Alventa

Alventa to lek o przedłużonym uwalnianiu, który zawiera wenlafaksynę jako substancję czynną. Jest to lek przeciwdepresyjny o innym mechanizmie działania niż tradycyjne leki przeciwdepresyjne.

Działanie Alventa

Alventa działa poprzez nasilenie aktywności neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym. Hamuje wychwyt zwrotny serotoniny i noradrenaliny, a także (w mniejszym stopniu) dopaminy przez komórkę znajdującą się przed synapsą. W rezultacie stężenie tych mediatorów wzrasta w szczelinie synaptycznej, co prowadzi do wzmocnienia przekazywanego przez nie sygnału.

Wenlafaksyna zmniejsza również reaktywność receptorów ß-adrenergicznych zarówno na bodźce ostre (podanie pojedyncze), jak i długotrwałe (podanie wielokrotne). Ponieważ wenlafaksyna nie wykazuje powinowactwa do receptorów muskarynowych, cholinergicznych, histaminowych H1 ani 1-adrenergicznych, nie powoduje działań niepożądanych typowych dla innych leków przeciwdepresyjnych, takich jak działanie cholinolityczne, uspokajające czy reakcje ze strony układu sercowo-naczyniowego. Wenlafaksyna nie hamuje aktywności monoaminooksydazy (MAO) i nie wykazuje istotnej podatności na uzależnienie.

Alventa jest stosowany w leczeniu epizodów dużej depresji, uogólnionych zaburzeń lękowych, fobii społecznej oraz lęku napadowego z agorafobią lub bez niej.

Wskazania do stosowania Alventa

Alventa jest lekiem stosowanym w leczeniu różnych zaburzeń psychicznych. Poniżej znajdują się główne wskazania do stosowania tego leku, wraz z opisem każdego z nich:

• Duża depresja (epizody depresyjne): Alventa jest stosowana w leczeniu epizodów dużej depresji, które są poważnym zaburzeniem psychicznym. Charakteryzuje się ono znaczącym obniżeniem nastroju, utratą zainteresowań i przyjemności z codziennych czynności, a także objawami somatycznymi, takimi jak zmiany w apetycie i snie, spadek energii i problemy z koncentracją.
• Uogólnione zaburzenie lękowe (GAD): Alventa może być stosowana w leczeniu uogólnionego zaburzenia lękowego, które charakteryzuje się przewlekłym, nadmiernym i nieuzasadnionym lękiem oraz niepokojem dotyczącym różnych aspektów życia codziennego. Objawy towarzyszące GAD to między innymi napięcie mięśniowe, drażliwość, problemy z koncentracją i trudności z zasypianiem.
• Fobia społeczna (zaburzenie lękowe społeczne): Alventa jest stosowana także w leczeniu fobii społecznej, która jest zaburzeniem lękowym charakteryzującym się intensywnym lękiem przed sytuacjami społecznymi, które mogą prowadzić do odczuwania skrępowania, oceny lub krytyki przez innych. Osoby z fobią społeczną mogą unikać sytuacji społecznych lub cierpieć w trakcie ich trwania, co może prowadzić do ograniczeń w życiu zawodowym, społecznym i rodzinnym.
• Lęk napadowy: Alventa jest również wskazana w leczeniu lęku napadowego, zarówno z agorafobią, jak i bez niej. Lęk napadowy to zaburzenie lękowe, w którym osoba doświadcza nagłych, nieoczekiwanych ataków intensywnego lęku, którym mogą towarzyszyć objawy takie jak: duszności, ból w klatce piersiowej, kołatanie serca, uczucie mdłości, zawroty głowy czy uczucie omdlenia. Agorafobia to lęk przed miejscami publicznymi, tłumami lub sytuacjami, w których mogą wystąpić ataki paniki. Alventa pomaga kontrolować objawy zarówno lęku napadowego, jak i agorafobii.

