Saxenda

Saxenda jest to lek, który stosowany jest w celu zmniejszenia masy ciała. Preparat ten stosowany jest w leczeniu nadwagi oraz otyłości. Występuje w formie roztworu do wstrzykiwań i dostępny jest jedynie na receptę. Substancją czynną preparatu jest liraglutyd. Saxenda jest lekiem wydawanym na receptę i nie podlega refundacji.

Saxenda – opis i właściwości leku

Lek Saxenda stosowany jest w leczeniu nadwagi i otyłości, a efektem jego stosowania jest spadek masy ciała. Preparat ten dostępny jest jedynie na receptę i jest to roztwór do wstrzykiwań. Saxenda jest lekiem powodującym zmniejszenie masy ciała u osób z nadwagą.

Substancją czynną preparatu jest liraglutyd. Zadaniem tej substancji jest oddziaływanie na receptory, które znajdują się w mózgu i odpowiadają m.in. za kontrolowanie apetytu. Oddziaływanie to polega na zmniejszaniu uczucia głodu poprzez wywoływania uczucia pełności. Liraglutyd działa podobnie do naturalnie występującego hormonu w organizmie, który uwalniany jest po posiłku w jelitach. W efekcie możliwe jest ograniczenie ilości spożywanego pokarmu, a co za tym idzie – spadek masy ciała.

Wskazania do stosowania leku Saxenda

Wskazaniem do stosowania leku Saxenda jest nadwaga (BMI 27 i więcej), oraz otyłość (BMI 30 i więcej), również u osób, u których dodatkowo występują stany związane z wysoką wagą tkj. cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, nieprawidłowy poziom tłuszczów we krwi czy zaburzenia oddychania podczas snu (bezdech senny). Lek należy stosować równolegle z odpowiednią dietą, a także aktywnością fizyczną.

Lek Saxenda wskazany jest do stosowania:

• w przypadku osób dorosłych, których początkowy wskaźnik masy ciała BMI wynosi 30 kg/m2 lub więcej (otyłość), w połączeniu z dietą o obniżonej wartości kalorycznej, a także zwiększoną aktywnością fizyczną,
• w przypadku osób dorosłych, których początkowy wskaźnik masy ciała BMI wynosi nie mniej niż 27 kg/m2 i nie więcej niż 30 kg/m2 (nadwaga), i u których występuje przynajmniej 1 współistniejąca choroba związana z masą ciała (np. zaburzenia gospodarki węglowodanowej , cukrzyca typu 2, stan przedcukrzycowy, nadciśnienie tętnicze, dyslipidemia, obturacyjny bezdech senny) – w połączeniu z dietą o obniżonej wartości kalorycznej, a także zwiększoną aktywnością fizyczną,
• u młodzieży powyżej 12. roku życia z otyłością (zgodnie z międzynarodowym standardem dla przedziałku wiekowego 12-18 lat z uwzględnieniem płci) w celu kontrolowania masy ciała, a także jako uzupełnienie zdrowego odżywiania i zwiększonej aktywności fizycznej,
• u młodzieży powyżej 12. roku życia z masą ciała powyżej 60 kg w celu kontrolowania masy ciała, a także jako uzupełnienie zdrowego odżywiania i zwiększonej aktywności fizycznej.

Skuteczność stosowania leku Saxenda

Podawanie pacjentom leku Saxenda przy dawce 3 mg doprowadziło do zmniejszenia masy ciała o 7,5% w porównaniu ze zmniejszeniem o 2,3% w przypadku placebo. Utrata masy ciała była bardziej widoczna w przypadku kobiet. Występował stały spadek masy ciała u osób stosujących lek Saxenda w pierwszych 40 tygodniach terapii leczenia. ¹

Działanie Saxenda

Liraglutyd, jest „agonistą receptora glukagonopodobnego peptydu 1 (GLP-1)”, który jest dostępny w Unii Europejskiej pod nazwą Victoza w niższych dawkach (do 1,8 mg na dobę) w leczeniu cukrzycy typu 2. Pełen sposób w jaki Saxenda sprzyjający utracie masy ciała nie jest znany. Badania wskazują, że może to mieć wpływ z działaniem w obszaru mózgu, który reguluje apetyt poprzez przyłączanie się do receptorów GLP1 komórek mózgu i zmniejsza uczucia głodu i zwiększa poczucie sytości.

Oprócz oddziaływania na łaknienie stymuluje wydzielanie insuliny i ogranicza wydzielanie glukagonu zależnie od stężenia glukozy we krwi. U pacjentów można zauważyć obniżenie stężenia glukozy we krwi.

