Neoparin

Neoparin jest to lek, który wykazuje działanie przeciwzakrzepowy. Ten stosowany w kardiologii preparat wydawany jest na receptę. Występuje w postaci roztworu do wstrzykiwań w różnych dawkach. Substancją czynną tego leku jest enoksaparyna sodowa. Jakie są właściwości leku Neoparin? Czy istnieją przeciwwskazania co do jego stosowania? Czy podczas kuracji z zastosowaniem preparatu Neoparin istnieje ryzyko wystąpienia skutków ubocznych?

Neoparin – opis i właściwości leku

Lek Neoparin wykorzystywany jest w kardiologii z uwagi na swoje działanie przeciwzakrzepowe. Ten dostępny jedynie na receptę preparat występuje w postaci roztworu do wstrzykiwań w różnych dawkach (20 mg/0,2 ml, 40 mg/0,4 ml, 60 mg/0,6 ml, 80 mg/0,8 ml i 100 mg/1 ml).

Substancją czynną leku Neoparin jest enoksaparyna sodowa inaczej heparyna. Substancją pomocniczą preparatu jest woda do wstrzykiwań. Neoparin jest głównie stosowany w celu zapobiegania i leczenia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, której ryzyko wystąpienia dotyczy pacjentów chirurgicznych (zwłaszcza w przypadku zabiegów ortopedycznych, w chirurgii ogólnej i onkologicznej), internistycznych.

Wskazania do stosowania leku Neoparin

Wskazaniami do stosowania leku Neoparin są:

• zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów chirurgicznych, którzy zaliczają się do grup umiarkowanego oraz wysokiego ryzyka. Szczególnie dotyczy to osób poddawanych zabiegom chirurgicznym ortopedycznym, a także zabiegom w chirurgii ogólnej (a w tym również chirurgii onkologicznej);
• zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów internistycznych, u których występują ostre schorzenia (a w tym niewydolność oddechowa, niewydolność serca, choroby reumatyczne, ciężkie zakażenia), a także u tych, którzy mają ograniczoną mobilność i mają wyższe ryzyko wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej;
• leczenie istniejącej zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej (z wyjątkiem zatorowości płucnej, która może wymagać leczenia operacyjnego lub trombolitycznego);
• zapobieganie tworzenia się skrzepów w trakcie hemodializy w krążeniu pozaustrojowym,
• leczenie niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawału serca bez uniesienia odcinka ST w skojarzeniu ze stosowanym doustnie kwasem acetylosalicylowym,
• leczenie świeżego zawały mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST u pacjentów leczonych zachowawczo oraz u pacjentów poddawanych przezskórnej interwencji wieńcowej.

Przeciwwskazania do stosowania leku Neoparin

Przeciwwskazaniami do stosowania leku Neoparin są:

• nadwrażliwość na substancję czynną lub którykolwiek ze składników leku,
• nadwrażliwość na heparynę lub jej pochodne (również na heparyny drobnocząsteczkowe),
• immunologiczna małopłytkowość poheparynowa w ciągu ostatnich 100 dni,
• obecność przeciwciał krążących,
• aktywne i klinicznie istotne krwawienie,
• stany medyczne, które zwiększają ryzyko krwawienia (w tym również niedawno przebyty udar krwotoczny),
• owrzodzenie żołądka lub jelit,
• nowotwór złośliwy, który związany jest z dużym ryzykiem krwawienia,
• niedawno przebyta operacja mózgu,
• niedawno przebyta operacja rdzenia kręgowego,
• niedawno przebyta operacja oka,
• żylaki przełyku (rozpoznane lub podejrzenie ich występowania),
• nieprawidłowości anatomiczne występujące w układzie tętniczo-żylnym,
• tętniaki naczyniowe,
• istotne nieprawidłowości naczyń krwionośnych w obrębie rdzenia kręgowego lub mózgu,
• znieczulenie podpajęczynówkowe lub zewnątrzoponowe lub znieczulenie miejscowe u osób, u których w ostatnich 24 godzinach stosowano enoksaparynę,
• u noworodków i wcześniaków – enoksaparyna w fiolkach wielodawkowych zawiera alkohol benzylowy.

Dawkowanie leku Neoparin

Lek Neoparin należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Dawkę, częstotliwość stosowania oraz czas trwania kuracji ustala lekarz na podstawie schorzenia, które ma być poddane leczeniu. Preparat ten występuje w postaci roztworu do wstrzyknięć i zazwyczaj stosowany jest podskórnie lub – jeśli są ku temu wskazania – dożylnie. Lek można również wprowadzać do rurki dializacyjnej, która odprowadza krew z organizmu. Leku tego nie można podawać domięśniowo.