Stosowanie Alventa powinno być zawsze poprzedzone konsultacją z lekarzem, który oceni, czy lek jest odpowiedni dla pacjenta i określi właściwe dawkowanie.

Przeciwwskazania do stosowania Alventa

Przeciwwskazania oraz środki ostrożności dotyczące stosowania Alventa są istotne, aby zapewnić bezpieczne i skuteczne leczenie. Oto niektóre z nich:

Przeciwwskazania:

1. Nadwrażliwość na wenlafaksynę lub na którykolwiek z pozostałych składników leku Alventa. W przypadku wystąpienia reakcji alergicznych, takich jak wysypka skórna, obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
2. Równoczesne stosowanie leków z grupy inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO) lub stosowanie IMAO w ciągu ostatnich 14 dni przed rozpoczęciem leczenia Alventa. Równoczesne stosowanie tych leków może prowadzić do wystąpienia ciężkich interakcji, takich jak zespół serotoninowy.
3. Ciężka niewydolność wątroby lub nerek. U osób z ciężką niewydolnością tych narządów może być konieczne dostosowanie dawki lub zastosowanie alternatywnego leku.

Środki ostrożności:

1. Osoby z chorobami serca, nadciśnieniem tętniczym lub zaburzeniami rytmu serca powinny być ostrożne podczas stosowania Alventa, ponieważ lek może powodować wzrost ciśnienia tętniczego i tętna. Leczenie tym lekiem powinno być ściśle monitorowane przez lekarza.
2. Pacjenci z jaskrą z zamkniętym kątem przesączania powinni zachować ostrożność, gdyż lek może zwiększać ciśnienie wewnątrzgałkowe.
3. Osoby z zaburzeniami krwawienia lub przyjmujące leki przeciwzakrzepowe powinny być ostrożne podczas stosowania Alventa, gdyż lek może zwiększać ryzyko krwawienia.
4. Pacjenci z chorobami psychicznymi, w tym z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi, powinni być uważnie obserwowani podczas leczenia Alventa, gdyż lek może nasilać objawy manii lub hipomanii.
5. Alventa może powodować zawroty głowy i senność, szczególnie na początku leczenia. Należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn, aż do ustabilizowania się reakcji na lek.
6. Alventa może powodować zmniejszenie masy kostnej, co może prowadzić do zwiększonego ryzyka złamań, szczególnie u osób starszych lub z predyspozycjami do osteoporozy.
7. W przypadku wystąpienia objawów serotoninowego zespołu, takich jak drżenia, nadmierna potliwość, biegunka, uczucie zimna, zaburzenia równowagi, splątanie myśli, halucynacje, ból głowy, ból mięśni, niepokój lub przyspieszone bicie serca, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
8. Przed zakończeniem leczenia Alventa pacjenci powinni skonsultować się z lekarzem, który opracuje plan stopniowego odstawienia leku. Nagłe zaprzestanie przyjmowania leku może prowadzić do wystąpienia objawów odstawiennych, takich jak zawroty głowy, ból głowy, nudności, drażliwość, bezsenność i lęk.
9. W przypadku kobiet w ciąży lub karmiących piersią, Alventa powinna być stosowana tylko wtedy, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub dziecka. Lek może przenikać przez łożysko i być wydalany z mlekiem matki, co może mieć wpływ na rozwój dziecka.

Ważne jest przestrzeganie przeciwwskazań i środków ostrożności podczas stosowania Alventa, aby zapewnić bezpieczeństwo pacjentów i zmniejszyć ryzyko działań niepożądanych. Wszelkie wątpliwości dotyczące stosowania tego leku należy omówić z lekarzem lub farmaceutą.

Dawkowanie Alventa

Dawkowanie i sposób stosowania Alventa:

Postać leku: Alventa występuje w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu i jest przeznaczona do stosowania doustnego.