Lek obniża wagę poprzez utratę tkanki tłuszczowej. W większym stopniu zmniejszą się ilość tkanki trzewnej niż ilość tkanki tłuszczowej podskórnej.

Preparat powinien być stosowany wraz z odpowiednią dietą z obniżoną kalorycznością i odpowiednim planem treningowym ze zwiększonym wysiłkiem fizycznym, który ułatwi redukcję masy ciała. Redukcja masy ciała następuje u pacjenta po połączeniu leku i aktywności i fizycznej.

Przeciwwskazania do stosowania Saxenda

Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na liraglutyd lub którykolwiek ze składników preparatu. Preparatu nie należy stosować u kobiet w ciąży, a także karmiących piersią. Nie należy podawać leku dożylnie i domięśniowo.

Ważne – Dla Pacjentów u których stosowanie leku przekracza 12 tygodni.

Zanim zaczniesz stosować lek Saxenda to pamiętaj, że jeśli po 12 tygodniach od stosowania leku przy dawce dobowej 3 mg leku pacjent nie utraci minimum 5% początkowej masy ciała, należy przerwać leczenie.

Skład i dawkowanie leku Saxenda

Skład leku

1 wstrzykiwacz leku Saxenda zawiera:

• substancję czynną – liraglutyd 18 mg,
• substancje pomocnicze:
• disodu fosforan dwuwodny,
• glikol propylenowy,
• fenol,
• kwas chlorowodorowy,
• wodorotlenek sodu,
• wodę do wstrzykiwań.

Dawkowanie leku

Lek Saxenda występuje w postaci roztworu do wstrzyknięć i przeznaczony jest do stosowania podskórnego (w ramię, udo lub brzuch). Nie należy go wstrzykiwać do żył lub do mięśni. Roztworu tego nie należy stosować równocześnie z innymi lekami, które podawane są w postaci wstrzyknięć (m.in. dotyczy to insuliny). Najczęściej dawka leku zwiększana jest przez okres pierwszych 5 tygodni leczenia. Lek można stosować niezależnie od pory dnia i pory posiłku/spożywania napoju. Istotne jest jednak, aby lek stosować o stałej porze.

Jak dawkować Saxenda?

Lek Saxenda należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Zazwyczaj początkowa dawka wynosi stosowanie 0,6 mg raz na dobę. Takie rozpoczęcie dawkowanie ma na celu zwiększenie tolerancji leku. Dokładną dawkę ustala lekarz, częstość stosowania, a także czas trwania terapii. W razie jakichkolwiek pytań lub wątpliwości, związanych ze stosowaniem preparatu, należy zasięgnąć porady lekarza.

Dawkowanie w przypadku osób dorosłych – najczęściej początkowa dawka wynosi 0,6 mg stosowane 1 raz na dobę. Po okresie min. 1 tygodnia dawkę tę – zgodnie z zaleceniem lekarza – można zwiększać zazwyczaj o 0,6 mg raz na dobę z odstępami co najmniej tygodniowymi, aż do uzyskania dawki 3 mg 1 raz na dobę. Dawka podtrzymująca najczęściej wynosi 3 mg 1 raz na dobę.

W przypadku złej tolerancji leku (trwającej kolejne 2 tygodnie) po zwiększeniu dawki należy zasięgnąć porady lekarskiej. Lekarz ustali czy konieczne będzie zakończenie leczenia.

Jeśli, po 12 tygodniach stosowania preparatu w dobowej dawce 3 mg, początkowa masa ciała nie zmniejszy się o co najmniej 5% to leczenie należy przerwać.

Dawkowanie w przypadku młodzieży pomiędzy 12. a 18. rokiem życia – w tej grupie wiekowej dawkę należy stopniowo zwiększać aż do uzyskania dobowej dawki w wysokości 3 mg stosowanej 1 raz na dobę lub do uzyskania takiej maksymalnej dawki, która jest tolerowana przez pacjenta. Dawki większe od 3 mg na dobę nie są zalecane. Leczenie należy przerwać jeżeli po 12 tygodniach stosowania preparatu w maksymalnej dawce, która tolerowana jest przez pacjenta lub w dawce 3 mg na dobę, nie nastąpi zmniejszenie wskaźnika BMI o min. 4%.

W przypadku pacjentów z cukrzycą typu 2, którzy lek Saxenda stosują równolegle z insuliną lub pochodną sulfonylomocznika, konieczne może być obniżenie dawki insuliny lub pochodnej sulfonylomocznika w celu zmniejszenia ryzyka hipoglikemii. Prepraratu Saxenda nie należy stosować równolegle z innymi lekami aktywującymi receptor GLP-1.