Dawkowanie leku

• leczenie zakrzepów, które występują we krwi – najczęściej dawka wynosi 150 j.m. (odpowiadające 1,5 mg) na każdy kilogram masy ciała 1 raz na dzień lub 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała 2 razy na dobę. Czas trwania leczenia ustala lekarz.
• zapobieganie powstawaniu zakrzepów we krwi u pacjenta w trakcie zabiegu chirurgicznego lub też w okresie, gdy występują ograniczone możliwości poruszania się związane z chorobą – dawka w tym przypadku dopasowana jest do ryzyka powstawania zakrzepu u danej osoby. Zazwyczaj stosuje się dawkę leku 2000 j.m. (20 mg) lub 4000 j.m. (40 mg) każdego dnia. Jeśli jest zaplanowany zabieg chirurgiczny to pierwszą dawkę leku podaje się zazwyczaj 2 godziny lub 12 godzin przed zabiegiem. W sytuacji, gdy pacjent ma trudności z poruszaniem się w związku z chorobą to najczęściej stosowana dawka wynosi 4000 j.m. (40 mg) każdego dnia. Czas trwania kuracji ustala lekarz.
• dawkowanie po zawale mięśnia sercowego typu NSTEMI – najczęściej stosowana dawka leku to 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała podawana co 12 godzin. Zazwyczaj równolegle z lekiem Neoparin lekarz również zaleca stosowanie aspiryny. Czas trwania kuracji ustala lekarz.
• dawkowanie w przypadku zawału serca typu STEMI u osób, które mają mniej niż 75 lat – najczęściej dawka początkowa to 3000 j.m. (30 mg) podawana we wstrzyknięciu dożylnym oraz 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała we wstrzyknięciu podskórnym co 12 godzin. Równolegle lekarz zaleca stosowanie aspiryny. Czas trwania leczenia ustala lekarz.
• dawkowanie w przypadku zawału serca typu STEMI u osób, które mają 75 lat lub więcej – najczęściej stosuje się dawkę 75 j.m. (0,75 mg) na każdy kilogram masy ciała co 12 godzin. W pierwszych 2 dawkach maksymalnie można przyjąć 7500 j.m. (75 mg) leku. Czas trwania leczenia ustala lekarz.
• dawkowanie w przypadku pacjentów, którzy poddawani są zabiegowi przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) – w tym przypadku lekarz może zadecydować o podaniu dodatkowej dawki leku, którą stosuje się przed zabiegiem przezskórnej interwencji wieńcowej – uzależnione jest to od czasu kiedy podano ostatnią dawkę. Lek stosuje się w tym przypadku we wstrzyknięciu dożylnym.
• zapobieganie powstawaniu skrzepów krwi w rurkach dializacyjnych – najczęściej stosuje się 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała. Lek należy wstrzyknąć do rurki, która odprowadza krew z organizmu w momencie jak rozpocznie się sesja dializy. Dawka ta zazwyczaj wystarcza na sesję dializacyjną, która trwa 4 godziny. Jeżeli będzie taka konieczność to lekarz może dodatkowo podać dawkę od 50 j.m. do 100 j.m. (0,5 do 1 mg) na każdy kilogram masy ciała.

Środki ostrożności związane ze stosowaniem leku Neoparin

1. Przed rozpoczęciem leczenia z zastosowaniem leku Neoparin należy skonsultować się z lekarzem. Nie należy stosować zamienników w postaci innych heparyn drobnocząsteczkowych tkj. tinzaparyna, nadroparyna czy dalteparyna, ponieważ występują pomiędzy nimi różnice we właściwościach.
2. Szczególne środki ostrożności – w przypadku stosowania leku Neoparin – należy zachować w przypadku:

• stwierdzenia u pacjenta (kiedykolwiek) reakcji na heparynę, która doprowadziła do dużego spadku liczby płytek krwi,
• zaplanowania u pacjenta znieczulenia podpajęczynówkowego, zewnątrzoponowego lub też nakłucia lędźwiowego,
• wszczepienia zastawki serca,
• zapalenia wsierdzia,
• wrzodów żołądka (obecnie lub w przeszłości),
• niedawno przebytego udaru mózgu,
• nadciśnienia tętniczego,
• cukrzycy,
• problemów związanych z naczyniami krwionośnymi w oku, które spowodowane są przez cukrzycę (tkj. retinopatia cukrzycowa),
• przebytego niedawno zabiegu chirurgicznego oka lub mózgu,
• wieku powyżej 65 lat ( a w szczególności powyżej 75 lat),
• chorób nerek,
• chorób wątroby,
• niedowagi,
• nadwagi,
• podwyższonego stężenia potasu we krwi,
• stosowania leków, które mogą powodować wystąpienie krwawienia,
• problemów z kręgosłupem,
• występowania kiedykolwiek operacji kręgosłupa.

Występowanie chociaż jednego z powyższych punktów należy zgłosić lekarzowi przed rozpoczęciem leczenia. Lekarz może zlecić wykonanie badania krwi w celu sprawdzenia liczby krwinek płytkowych, które są odpowiedzialne za krzepnięcie krwi, a także stężenie potasu. Ryzyko związane ze stosowaniem leku Neoparin jest oceniane przez lekarza na podstawie indywidualnych czynników.