Leczenie epizodów dużej depresji i zapobieganie nawrotom:

• Dorośli: Początkowa dawka to 75 mg/dobę. W razie potrzeby dawkę można stopniowo zwiększać do maksymalnie 375 mg/dobę, nie częściej niż co 2 tygodnie (w razie potrzeby częściej, ale minimum co 4 dni).
• Leczenie powinno trwać co najmniej 6 miesięcy od czasu osiągnięcia remisji.

Uogólnione zaburzenia lękowe i fobia społeczna:

• Dorośli: Początkowa dawka to 75 mg/dobę. W razie potrzeby dawkę można stopniowo zwiększać w odstępie przynajmniej 2 tygodni, maksymalnie do 225 mg/dobę.

Lęk napadowy z agorafobią lub bez niej:

• Dorośli: Początkowa dawka to 37,5 mg/dobę. Po 7 dniach dawkę można zwiększyć do 75 mg/dobę, a w razie potrzeby dawkę można stopniowo zwiększać w odstępie przynajmniej 2 tygodni, maksymalnie do 225 mg/dobę.

Osoby w podeszłym wieku: Leczenie należy rozpocząć od najniższej zalecanej dawki.

Dzieci i młodzież: Nie należy stosować Alventa u osób do 18. roku życia.

Osoby z łagodnym i umiarkowanym uszkodzeniem wątroby: Dawka dobowa powinna być zmniejszona o 50% lub więcej, decyzję podejmuje lekarz indywidualnie dla każdego pacjenta. Dla osób z ciężkim uszkodzeniem wątroby brakuje danych, zaleca się ostrożność i ewentualne zmniejszenie dawki o ponad 50%.

Osoby z ciężką niewydolnością nerek lub pacjenci poddawani hemodializie: Całkowita dawka dobowa powinna być zmniejszona o 50%.

Sposób przyjmowania: Alventa należy przyjmować w trakcie posiłku, raz na dobę, mniej więcej o tej samej porze, rano lub wieczorem. Kapsułkę należy połknąć w całości i popić płynem. Nie należy dzielić, kruszyć, rozgryzać, przeżywać ani rozpuszczać kapsułek w wodzie.

Pamiętaj, aby przestrzegać zaleceń lekarza i nie przekraczać zaleconych dawek.

Z czym nie łączyć leku Alventa

Inhibitory monoaminooksydazy i Alventa – Nie można łączyć Alventy z inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO), stosowanymi w leczeniu depresji lub choroby Parkinsona. Jeśli pacjent przyjmował IMAO w ciągu ostatnich 14 dni, konieczna jest konsultacja z lekarzem.

Zespół serotoninowy po Alventa – Leczenie wenlafaksyną może wywołać zespół serotoninowy, szczególnie przy jednoczesnym stosowaniu z:

• tryptanami (w migrenach),
• SSRI, SNRI, trójpierścieniowymi antydepresantami, lekami z lit,
• amfetaminami (ADHD, narkolepsja, otyłość),
• linezolidem,
• odwracalnym IMAO, moklobemidem,
• sybutraminą,
• opioidami (buprenorfina, tramadol, fentanyl, tapentadol, petydyna, pentazocyna),
• dekstrometorfanem (kaszel),
• metadonem,
• błękitem metylenowym,
• dziurawcem,
• tryptofanem,
• lekami przeciwpsychotycznymi.

Objawy to m.in. niepokój ruchowy, halucynacje, utrata koordynacji, zmiany ciśnienia krwi, biegunka, śpiączka, nudności, wymioty. W przypadku podejrzenia zespołu serotoninowego konieczna jest natychmiastowa pomoc medyczna.

Leki wpływające na rytm serca i Alventa – Przyjmowanie leków przeciwarytmicznych, przeciwpsychotycznych, antybiotyków erytromycyna/moksyfloksacyna, przeciwhistaminowych może wpływać na rytm serca. W takim przypadku należy skonsultować się z lekarzem.

Inne leki i Alventa – Stosowanie Alventy z ketokonazolem, haloperydolem, rysperydonem, metoprololem wymaga ostrożności i konsultacji lekarskiej.

