Trioxal

Trioxal to lek przeciwgrzybiczy z itrakonazolem. Stosowany w leczeniu zakażeń grzybiczych narządów płciowych, skóry, oczu, paznokci i układowych. Przeciwwskazany w nadwrażliwości, zaburzeniach serca, ciąży oraz z niektórymi lekami. Dawkowanie zależy od infekcji.

Działanie Trioxal

Trioxal działa przeciwgrzybiczo dzięki swojemu głównemu składnikowi – itrakonazolowi, który jest pochodną triazolu. Itrakonazol hamuje syntezę ergosterolu, niezbędnego składnika ściany komórkowej grzybów. Dzięki temu ogranicza wzrost i rozmnażanie się grzybów, co prowadzi do eliminacji zakażenia grzybicznego. Trioxal jest stosowany w leczeniu różnych rodzajów zakażeń grzybiczych, takich jak zakażenia narządów płciowych, skóry, błony śluzowej, oczu, paznokci oraz grzybice układowe.

Wskazania do stosowania Trioxal

Trioxal jest wskazany do stosowania w leczeniu następujących zakażeń grzybiczych:

Zakażenia narządów płciowych:

• Grzybica pochwy i sromu: zakażenia grzybicze w obrębie narządów płciowych kobiet.

Zakażenia skóry, błony śluzowej lub oczu:

• Grzybica skóry: zakażenia grzybicze powodujące zmiany na skórze, takie jak zaczerwienienie, swędzenie, łuszczenie.
• Łupież pstry: zakażenie grzybicze skóry, powodujące plamy o różnej barwie, zazwyczaj na klatce piersiowej i plecach.
• Ciężkie lub nawrotowe łojotokowe zapalenie skóry: przewlekłe, nawracające zapalenie skóry, związane z nadmierną produkcją sebum.
• Kandydoza jamy ustnej: zakażenie grzybicze błony śluzowej jamy ustnej, powodujące białe naloty, zaczerwienienie i ból.
• Grzybicze zakażenie rogówki: zakażenie grzybicze rogówki oka, prowadzące do bólu, zaczerwienienia i zaburzeń widzenia.

Grzybice paznokci:

• Wywołane przez dermatofity i/lub drożdżaki, prowadzące do zmian w kształcie, kolorze i strukturze paznokci.

Grzybice układowe:

• Aspergiloza: zakażenie grzybicze, wywołane przez grzyby z rodzaju Aspergillus, mogące prowadzić do problemów z płucami, zatokami przynosowymi oraz układem nerwowym.
• Kandydoza układowa: zakażenie grzybicze, wywołane przez drożdżaki z rodzaju Candida, wpływające na różne narządy i układy.
• Kryptokokoza: zakażenie grzybicze, wywołane przez grzyby z rodzaju Cryptococcus, mogące prowadzić do zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.
• Histoplazmoza: zakażenie grzybicze, wywołane przez grzyby z rodzaju Histoplasma, mogące prowadzić do objawów grypopodobnych oraz problemów z płucami.
• Blastomykoza: zakażenie grzybicze, wywołane przez grzyby z rodzaju Blastomyces, mogące prowadzić do zmian skórnych, problemów z płucami oraz innych narządów.
• Sporotrychoza: zakażenie grzybicze, wywołane przez grzyby z rodzaju Sporothrix, prowadzące do zmian skórnych i zajęcia układu limfatycznego.
• Parakokcydioidomikoza: zakażenie grzybicze, wywołane przez grzyby z rodzaju Paracoccidioides, mogące prowadzić do problemów z płucami, układem limfatycznym, skórą oraz błonami śluzowymi.
• Chromomykoza: zakażenie grzybicze, wywołane przez grzyby z rodzaju Fonsecaea, Cladosporium i Phialophora, prowadzące do zmian skórnych i powstawania guzków, które stopniowo zlewają się i tworzą brodawkujące, krwawiące zmiany.
• Inne, rzadko występujące, układowe lub tropikalne zakażenia grzybicze: Trioxal może być również stosowany w leczeniu innych, rzadszych zakażeń grzybiczych, gdy leczenie pierwszego rzutu jest nieskuteczne.

W przypadku każdego z tych zakażeń dawkowanie Trioxal oraz czas trwania leczenia zależą od rodzaju infekcji, nasilenia objawów, lokalizacji zakażenia oraz indywidualnych potrzeb pacjenta. Lekarz określi właściwe dawkowanie i schemat leczenia w oparciu o sytuację kliniczną pacjenta.

