Lotriderm

Lotriderm jest kremem do stosowania miejscowego, zawierającym betametazonu dipropionian i klotrymazol, które działają przeciwzapalnie, przeciwświądowo oraz przeciwgrzybiczo. Wskazany jest w leczeniu grzybic i kandydozy skóry, zwłaszcza w miejscach takich jak pachwiny, krocze, stopy i nieowłosiona skóra, gdzie występuje stan zapalny lub zmiany alergiczne.

Wskazania do stosowania leku Lotriderm

Grzybica pachwin, krocza i stóp: Lotriderm jest wskazany do leczenia infekcji grzybiczych w tych obszarach, które są wywołane przez grzyby Trichophyton rubrum, Trichophyton mentagrophytes, Epidermophyton floccosum oraz Microsporum canis.

Grzybica nieowłosionej skóry: Lek stosuje się do leczenia grzybicy nieowłosionej skóry, również wywołanej przez grzyby Trichophyton rubrum, Trichophyton mentagrophytes, Epidermophyton floccosum i Microsporum canis.

Kandydoza skóry: Lotriderm jest efektywny w leczeniu kandydozy spowodowanej przez drożdżaki Candida albicans. Ten rodzaj infekcji często występuje w ciepłych i wilgotnych miejscach na ciele, takich jak fałdy skórne.

Stany zapalne związane z grzybicą i kandydozą: Lek jest wskazany w przypadkach, gdy infekcjom grzybiczym i drożdżakowym towarzyszy stan zapalny lub zmiany alergiczne, które wymagają jednoczesnego leczenia przeciwzapalnego i przeciwgrzybiczego.

Każde z tych wskazań obejmuje sytuacje, gdzie obecne są zarówno objawy infekcji, jak i towarzyszące im stany zapalne lub alergiczne zmiany skórne, co czyni Lotriderm skutecznym rozwiązaniem w takich przypadkach.

Czytaj więcej: Wskazania do stosowania Lotriderm

Działanie leku Lotriderm

Lotriderm to krem o działaniu przeciwzapalnym i przeciwgrzybiczym, dzięki połączeniu betametazonu dipropionianu i klotrymazolu. Betametazon działa jako silny kortykosteroid, zmniejszając stan zapalny, obrzęk i świąd, natomiast klotrymazol zwalcza infekcje grzybicze, eliminując grzyby odpowiedzialne za infekcje skórne. Wspólnie te składniki łagodzą objawy zapalne i infekcyjne, przyspieszając proces gojenia się skóry.

Czytaj więcej: Działanie Lotriderm

Dawkowanie leku Lotriderm

Lotriderm należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Przed rozpoczęciem leczenia warto dokładnie zapoznać się z instrukcjami oraz w razie wątpliwości skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Prawidłowe stosowanie leku jest kluczowe dla jego skuteczności i minimalizacji ryzyka wystąpienia skutków ubocznych.

Grzybica pachwin, krocza i nieowłosionej skóry oraz kandydoza: Cienką warstwę Lotriderm należy nakładać na zmienione chorobowo miejsca oraz otaczającą je skórę dwa razy dziennie: rano i wieczorem. Leczenie trwa zazwyczaj 2 tygodnie. Poprawa objawów, takich jak ustąpienie rumienia i świądu, następuje zwykle w ciągu pierwszych 3 do 5 dni terapii. Jeśli poprawa nie nastąpi w ciągu tygodnia, należy skontaktować się z lekarzem, aby zweryfikować diagnozę.

Grzybica stóp: Cienką warstwę Lotriderm należy nakładać na zmienione chorobowo miejsca oraz otaczającą je skórę dwa razy dziennie: rano i wieczorem. Leczenie trwa zazwyczaj 4 tygodnie. Poprawa objawów zwykle następuje w ciągu pierwszych 3 do 5 dni terapii. Jeśli poprawa nie nastąpi w ciągu dwóch tygodni, należy skontaktować się z lekarzem, aby zweryfikować diagnozę.

Jeśli objawy utrzymują się po dwóch tygodniach leczenia grzybicy pachwin, krocza, nieowłosionej skóry oraz kandydozy, lub po czterech tygodniach leczenia grzybicy stóp, konieczna jest konsultacja z lekarzem. Lekarz podejmie decyzję, czy kontynuować leczenie, zmniejszyć dawkę, czy też zastosować inny preparat. Nie zaleca się stosowania leku Lotriderm dłużej niż przez 4 tygodnie bez przerwy.

Czytaj więcej: Dawkowanie Lotriderm

Skutki uboczne leku Lotriderm

Lotriderm, jak większość leków, może powodować pewne skutki uboczne. Warto zauważyć, że nie każdy pacjent doświadcza tych skutków ubocznych, a reakcje na lek są indywidualne.

Rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1 000 osób):

• Nadwrażliwość na światło oraz wysypka z powodu zwiększonej wrażliwości na światło (fotosensybilizacja).

