Seroxat (paroksetyna) to lek przeciwdepresyjny należący do grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), stosowany w leczeniu depresji oraz różnych zaburzeń lękowych u dorosłych, takich jak zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, napady lęku, fobia społeczna, zaburzenie stresowe pourazowe i uogólnione zaburzenie lękowe. Lek ten działa poprzez zwiększanie stężenia serotoniny w mózgu, co pomaga poprawić nastrój i łagodzić objawy lękowe.
Depresja (duża depresja jednobiegunowa): Seroxat jest stosowany w leczeniu epizodów depresyjnych, które mogą obejmować objawy takie jak uczucie głębokiego smutku, brak zainteresowania codziennymi aktywnościami, zmiany w apetycie i śnie, uczucie bezwartościowości, trudności w koncentracji oraz myśli samobójcze.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD): OCD to stan charakteryzujący się nawracającymi, natrętnymi myślami (obsesje) oraz nieodpartą potrzebą wykonywania pewnych rytuałów lub czynności (kompulsje). Seroxat pomaga zmniejszyć intensywność tych objawów, co pozwala na poprawę jakości życia pacjenta.
Zaburzenie lękowe z napadami lęku (paniki): Zaburzenie to obejmuje nagłe, nieoczekiwane napady intensywnego lęku, które mogą być połączone z fizycznymi objawami takimi jak kołatanie serca, pocenie się, drżenie, duszność, uczucie dławienia się oraz lęk przed utratą kontroli. Seroxat pomaga w zapobieganiu napadom paniki oraz zmniejsza ich częstotliwość.
Fobia społeczna (zaburzenie lękowe społeczne): Fobia społeczna polega na intensywnym strachu przed oceną, krytyką lub odrzuceniem w sytuacjach społecznych, co prowadzi do unikania takich sytuacji. Seroxat pomaga w zmniejszeniu lęku oraz poprawia zdolność do funkcjonowania w sytuacjach społecznych.
Zaburzenie stresowe pourazowe (PTSD): PTSD rozwija się po przeżyciu traumatycznego wydarzenia i może obejmować objawy takie jak nawracające wspomnienia, koszmary, unikanie przypominających sytuacji oraz nadmierna czujność. Seroxat jest stosowany w celu złagodzenia tych objawów i poprawy funkcjonowania codziennego.
Zaburzenie lękowe uogólnione (GAD): GAD charakteryzuje się przewlekłym, nadmiernym lękiem i zmartwieniami dotyczącymi różnych aspektów życia, które są trudne do kontrolowania. Seroxat pomaga zmniejszyć poziom lęku, poprawiając ogólne samopoczucie pacjenta.
Czytaj więcej: Wskazania do stosowania Seroxat
Seroxat działa poprzez zwiększenie poziomu serotoniny w mózgu, co pomaga poprawić nastrój i zmniejszyć objawy lękowe oraz obsesyjno-kompulsyjne. Jako selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), hamuje reabsorpcję serotoniny przez neurony, co zwiększa jej dostępność w mózgu. Dzięki temu stabilizuje funkcje emocjonalne i psychiczne, pomagając pacjentom lepiej radzić sobie z depresją i zaburzeniami lękowymi.
Czytaj więcej: Działanie Seroxat
Rozpoczęcie leczenia lekiem Seroxat wymaga ścisłej współpracy z lekarzem prowadzącym, który zaleci odpowiednią dawkę początkową. Zazwyczaj większość pacjentów zaczyna odczuwać poprawę po kilku tygodniach regularnego stosowania. W przypadku braku poprawy po tym okresie, niezbędna jest konsultacja z lekarzem, który może podjąć decyzję o stopniowym zwiększaniu dawki o 10 mg, aż do osiągnięcia maksymalnej dawki dobowej.
Tabletki Seroxat powinny być przyjmowane rano, w trakcie spożywania posiłku. Ważne jest, aby połknąć je w całości i popić wodą, bez rozgryzania. Długość terapii jest indywidualna i zależy od stanu pacjenta – lekarz prowadzący omówi z pacjentem, jak długo należy kontynuować przyjmowanie tabletek. Leczenie może trwać kilka miesięcy, a w niektórych przypadkach nawet dłużej. Dawkowanie Seroxat w różnych chorobach:
Czytaj więcej: Dawkowanie Seroxat
Seroxat, a alkohol – Spożywanie alkoholu podczas terapii lekiem Seroxat może nasilać zawroty głowy, senność i zaburzenia koncentracji. Alkohol może również obniżać skuteczność leczenia i zwiększać ryzyko wypadków oraz innych niepożądanych efektów. Dlatego pacjenci powinni unikać alkoholu podczas przyjmowania Seroxatu.