U osób w podeszłym wieku (tj. po 65. roku życia) dawki nie trzeba dostosowywać. U osób, które ukończyły 75. rok życia, nie zaleca się stosowania preparatu z uwagi na brak doświadczenia klinicznego.

Osoby z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (gdy klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min, a także osoby ze schyłkową niewydolnością nerek) nie należy stosować preparatu. W przypadku łagodnych lub umiarkowanych zaburzeń czynności nerek dawka nie musi być modyfikowana.

Osoby z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie powinny stosować preparatu. Nie ma konieczności modyfikowania dawki u osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby.

Leku nie należy stosować u dzieci poniżej 12. roku życia z uwagi na brak wystarczających danych związanych z bezpieczeństwem stosowania tego preparatu w tej grupie wiekowej.

W przypadku dobierania dawkowania pacjentów z cukrzycą, lekarz sam odpowiednio dostosuje dawkę leków przeciwcukrzycowych. Ma to zapobiec obniżeniu się stężenia glukozy we krwi.

Ważne! NIE wolno zażywaj podwójnej dawki lub zwiększać jej, w celu uzupełnienia dawki, którą się pominęło.

Środki ostrożności związane ze stosowaniem leku Saxenda

1. Szczególne środki ostrożności, podczas stosowania leku Saxenda, należy zachować u osób:

• z ciężką niewydolnością serca,
• z niewydolnością nerek,
• z niewydolnością wątroby,
• z chorobami tarczycy,
• z ostrym zapaleniem żołądka lub jelit,
• w wieku powyżej 75 lat.

2. Leku nie należy stosować u osób:

• z zapaleniem trzustki,
• ze stanami zapalnymi pęcherzyka żółciowego,
• ze stanami zapalnymi kamieni żółciowych.

3. Lek występuje w postaci roztworu do wstrzyknięć i jest przeznaczony do stosowania podskórnego (w udo, brzuch lub ramię). Preparatu nie należy stosować dożylnie czy domięśniowo.
4. Stosowanie leku Saxenda może być związane z odwodnieniem lub utratą płynów ustrojowych, najczęściej na skutek mdłości, wymiotów czy biegunki. Należy zadbać o odpowiednie nawodnienie organizmu poprzez picie dużej ilości płynów.
5. Po rozpoczęciu stosowania ze wstrzykiwacza lek może być przechowywany w temperaturze niższej niż 30°C lub w lodówce w temperaturze ok. 2 do 8°C (w możliwie najdalszej odległości od elementu chłodzącego), przez okres do 1 miesiąca. W przypadku braku używania wstrzykiwacza należy chronić go przed światłem poprzez założenie nasadki. Leku nie należy stosować w przypadku, gdy roztwór nie jest przezroczysty i bezbarwny/prawie bezbarwny.
6. Leku nie należy stosować w ciąży i w okresie karmienia piersią. Należy poinformować lekarza – przed rozpoczęciem terapii – o ciąży, jej planowaniu lub podejrzewaniu, a także jeśli pacjentka karmi piersią.

Stosowanie leku Saxenda z innymi preparatami

Przed rozpoczęciem stosowania leku Saxenda należy poinformować lekarza o wszystkich ostatnio i obecnie stosowanych lekach, również tych dostępnych bez recepty. Preparat Saxenda może wchodzić w interakcje z lekami przeciwcukrzycowymi, które zaliczają się do grupy pochodnych sulfonylomocznika, z warfaryną oraz innymi doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi.

Leku Saxenda nie należy stosować równolegle z:

• innymi lekami aktywującymi receptor GLP-1,
• pochodną sulfonylomocznika lub insuliną – wzrost ryzyka hipoglikemii (w tym ciężkiej jej postaci),
• wafaryną lub innymi pochodnymi kumaryny – nie istnieją badania dotyczące tych interakcji, dlatego też nie można ich wykluczyć.

Dawki nie trzeba dostosowywać w przypadku równoległego stosowania leku Saxeda wraz z paracetamolem, atorwastatyną, gryzeofulwiną, digoksyną lub lizynoprylem. Istotne klinicznie interakcje preparatu z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi nie zostały stwierdzone.

Osoby chorujące na cukrzycę muszą pamiętać, że nie można stosować leku Saxenda jako zamiennik insuliny. Osoby z cukrzycą typu II, którzy przyjmują liraglutyd łącznie z pochodnymi sulfonylomocznika lub insuliną mogę być narażeni na zwiększone ryzyko hipoglikemii.