3. Kobiety będące w ciąży nie powinny stosować żadnego leku bez konsultacji z lekarzem. W przypadku leku Neoparin lekarz może podjąć decyzję o zapisaniu tego leku kobiecie będącej w ciąży tylko w sytuacji, gdy uzna to za bezwzględnie konieczne. Nie istnieją jednoznaczne informacje dotyczące stosowania leku Neoparin w I trymestrze ciąży, a badania przeprowadzone u kobiet będących w II i III trymestrze ciąży nie wykazały przenikania substancji czynnej przez łożysko.
4. Kobiety karmiące piersią nie powinny stosować leku Neoparin, ponieważ nie istnieją jednoznaczne informacje dotyczące tego, czy substancja czynna preparatu przenika do mleka matki. W przypadku konieczności stosowania leku należy zaprzestać karmienia piersią.
5. Alkohol może osłabiać lub nasilać działanie wielu leków. W przypadku preparatu Neoparin nie istnieją dane dotyczące spożywania alkoholu w trakcie trwania kuracji z zastosowaniem tego leku, dlatego przy ew. spożywaniu alkoholu należy zachować szczególne środki ostrożności.

Interakcje leku Neoparin z innymi lekami

Przed rozpoczęciem leczenia z zastosowaniem leku Neoparin należy poinformować lekarza o wszystkich stosowanych lekach (również tych dostępnych bez recepty oraz o preparatach ziołowych).

Leku Neoparin nie należy łączyć z:

• salicylanami o działaniu ogólnoustrojowym,
• kwasem acetylosalicylowym stosowanym w przeciwzapalnych dawkach,
• niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (np. ketorolakiem),
• innymi lekami trombolitycznymi (tkj. reteplaza, alteplaza, tenekteplaza, streptokinaza, urokinaza),
• lekami przeciwzakrzepowymi.

Środki ostrożności należy zachować przy stosowaniu leku Neoparin równolegle z:

• inhibitorami agregacji płytek krwi (m.in. kwasem acetylosalicylowym, który stosowany jest w dawce antyagregacyjnej, klopidogrelem, tyklopidyną),
• lekami z klasy antagonistów glikoproteiny IIb/IIIa, które są wskazane w ostrym zespole wieńcowym z powodu ryzyka wystąpienia krwawienia,
• glikokortykosteroidami o działaniu ogólnoustrojowym (deksametazon, prednizolon, inne leki stosowane w leczeniu astmy, RZS, a także przy innych schorzeniach),
• Dextranem 40,
• Preparatami leczniczymi, które prowadzą do wzrostu stężenia potasu we krwi (sole potasu, leki moczopędne, niektóre leki, które są stosowane w przypadku chorób serca).

Z czym nie łączyć leku Neoparin

Warfaryna i Neoparin – Połączenie Neoparinu z warfaryną, lekiem antykoagulacyjnym, może zwiększać ryzyko krwawień. Warfaryna działa przez zmniejszenie zdolności krwi do krzepnięcia, a dodatkowy efekt Neoparinu może nasilać to działanie.

Aspiryna/Klopidogrel i Neoparin – Aspiryna i klopidogrel, stosowane w celu zapobiegania tworzeniu się zakrzepów krwi, w połączeniu z Neoparinem mogą zwiększać ryzyko krwawień. Aspiryna i klopidogrel hamują agregację płytek krwi, co w połączeniu z działaniem antykoagulacyjnym Neoparinu zwiększa ryzyko krwotoków.

Dekstran i Neoparin – Wstrzyknięcia dekstranu, stosowanego jako preparat krwiozastępczy, w połączeniu z Neoparinem mogą zwiększać ryzyko nadmiernej antykoagulacji, co może prowadzić do krwawień.

NLPZ (np. Ibuprofen, Diklofenak) i Neoparin – Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak ibuprofen czy diklofenak, stosowane w leczeniu bólu i stanów zapalnych, mogą zwiększać ryzyko krwawień żołądkowo-jelitowych, zwłaszcza gdy są stosowane razem z Neoparinem.

Glikokortykosteroidy (np. Prednizolon, Deksametazon) i Neoparin – Leki te, stosowane w leczeniu astmy i reumatoidalnego zapalenia stawów, mogą zwiększać ryzyko krwawień żołądkowo-jelitowych oraz nasilać działanie antykoagulacyjne Neoparinu.

Leki Zwiększające Stężenie Potasu i Neoparin – Leki takie jak sole potasu, niektóre moczopędne oraz leki stosowane w chorobach serca mogą zwiększać ryzyko hiperkaliemii, gdy są stosowane razem z Neoparinem.

Czytaj więcej: Z czym nie łączyć leku Neoparin

Skutki uboczne leku Neoparin

Czytaj więcej: Skutki uboczne leku Neoparin

Zadaj pytanie lekarzowi

Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.

Pytanie do lekarza

Pseudonim *

Email *

Wyślij

O leku

Źródła

Zamienniki dla leku Neoparin

Ostatnia aktualizacja: 17 grudnia 2023