Seroxat i inhibitory MAO – Seroxat nie powinien być stosowany razem z inhibitorami monoaminooksydazy, w tym moklobemidem i chlorem metylotioniny (błękitem metylenowym). Kombinacja ta może prowadzić do poważnych interakcji i zwiększać ryzyko działań niepożądanych.
Seroxat i leki przeciwpsychotyczne – Seroxat nie powinien być łączony z tiorydazyną lub pimozydem, ponieważ mogą one wpływać na aktywność elektryczną serca, co zwiększa ryzyko poważnych komplikacji kardiologicznych.
Seroxat i NLPZ – Leki niesteroidowe przeciwzapalne, takie jak ibuprofen, diklofenak, celekoksyb, etodolak i meloksykam, mogą zwiększać ryzyko krwawienia, szczególnie przy jednoczesnym stosowaniu z Seroxatem.
Seroxat i leki przeciwbólowe – Stosowanie tramadolu, buprenorfiny, petydyny oraz buprenorfiny z naloksonem może prowadzić do interakcji z Seroxatem, powodując zwiększenie działań niepożądanych.
Seroxat i tryptany – Leki takie jak sumatryptan, używane w leczeniu migreny, mogą wchodzić w interakcje z Seroxatem, zwiększając ryzyko zespołu serotoninowego.
Seroxat i inne antydepresanty – Łączenie Seroxatu z innymi lekami przeciwdepresyjnymi, w tym SSRI i trójpierścieniowymi antydepresantami jak klomipramina, może prowadzić do nadmiernego wzrostu stężenia serotoniny w mózgu.
Seroxat i suplementy – Suplementy takie jak tryptofan oraz ziele dziurawca mogą interagować z Seroxatem, zwiększając ryzyko działań niepożądanych.
Seroxat i leki znieczulające – Miwakurium, suksametonium, fentanyl, a także inne leki znieczulające i przeciwpsychotyczne mogą wchodzić w interakcje z Seroxatem.
Seroxat i leki przeciw HIV – Fozamprenawir i rytonawir, stosowane w leczeniu HIV, mogą zmieniać efektywność lub zwiększać działania niepożądane Seroxatu.
Seroxat i leki przeciwdrgawkowe – Leki takie jak fenobarbital, fenytoina, walproinian sodu oraz karbamazepina mogą wpływać na skuteczność i bezpieczeństwo stosowania Seroxatu.
Seroxat i inne leki – Atomoksetyna (ADHD), procyklidyna (choroba Parkinsona), warfaryna, propafenon, flekainid, metoprolol, prawastatyna, ryfampicyna oraz tamoksyfen również mogą interagować z Seroxatem.
Czytaj więcej: Z czym nie łączyć Seroxat
Stosowanie leku Seroxat, tak jak każdego innego leku, może wiązać się z wystąpieniem działań niepożądanych. Ich częstość jest zróżnicowana i zależy od indywidualnej reakcji organizmu. W oparciu o podane informacje, można wyróżnić następujące skutki uboczne:
Bardzo częste działania niepożądane (występujące częściej niż u 1 na 10 pacjentów): nudności (mniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia przy przyjmowaniu leku rano, podczas posiłku) oraz zmiana popędu seksualnego lub problemy z czynnościami seksualnymi, takie jak brak orgazmu, problemy z erekcją lub wytryskiem u mężczyzn.
Częste działania niepożądane (występujące do 1 na 10 pacjentów): zwiększenie stężenia cholesterolu, brak apetytu, problemy ze snem, nietypowe marzenia senne, zawroty głowy, drżenia, bóle głowy, problemy z koncentracją, pobudzenie, osłabienie, zaburzenia ostrości widzenia, ziewanie, suchość w ustach, biegunka, zaparcia, wymioty, zwiększenie masy ciała, pocenie się.