Przeciwwskazania i środki ostrożności do stosowania Trioxal

Przeciwwskazania do stosowania Trioxal:

1. Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu: Trioxal nie powinien być stosowany u osób z alergią na itrakonazol lub inne składniki leku.
2. Rozpoznane zaburzenia czynności komór serca, np. zastoinowa niewydolność serca obecnie lub w wywiadzie (z wyjątkiem zakażeń ciężkich lub zagrażających życiu): Trioxal może negatywnie wpłynąć na pracę serca, dlatego nie jest zalecany u osób z zaburzeniami czynności komór serca.
3. Ciąża (z wyjątkiem przypadków zagrożenia życia): Trioxal nie jest zalecany dla kobiet w ciąży, chyba że konieczność leczenia przeważa nad potencjalnym ryzykiem dla płodu.
4. Równoległe stosowanie niektórych leków metabolizowanych przez CYP3A4: Trioxal może wpływać na metabolizm innych leków przez enzym CYP3A4, co może prowadzić do interakcji lekowych.

Środki ostrożności do stosowania Trioxal:

1. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas leczenia Trioxal oraz do momentu wystąpienia krwawienia miesiączkowego po zakończeniu leczenia.
2. U niektórych pacjentów z upośledzoną odpornością, np. z neutropenią, chorych na AIDS lub po przeszczepieniu narządu, dostępność biologiczna itrakonazolu po podaniu doustnym może być zmniejszona, co może wymagać zwiększenia dawki leku.
3. Optymalne wyniki leczenia uzyskuje się w ciągu kilku tygodni do kilku miesięcy po zakończeniu leczenia, w zależności od rodzaju zakażenia grzybiczego.
4. Zachować ostrożność w przypadku zaburzeń czynności nerek lub wątroby, ponieważ Trioxal jest metabolizowany i eliminowany przez te narządy. Dawkowanie może wymagać dostosowania u pacjentów z zaburzeniami funkcji nerek lub wątroby.
5. Ze względu na ograniczone dane, u dzieci i osób w podeszłym wieku lek można stosować tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Lekarz musi dokładnie ocenić stosunek ryzyka do korzyści przed zastosowaniem Trioxal u tych pacjentów.

Dawkowanie Trioxal

Dawkowanie i sposób stosowania Trioxal różni się w zależności od rodzaju zakażenia grzybicznego. Oto szczegółowy opis dawkowania dla różnych zakażeń:

Kandydoza pochwy i sromu: 200 mg, 2 razy dziennie przez 1 dzień lub 200 mg, 1 raz dziennie przez 3 dni.

Grzybica skóry: 200 mg, 1 raz dziennie przez 7 dni lub 100 mg, 1 raz dziennie przez 15 dni.

Zakażenia okolic o zwiększonej keratynizacji, np. grzybica podeszew stóp i rąk: 200 mg, 2 razy dziennie przez 7 dni lub 100 mg, 1 raz dziennie przez 30 dni.

Łupież pstry: 200 mg, 1 raz dziennie przez 7 dni.

Ciężkie lub nawrotowe łojotokowe zapalenie skóry: 200 mg, 1 raz dziennie przez 7 dni; po upływie 1 miesiąca jako leczenie podtrzymujące można stosować 200 mg, 1 raz dziennie przez pierwsze 2 dni kolejnych miesięcy. Czas leczenia zależy od odpowiedzi klinicznej.

Kandydoza jamy ustnej: 100 mg, 1 raz dziennie przez 15 dni.

Grzybicze zapalenie rogówki: 200 mg, 1 raz dziennie przez 21 dni. Czas trwania leczenia zależy od odpowiedzi klinicznej.

Grzybica paznokci wywołana przez dermatofity i/lub drożdżaki:

• Terapia ciągła w leczeniu grzybicy paznokci stóp lub grzybicy obejmującej jednocześnie paznokcie stóp i rąk: 200 mg, 1 raz dziennie przez 3 miesiące.
• Terapia cykliczna: 200 mg, 2 razy dziennie przez 7 dni. Okresy przyjmowania leku (cykle) są oddzielone 3-tygodniową przerwą, w czasie której nie przyjmuje się leku. W leczeniu grzybicy paznokci rąk stosuje się 2 cykle. W leczeniu grzybicy paznokci stóp lub grzybicy obejmującej jednocześnie paznokcie stóp i rąk stosuje się 3 cykle. Reakcja na leczenie staje się widoczna po zakończeniu leczenia i odrośnięciu paznokci.