Z czym nie łączyć leku Saxenda

Saxenda i pochodne sulfonylomocznika – Przyjmowanie Saxenda wraz z lekami przeciwcukrzycowymi, takimi jak glimepiryd lub glibenklamid, może zwiększać ryzyko hipoglikemii, czyli niskiego poziomu cukru we krwi. Objawy hipoglikemii mogą obejmować drżenie, pocenie się, głód, bóle głowy, zamieszanie, a w skrajnych przypadkach nawet utratę przytomności. W przypadku zaobserwowania takich objawów należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc medyczną. Lekarz może dostosować dawkę leków przeciwcukrzycowych, aby zmniejszyć ryzyko hipoglikemii.

Saxenda i insulina – Podobnie jak w przypadku pochodnych sulfonylomocznika, stosowanie Saxenda razem z insuliną może prowadzić do hipoglikemii. Należy zachować ostrożność i monitorować poziom cukru we krwi. Lekarz może zalecić dostosowanie dawki insuliny w celu uniknięcia niskiego poziomu cukru we krwi.

Saxenda i warfaryna lub inne leki przeciwzakrzepowe – Saxenda może wpływać na działanie leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna, co może zmieniać krzepliwość krwi. W przypadku przyjmowania tych leków wraz z Saxenda, może być konieczne częstsze badania krwi w celu monitorowania krzepliwości. Należy zwrócić uwagę na objawy takie jak nietypowe siniaki lub krwawienia, które mogą wskazywać na problemy z krzepliwością krwi.

Czytaj więcej: Z czym nie łączyć leku Saxenda

Skutki uboczne leku Saxenda

Prowadzone badania kliniczne na grupie 5800 pacjentów wykazały, że u osób stosujących liraglutyd częściej dochodziło do niektórych schorzeń, niż w przypadku pacjentów przyjmujących placebo. Były to przypadki np. kamicy żółciowej, zapalenia pęcherzyka żółciowego czy zwiększenia częstości akcji serca. W przypadku ostrego zapalenia żołądka może spowodować opóźnienie opróżniania żołądka.

Bardzo często występujące działania niepożądane: mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów

• mdłości (nudności), wymioty, biegunka, zaparcia – te objawy ustępują najczęściej po kilku dniach lub tygodniach;
• reakcje miejscowe w miejscu wstrzyknięcia preparatu.

Często występujące działania niepożądane: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów

• zaburzenia czynności żołądka i jelit, takie jak: niestrawność (dyspepsja), zapalenie błony śluzowej żołądka, dolegliwości żołądkowe, ból w górnej części brzucha, zgaga, wzdęcia, gazy, odbijania, suchość w jamie ustnej;
• uczucie osłabienia lub zmęczenia;
• zaburzenia smaku;
• nadmierna produkcja gazów jelitowych;
• zawroty głowy;
• trudności w zasypianiu (bezsenność), objawy te zwykle występują podczas 3 pierwszych miesięcy leczenia;
• kamienie żółciowe;
• reakcje w miejscu wstrzyknięcia (takie jak zasinienie, ból, podrażnienie, swędzenie i wysypka);
• niskie stężenie cukru we krwi (hipoglikemia). Objawy zapowiadające niskie stężenie cukru we krwi mogą się pojawić nagle. Zaliczają się do nich: zimne poty, chłodna blada skóra, ból głowy, kołatanie serca, nudności, uczucie silnego głodu, zaburzenia widzenia, senność, uczucie osłabienia, nerwowość, niepokój, stan splątania, zaburzenie koncentracji, drżenie. Lekarz udzieli informacji na temat, jak leczyć objawy spowodowane niskim stężeniem cukru we krwi i jak się zachować w przypadku pojawiania się objawów zapowiadających ten stan.

Niezbyt często występujące skutki uboczne: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów

• utrata płynów (odwodnienie), wystąpienie tych objawów jest bardziej prawdopodobne na początku leczenia i może być spowodowane wymiotami, mdłościami (nudnościami) i biegunką;
• zapalenie pęcherzyka żółciowego;
• reakcje alergiczne, w tym wysypka skórna;
• ogólne złe samopoczucie;
• przyspieszone tętno.

Wśród rzadko występujących działań niepożądanych: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1 000 pacjentów

• upośledzenie czynności nerek lub pojawienie się ostrej niewydolności nerek;
• ostra niewydolność nerek, objawy mogą obejmować zmniejszenie objętości moczu, metaliczny smak w ustach i łatwo powstające siniaki.

Czytaj więcej: Skutki uboczne leku Saxenda

Zadaj pytanie lekarzowi

Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.

Pytanie do lekarza

Pseudonim *

Email *

Wyślij

O leku

Źródła

Zamienniki dla leku Saxenda

Ostatnia aktualizacja: 6 kwietnia 2024