Niezbyt częste działania niepożądane (występujące do 1 na 100 pacjentów): zwiększenie lub zmniejszenie ciśnienia krwi, szybsze bicie serca, trudności w poruszaniu się, sztywność, drżenia, nieprawidłowe ruchy ust i języka, rozszerzenie źrenic, wysypka, świąd, dezorientacja, halucynacje, trudności z oddawaniem moczu, pogorszenie kontroli poziomu cukru u diabetyków.
Rzadkie działania niepożądane (występujące do 1 na 1 000 pacjentów): nieprawidłowe wytwarzanie mleka w gruczołach sutkowych, powolne bicie serca, wpływ na czynność wątroby, napady lęku, nadmierna aktywność lub gonitwa myśli, poczucie niepewności co do istnienia własnej osoby, zespół niespokojnych nóg, bóle stawów lub mięśni, wzrost prolaktyny we krwi, zaburzenia miesiączkowania.
Bardzo rzadkie działania niepożądane (występujące do 1 na 10 000 pacjentów): reakcje alergiczne, zespół serotoninowy, ostra jaskra, wysypka na skórze, zaburzenia czynności wątroby, zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), który prowadzi do niskiego poziomu sodu we krwi, powodując objawy takie jak nudności, bóle głowy, letarg, dezorientacja, a w skrajnych przypadkach, drgawki lub utratę przytomności.
Nieznana częstość działań niepożądanych: Niektóre działania niepożądane mają nieznane częstości, co oznacza, że na podstawie dostępnych danych nie można określić, jak często występują. Takie działania niepożądane mogą obejmować: myśli samobójcze, zachowania samobójcze, niepokój i agitacja, bolesne stany napięcia mięśni, krwawienia, w tym krwawienia z nosa i krwotoki podskórne, nieregularne bicie serca.
Ważne jest, aby podczas stosowania leku Seroxat obserwować jakiekolwiek objawy niepożądane i zgłosić je swojemu lekarzowi. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek ciężkich skutków ubocznych, takich jak myśli samobójcze, nieregularne bicie serca, czy objawy sugerujące niski poziom sodu we krwi, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Czytaj więcej: Skutki uboczne Seroxat
Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Seroxat niezwykle istotne jest omówienie z lekarzem swojej historii medycznej oraz obecnego stanu zdrowia. Leku Seroxat nie należy stosować, jeśli pacjent przyjmuje leki nazywane inhibitorami monoaminooksydazy (inhibitory MAO, w tym moklobemid i chlorek metylotioniny (błękit metylenowy)) lub jeśli przyjmował je w ciągu ostatnich dwóch tygodni. W takich przypadkach, lekarz udzieli wskazówek, jak bezpiecznie rozpocząć stosowanie Seroxatu po zaprzestaniu inhibitorów MAO. Również pacjenci przyjmujący leki przeciwpsychotyczne, takie jak tiorydazyna lub pimozyd, nie powinni stosować Seroxatu. Uczulenie na paroksetynę lub którykolwiek z pozostałych składników leku również wyklucza jego stosowanie. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem prowadzącym.
Przed rozpoczęciem terapii lekiem Seroxat należy omówić z lekarzem lub farmaceutą wszelkie inne przyjmowane leki, ponieważ interakcje między lekami mogą wpływać na skuteczność i bezpieczeństwo terapii. Na przykład, Seroxat może zmniejszać skuteczność tamoksyfenu, stosowanego w leczeniu raka piersi, co może wymagać zastosowania innego leku przeciwdepresyjnego. Pacjenci z problemami z nerkami, wątrobą lub sercem, a także ci, którzy mają nieprawidłowe przewodnictwo serca w zapisie elektrokardiograficznym (EKG) określane jako wydłużenie odstępu QT, powinni być szczególnie ostrożni i poinformować o tym swojego lekarza. Historia rodzinna wydłużenia odstępu QT, chorób serca, takich jak niewydolność serca, niskie tętno, zmniejszone stężenie potasu lub magnezu również wymaga szczególnej uwagi.
Pacjenci z padaczką lub historią napadów drgawek powinni poinformować lekarza przed rozpoczęciem leczenia Seroxatem. Osoby, u których występowały epizody manii (nadmiernie aktywne zachowanie lub gonitwa myśli), również powinny być monitorowane, aby uniknąć nawrotów manii. Stosowanie elektrowstrząsów u pacjentów przyjmujących Seroxat powinno być dokładnie przemyślane i omówione z lekarzem. Pacjenci z historią krwawień lub przyjmujący leki zwiększające ryzyko krwawienia, takie jak warfaryna, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) takie jak kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, celekoksyb, etodolak, diklofenak, meloksykam, powinni zachować ostrożność i skonsultować się z lekarzem.