Grzybice układowe:

• Aspergiloza: 200 mg, 1 raz dziennie przez 2–5 miesięcy; dawkę należy zwiększyć do 200 mg, 2 razy dziennie w przypadku zmian głębokich lub rozsianych.
• Kandydoza: 100–200 mg, 1 raz dziennie przez 3 tygodnie–7 miesięcy; dawkę należy zwiększyć do 200 mg, 2 razy dziennie w przypadku zmian głębokich lub rozsianych.
• Kryptokokoza: 200 mg, 1 raz dziennie przez 2–12 miesięcy.
• Kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: 200 mg, 2 razy dziennie przez 2–12 miesięcy; niekiedy stosuje się dalsze leczenie podtrzymujące.
• Histoplazmoza: 200 mg, 1 raz dziennie do 200 mg, 2 razy dziennie przez 8 miesięcy.
• Blastomykoza: 100 mg, 1 raz dziennie do 200 mg, 2 razy dziennie przez 6 miesięcy.
• Sporotrychoza limfatyczno-skórna i skórna: 100 mg, 1 raz dziennie przez 3 miesiące.
• Parakokcydioidomykoza: 100 mg, 1 raz dziennie przez 6 miesięcy (brak danych dotyczących leczenia pacjentów z AIDS). i. Chromomykoza: 100–200 mg, 1 raz dziennie przez 6 miesięcy. Czas trwania leczenia należy dostosować do odpowiedzi klinicznej.

Sposób stosowania

Trioxal należy podawać doustnie, bezpośrednio po obfitym posiłku. Kapsułki należy połykać w całości. U niektórych pacjentów z upośledzoną odpornością, np. z neutropenią, chorych na AIDS lub po przeszczepieniu narządu, dostępność biologiczna itrakonazolu po podaniu doustnym może być zmniejszona i może zachodzić konieczność podwojenia dawki.

Optymalne wyniki leczenia, pod względem objawów klinicznych i rezultatów badań mikologicznych, uzyskuje się w ciągu 2–4 tygodni po zakończeniu leczenia zakażeń skóry i po 6–9 miesięcy po zakończeniu leczenia zakażeń paznokci. W przypadku kryptokokozy układowej, lek jest wskazany jedynie w razie nieskuteczności leczenia pierwszego rzutu. Trioxal jest stosowany również w leczeniu innych rzadko występujących, układowych lub tropikalnych zakażeń grzybiczych. Należy zachować ostrożność w przypadku zaburzeń czynności nerek lub wątroby. Ze względu na ograniczone dane, u dzieci i osób w podeszłym wieku lek można stosować tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.

Z czym nie łączyć leku Trioxal

Leki antyalergiczne – terfenadyna, astemizol, mizolastyna. Interakcje z Trioxal mogą prowadzić do poważnych komplikacji, takich jak zaburzenia rytmu serca.

Leki kardiologiczne – beprydyl, felodypina, nizoldypina i inne leki stosowane w chorobie wieńcowej lub nadciśnieniu tętniczym. Trioxal może wpływać na skuteczność i bezpieczeństwo tych leków.

Cyzapryd – lek na zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego. Może dojść do interakcji z Trioxal, zwiększając ryzyko poważnych skutków ubocznych.

Leki zmniejszające stężenie cholesterolu – symwastatyna, lowastatyna. Trioxal może wpływać na ich metabolizm, zwiększając ryzyko działań niepożądanych.

Leki nasenne – midazolam (doustny), triazolam. Wchodzą w interakcje z Trioxal, mogąc prowadzić do zwiększonej sedacji lub innych działań niepożądanych.

Leki psychotropowe – lurazydon, pimozyd, sertyndol. Interakcje mogą zwiększać ryzyko poważnych reakcji kardiologicznych.

Kolchicyna – w przypadku zaburzeń czynności nerek lub wątroby. Trioxal może wpływać na wydalanie kolchicyny, zwiększając ryzyko toksyczności.

Leki przeciwbólowe i przeciw uzależnieniom – lewacetylmetadol, metadon. Interakcje z Trioxal mogą prowadzić do zwiększonego ryzyka działań niepożądanych.

Halofantryna – lek na malarię. Może dojść do interakcji z Trioxal, zwiększając ryzyko poważnych skutków ubocznych.

Irynotekan – lek przeciwnowotworowy. Trioxal może wpływać na jego metabolizm.

Alkaloidy sporyszu – dihydroergotamina, ergotamina, ergometryna, metylergometryna. Interakcje z Trioxal mogą prowadzić do zwiększonego ryzyka działań niepożądanych.

Leki na zaburzenia rytmu serca – dyzopiramid, dronedaron, chinidyna, dofetylid. Trioxal może wpływać na ich skuteczność i bezpieczeństwo.