Alventa i alkohol – Nie należy spożywać alkoholu podczas leczenia Alventą. Alkohol może nasilić zmęczenie, utratę przytomności oraz objawy depresji i zaburzeń lękowych.

Czytaj więcej: Z czym nie łączyć leku Alventa

Skutki uboczne leku Alventa

Alventa jest lekiem przeciwdepresyjnym, który może powodować różne skutki uboczne u pacjentów. Nie wszyscy pacjenci doświadczą tych skutków ubocznych, a ich intensywność może być różna. Warto zawsze skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, jeśli wystąpią jakiekolwiek niepożądane działania.

Bardzo często występujące skutki uboczne to suchość w ustach, ból głowy, nudności, pocenie się (w tym poty nocne).

Częste skutki uboczne obejmują zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi, zmniejszenie masy ciała, niezwykłe sny, obniżone libido, zawroty głowy, wzmożone napięcie mięśniowe, bezsenność, nerwowość, parestezje, uspokojenie polekowe, drżenie, stan splątania, depersonalizacja, zaburzenia akomodacji, rozszerzenie źrenic, zaburzenia widzenia, nadciśnienie, rozszerzenia naczyń (głównie uderzenia krwi do głowy/nagłe zaczerwienienie), kołatanie serca, ziewanie, zmniejszenie łaknienia, zaparcia, wymioty, zaburzenia ejakulacji/orgazmu (mężczyźni), brak orgazmu, zaburzenia erekcji (impotencja), zaburzenia krwawienia miesiączkowego (krwotok miesiączkowy, krwotok maciczny), problemy z oddawaniem moczu (głównie problemy z rozpoczęciem mikcji), częstomocz, astenia (osłabienie), dreszcze.

Niezbyt częste skutki uboczne to wybroczyny, krwawienia z przewodu pokarmowego, zwiększenie masy ciała, apatia, omamy, skurcze miokloniczne mięśni, pobudzenie, zaburzenia koordynacji i równowagi, zaburzenia smakowe, szum w uszach, hipotonia ortostatyczna, omdlenia, tachykardia, biegunka, bruksizm, łysienie, wysypka, zaburzenia orgazmu (kobiety), zatrzymanie moczu, reakcje nadwrażliwości na światło.

Rzadkie skutki uboczne to akatyzja/niepokój psychoruchowy, drgawki, reakcje maniakalne.

Bardzo rzadkie skutki uboczne to krwawienie z błon śluzowych, wydłużony czas krwawienia, małopłytkowość, nieprawidłowy skład krwi (w tym agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia, neutropenia), nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby, hiponatremia, zapalenie wątroby, zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego, zwiększone stężenie prolaktyny we krwi, złośliwy zespół neuroleptyczny, zespół serotoninowy, majaczenie, reakcje pozapiramidowe, dyskineza późna, myśli i zachowania samobójcze, jaskra z zamkniętym kątem przesączania, niedociśnienie, wydłużenie odstępu QT, migotanie komór, częstoskurcz komorowy, w tym zaburzenia typu torsade de pointes, eozynofilia płucna, zapalenie trzustki, martwica toksyczna-rozpływna naskórka, zespół Stevensa i Johnsona, świąd, pokrzywka, rabdomioliza (rozpad mięśni poprzecznie prążkowanych), anafilaksja.

Pamiętaj, że powyższa lista skutków ubocznych jest tylko wykazem możliwych działań niepożądanych. Nie oznacza to, że każdy pacjent stosujący Alventa doświadczy któregoś z wymienionych skutków ubocznych. Jeśli jednak wystąpią jakiekolwiek niepożądane działania, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Czytaj więcej: Skutki uboczne leku Alventa

Zadaj pytanie lekarzowi

Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.

Pytanie do lekarza

Pseudonim *

Email *

Wyślij

O leku

Zamienniki dla leku Alventa

Ostatnia aktualizacja: 22 grudnia 2023