Dodatkowe środki ostrożności dotyczą pacjentów z cukrzycą, którzy mogą wymagać dostosowania dawek insuliny lub innych leków przeciwcukrzycowych, oraz tych na diecie ubogosodowej. Pacjenci z jaskrą (zwiększone ciśnienie w gałce ocznej) oraz kobiety w ciąży lub planujące ciążę powinny dokładnie omówić potencjalne ryzyko i korzyści związane z leczeniem Seroxatem z lekarzem.
Lek Seroxat nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na zwiększone ryzyko działań niepożądanych, takich jak próby samobójcze, myśli samobójcze i wrogość. Jeśli lekarz przepisał Seroxat pacjentowi w tej grupie wiekowej, a pojawiły się wątpliwości, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem prowadzącym. Długoterminowe bezpieczeństwo stosowania leku w tej grupie wiekowej nie jest w pełni zbadane, co wymaga szczególnej ostrożności.
Pacjenci z depresją i/lub zaburzeniami lękowymi mogą doświadczać myśli o samouszkodzeniu lub samobójczych, szczególnie na początku leczenia, gdy działanie leków przeciwdepresyjnych dopiero się rozwija. Ryzyko to jest wyższe u młodych dorosłych poniżej 25 roku życia. W przypadku wystąpienia takich myśli, konieczne jest natychmiastowe skontaktowanie się z lekarzem lub najbliższym szpitalnym oddziałem pomocy doraźnej. Informowanie krewnego lub przyjaciela o swojej depresji lub zaburzeniu lękowym może być pomocne, aby monitorować ewentualne zmiany w zachowaniu pacjenta.
U niektórych pacjentów przyjmujących Seroxat mogą rozwinąć się objawy akatyzji, czyli uczucia niepokoju i niemożności siedzenia lub stania w miejscu. Może również wystąpić zespół serotoninowy lub złośliwy zespół neuroleptyczny, charakteryzujące się objawami takimi jak uczucie silnego pobudzenia, dezorientacji, niepokoju, gorąca, pocenie się, drżenie, dreszcze, omamy, sztywność mięśni, nagłe skurcze mięśni lub szybkie bicie serca. Objawy te mogą się nasilać i prowadzić do utraty przytomności. Jeśli pacjent zauważy którykolwiek z tych objawów, powinien natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Zaburzenia czynności seksualnych mogą wystąpić podczas stosowania SSRI, w tym Seroxatu. Objawy te mogą obejmować zmniejszenie libido, problemy z erekcją, opóźniony wytrysk, czy trudności z osiągnięciem orgazmu. W niektórych przypadkach objawy te mogą utrzymywać się nawet po przerwaniu leczenia.
Seroxat, zawierający substancję czynną paroksetynę, to lek z grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) stosowany w leczeniu zaburzeń depresyjnych oraz różnych typów zaburzeń lękowych, w tym zespołu lęku ogólnego, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego i zaburzenia stresu pourazowego. Może być także używany do leczenia napadów paniki oraz zespołu lęku społecznego.
Seroxat nie jest obecnie lekiem refundowanym.
Czy Seroxat podnosi ciśnienie?
Paroksetyna może czasami wpływać na ciśnienie krwi pacjenta. Według danych z badań i informacji zawartych w ulotce dołączonej do leku, zmiany ciśnienia krwi są zaliczane do "niezbyt częstych" działań niepożądanych, co oznacza, że mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów. Zmiany te mogą obejmować zarówno podwyższenie, jak i obniżenie ciśnienia krwi.
Tak, Seroxat, znany również pod nazwą generyczną paroksetyna, jest lekiem dostępnym wyłącznie na receptę.
Nie ma odpowiedzi na Twoje pytanie dotyczące leku Seroxat? Zapytaj o nie lekarza za darmo.
Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.
Substancja czynna | Paroxetini hydrochloridum |
Dostępność | Lek dostępny na receptę |
Producent | GlaxoSmithKline |
Ostatnia aktualizacja: 20 lipca 2024