnienia, a także do stanów majaczeniowych.
• Problemy ze wzrokiem i mową: Nieostre widzenie, zwężenie źrenic, zaburzenia mowy oraz nadmierne rozszerzenie źrenic.
• Krótkotrwała utrata przytomności: Omdlenia mogą wystąpić w rzadkich przypadkach.

Nieznana częstość występowania:

• Spadek poziomu cukru we krwi i czkawka: Objawy mogą pojawić się niespodziewanie.
• Centralny zespół bezdechu sennego: Może powodować przerwy w oddychaniu podczas snu.
• Zespół niewłaściwego wydzielania hormonów antydiuretycznych (SIADH) i hiponatremia: Niski poziom sodu we krwi może prowadzić do poważnych objawów.
• Zespół serotoninowy: Objawia się zmianami stanu psychicznego, gorączką, przyspieszonym tętnem, niestabilnym ciśnieniem krwi, mimowolnymi skurczami mięśni, sztywnością mięśni, brakiem koordynacji, nudnościami, wymiotami i biegunką.

Czytaj więcej: Skutki uboczne Zaldiar

Przeciwwskazania dla leku Zaldiar

Przed zastosowaniem leku Zaldiar ważne jest dokładne zapoznanie się z przeciwwskazaniami i środkami ostrożności, aby zapewnić bezpieczne i skuteczne leczenie. Lek nie powinien być stosowany, jeśli pacjent ma uczulenie na tramadolu chlorowodorek, paracetamol lub którykolwiek z pozostałych składników leku, co może objawiać się wysypką, świądem, obrzękiem czy trudnościami w oddychaniu. Zaldiar nie jest odpowiedni dla osób, które przechodzą ostre zatrucie alkoholem, lekami nasennymi, przeciwbólowymi lub innymi lekami psychotropowymi, gdyż może to prowadzić do poważnych interakcji i nasilenia objawów zatrucia.

Pacjenci stosujący inhibitory monoaminooksydazy (MAO) lub będący w okresie 14 dni po ich odstawieniu nie powinni przyjmować Zaldiar, ponieważ mogą wystąpić ciężkie interakcje z tramadolem. Osoby z ciężką niewydolnością wątroby powinny unikać tego leku, gdyż ich organizm może nie być w stanie prawidłowo metabolizować tramadolu i paracetamolu, co może prowadzić do toksycznych stężeń substancji czynnych. Również pacjenci z padaczką oporną na leczenie nie powinni stosować Zaldiar z uwagi na ryzyko napadów drgawek.

Kobiety w ciąży i karmiące piersią również nie powinny stosować Zaldiar, ponieważ lek może wpłynąć na rozwój płodu oraz przenikać do mleka matki, co stanowi zagrożenie dla dziecka. Przed rozpoczęciem stosowania Zaldiar należy skonsultować się z lekarzem, szczególnie jeśli pacjent przyjmuje inne leki zawierające tramadol lub paracetamol. Przedawkowanie paracetamolu może prowadzić do groźnego dla życia uszkodzenia wątroby, dlatego należy unikać jednoczesnego stosowania innych leków zawierających te substancje.

Pacjenci z uszkodzeniem wątroby, alkoholową chorobą wątroby bez marskości, zażółceniem oczu i skóry (spowodowanym żółtaczką lub chorobą dróg żółciowych), powinni zachować szczególną ostrożność, ponieważ metabolizm leku może być zaburzony. Również osoby z chorobami nerek powinny stosować Zaldiar ostrożnie, gdyż eliminacja tramadolu może być opóźniona, co zwiększa ryzyko działań niepożądanych. Pacjenci z astmą, innymi chorobami płuc lub zaburzeniami oddychania muszą być monitorowani, ponieważ tramadol może powodować depresję oddechową.

Osoby z historią padaczki lub przyjmujące leki obniżające próg drgawkowy (takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki) powinny stosować Zaldiar z dużą ostrożnością. Pacjenci, którzy przebyli urazy głowy, wstrząsy lub cierpią na ciężkie bóle głowy z wymiotami, powinni unikać tego leku, ponieważ tramadol może nasilać te objawy.

Osoby uzależnione od jakichkolwiek leków, w tym opioidów jak morfina, powinny stosować Zaldiar pod ścisłym nadzorem lekarza, aby uniknąć ryzyka nadużycia i uzależnienia. Zaldiar nie jest odpowiedni do leczenia uzależnienia od opioidów, gdyż nie znosi objawów odstawiennych. Należy również unikać jednoczesnego stosowania innych leków przeciwbólowych zawierających buprenorfinę, nalbufinę lub pentazocynę, ponieważ mogą one osłabiać działanie przeciwbólowe Zaldiar.

Pacjenci przyjmujący leki przeciwdepresyjne powinni być ostrożni, gdyż mogą wystąpić interakcje z tramadolem, prowadzące do zespołu serotoninowego. Objawy zespołu serotoninowego obejmują zmiany stanu psychicznego, gorączkę, przyspieszone tętno, niestabilne ciśnienie krwi, skurcze mięśni, sztywność mięśni, brak koordynacji oraz nudności, wymioty i biegunkę. W razie wystąpienia tych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Pacjenci poddawani znieczuleniu powinni poinformować lekarza lub dentystę o stosowaniu leku Zaldiar, aby uniknąć potencjalnych interakcji i komplikacji. Długotrwałe stosowanie Zaldiar może prowadzić do tolerancji, uzależnienia psychicznego i fizycznego. Objawy odstawienne, podobne do objawów po odstawieniu opiatów, mogą pojawić się nawet po stosowaniu dawek leczniczych oraz w razie leczenia krótkotrwałego. Zaldiar może również powodować zaburzenia oddychania podczas snu, takie jak bezdech senny i hipoksemię. Objawy mogą obejmować przerwy w oddychaniu podczas snu, nocne przebudzenia z powodu duszności, trudności w utrzymaniu snu lub nadmierną senność w ciągu dnia. Jeśli pacjent lub inna osoba zauważy te objawy, należy skontaktować się z lekarzem, który może rozważyć zmniejszenie dawki.

Podczas stosowania leku Zaldiar mogą wystąpić objawy takie jak nadmierne zmęczenie, brak apetytu, silny ból brzucha, nudności, wymioty lub niskie ciśnienie krwi, co może wskazywać na niewydolność nadnerczy (małe stężenie kortyzolu). Jeśli wystąpią takie objawy, należy skontaktować się z lekarzem, który zdecyduje, czy konieczne jest uzupełnianie hormonów. Tramadol jest przekształcany w wątrobie przez enzym, którego odmiany mogą powodować różne skutki. U niektórych osób uśmierzenie bólu może nie być wystarczające, a u innych bardziej prawdopodobne jest wystąpienie ciężkich objawów niepożądanych. W przypadku wystąpienia takich objawów jak spowolnienie oddychania, płytki oddech, uczucie splątania, senność, zwężenie źrenic, nudności, wymioty, zaparcie lub brak apetytu, należy przerwać stosowanie leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Jeżeli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczyła pacjenta w przeszłości lub wystąpiła podczas stosowania Zaldiar, należy poinformować o tym lekarza. Lekarz zdecyduje, czy należy kontynuować stosowanie leku i w jaki sposób dostosować terapię, aby zapewnić bezpieczeństwo pacjenta.

Zadaj pytanie lekarzowi

Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.

Pytanie do lekarza

Pseudonim *

Email *

Wyślij

O leku

Zamienniki dla leku Zaldiar

Ostatnia aktualizacja: 23 listopada 2024