Czytaj więcej: Z czym nie łączyć leku Trioxal

Skutki uboczne leku Trioxal

Skutki uboczne Trioxal mogą wystąpić w różnym nasileniu i częstości. Poniżej wymienione są niektóre z nich wraz z prawdopodobieństwem wystąpienia:

Często (mogą wystąpić u 1 na 10 osób):

• Bóle brzucha: może obejmować kolkę, dyskomfort czy skurcze.
• Wzmożone uczucie zmęczenia: uczucie osłabienia, brak energii.
• Nudności: uczucie mdłości, które może prowadzić do wymiotów.
• Biegunka: luźne, wodniste stolce; może prowadzić do odwodnienia.
• Bóle głowy: może być łagodne lub nasilone; często związane z naprężeniem.
• Zaburzenia smaku: metaliczny smak w ustach lub utrata wrażliwości na smak.
• Wysypka: czerwone plamy na skórze, które mogą swędzieć.

Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 na 100 osób):

• Wymioty: odruch wymiotny; może prowadzić do odwodnienia.
• Zaparcia: trudności z wypróżnianiem.
• Wzdęcia: nadmiar gazu w przewodzie pokarmowym.
• Suchość błony śluzowej jamy ustnej: uczucie suchości w ustach, może prowadzić do trudności w przełykaniu.
• Świąd skóry: nieprzyjemne uczucie, które prowadzi do drapania.
• Obrzęk kończyn: zwiększenie objętości kończyn, spowodowane nagromadzeniem płynu.
• Ból stawów: uczucie dyskomfortu lub bólu w stawach.

Rzadko (mogą wystąpić u 1 na 1000 osób):

• Zmiany w funkcjonowaniu wątroby: objawy mogą obejmować żółtaczkę, ciemny mocz, utratę apetytu, zmęczenie.
• Zmiany w funkcjonowaniu nerek: objawy mogą obejmować zmniejszenie ilości moczu, obrzęk, zmęczenie.
• Obrzęk naczynioruchowy: nagły obrzęk tkanki podskórnej, może powodować utrudnienia w oddychaniu.
• Objawy grypopodobne: gorączka, bóle mięśni, bóle stawów, ból gardła.
• Zawroty głowy: uczucie wirowania lub niestabilności.
• Zaburzenia słuchu: tymczasowa lub trwała utrata słuchu.
• Duszności: trudności z oddychaniem lub uczucie braku powietrza.
• Pokrzywka: swędzące, czerwone plamy na skórze.

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u 1 na 10 000 osób):

• Zaburzenia czynności serca: objawy mogą obejmować duszność, obrzęk, szybkie bicie serca.
• Zaburzenia psychiczne: objawy mogą obejmować depresję, lęk, omamy, które wpływają na zdolność do funkcjonowania codziennego.
• Ból mięśni: ból, skurcze lub osłabienie mięśniowe.
• Zaburzenia równowagi elektrolitowej: zmiany w stężeniu minerałów we krwi, takich jak potas, sod, wapń, co może prowadzić do zaburzeń serca, mięśni czy nerwów.
• Śródmiąższowe zapalenie płuc: stan zapalny miąższu płuc, objawy mogą obejmować duszność, kaszel, gorączkę.
• Reakcje nadwrażliwości: reakcje alergiczne, takie jak wstrząs anafilaktyczny, anafilaksja, które są potencjalnie zagrażające życiu.

Częstotliwość nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych):

• Zmiany w morfologii krwi: objawy obejmują niedokrwistość, trombocytopenię, neutropenię, które wpływają na zdolność krwi do krzepnięcia czy zwalczania infekcji.
• Zaburzenia widzenia: zmiany w funkcjonowaniu oczu, takie jak zaburzenia ostrości czy widzenia barw.
• Ciężkie reakcje skórne: obejmują zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze rozpływanie naskórka, które powodują rozległe uszkodzenia skóry.
• Zaburzenia hormonalne: objawy obejmują hipokaliemię, zaburzenia czynności tarczycy, które wpływają na równowagę hormonalną organizmu.

Ważne jest, aby pamiętać, że każdy organizm może inaczej reagować na leki, i wymienione powyżej skutki uboczne nie muszą wystąpić u każdego pacjenta. Jeśli zaobserwujesz u siebie jakiekolwiek niepokojące objawy, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Czytaj więcej: Skutki uboczne leku Trioxal

Zadaj pytanie lekarzowi

Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.

Pytanie do lekarza

Pseudonim *

Email *

Wyślij

O leku

Zamienniki dla leku Trioxal

Ostatnia aktualizacja: 3 kwietnia 2024