Bardzo rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 10 000 osób):

• Skutki skórne, takie jak rozstępy, cienkowłóknisty rumień, krosty, pęcherze, zmiany koloru skóry, trądzik, nadmierne owłosienie, wysypka, zapalenie skóry, suchość, świąd, pieczenie i podrażnienie.
• Skutki ogólnoustrojowe, takie jak ból, zmienność nastroju, depresja.

Nieznana częstość (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• Problemy kostne: zmniejszenie gęstości kości.
• Wpływ na dzieci: zatrzymanie wzrostu u dzieci i młodzieży, wzrost ciśnienia śródczaszkowego (wypukłość ciemiączka u niemowląt).
• Inne objawy: katar sienny, przyrost masy ciała, otyłość, zaokrąglony wygląd twarzy (twarz księżycowata), zmniejszenie naturalnej odporności organizmu, nieprawidłowe rozmieszczenie tłuszczu w ciele, zwiększone ciśnienie krwi, zwiększone poziomy cukru we krwi, katar, niepokój oraz niezdrowe zainteresowanie swoim zdrowiem.

Skutki uboczne są częściej obserwowane, gdy lek jest stosowany pod okluzją, na duże obszary skóry, przez dłuższy okres czasu, na skórę skłonną do rozstępów (jak pachwiny, pachy, fałdy skóry) lub na skórę z bliznami po trądziku. Zawsze skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, jeśli doświadczasz jakichkolwiek skutków ubocznych.

Czytaj więcej: Skutki uboczne Lotriderm

Przeciwwskazania dla leku Lotriderm

Przed rozpoczęciem stosowania leku Lotriderm, ważne jest, aby dokładnie zapoznać się z przeciwwskazaniami i środkami ostrożności. Lotriderm, ze względu na swoje składniki – betametazonu dipropionian i klotrymazol – może powodować różne działania niepożądane oraz interakcje, które należy uwzględnić przed rozpoczęciem terapii. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości lub wystąpienia działań niepożądanych, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Lek Lotriderm nie powinien być stosowany, jeśli pacjent ma uczulenie na betametazonu dipropionian, klotrymazol lub inne leki z grupy kortykosteroidów, pochodnych imidazolu, czy którykolwiek z pozostałych składników tego leku. Objawy alergii mogą obejmować wysypkę, świąd, obrzęk lub trudności w oddychaniu. Przed rozpoczęciem stosowania leku Lotriderm, konieczne jest omówienie jego stosowania z lekarzem lub farmaceutą, szczególnie jeśli pacjent cierpi na inne schorzenia lub przyjmuje inne leki.

Leku Lotriderm nie należy stosować pod opatrunkiem okluzyjnym (uszczelniającym) ani pieluchą, ponieważ może to zwiększać wchłanianie leku i ryzyko działań niepożądanych. Jeśli podczas stosowania leku wystąpi uczulenie lub podrażnienie skóry, należy natychmiast przerwać stosowanie i skontaktować się z lekarzem. W przypadku współistniejącego zakażenia bakteryjnego, lekarz może zalecić odpowiednie leczenie przeciwbakteryjne, ponieważ Lotriderm nie działa przeciwbakteryjnie.

Betametazonu dipropionian, jak inne kortykosteroidy, wchłania się przez skórę. Stosowanie leku Lotriderm może prowadzić do ogólnoustrojowych działań niepożądanych charakterystycznych dla kortykosteroidów, takich jak zahamowanie czynności kory nadnerczy, zespół Cushinga, zwiększenie stężenia cukru we krwi i obecność cukru w moczu. Wchłanianie kortykosteroidów do organizmu nasila się, gdy przedłuża się czas leczenia lub stosuje się je na rozległe powierzchnie ciała. Należy unikać stosowania leku Lotriderm na dużą powierzchnię skóry, uszkodzoną skórę, w dużych dawkach lub przez długi czas.

Ze względu na zawartość silnie działającego kortykosteroidu, pacjenci, u których lek jest stosowany na duże powierzchnie ciała, powinni być okresowo badani w celu wykluczenia zahamowania czynności nadnerczy. Jeśli wystąpią objawy zahamowania czynności nadnerczy, lekarz zdecyduje, czy należy przerwać leczenie, zmniejszyć dawkę, czy zastosować lek zawierający kortykosteroid o słabszym działaniu.

Lotriderm nie jest przeznaczony do stosowania w okulistyce. W przypadku wystąpienia nieostrego widzenia lub innych zaburzeń widzenia, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Dzieci mogą być bardziej wrażliwe na hamowanie czynności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza po miejscowym zastosowaniu kortykosteroidów. Wynika to z większego stosunku powierzchni skóry do masy ciała, co powoduje większe wchłanianie kortykosteroidu do organizmu.

U dzieci, u których stosowano miejscowo kortykosteroidy, występowało osłabienie czynności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, zespół Cushinga, spowolnienie wzrostu, spowolnienie przyrostu masy ciała oraz wzrost ciśnienia śródczaszkowego. Objawami niedoczynności nadnerczy są małe stężenie kortyzolu w osoczu krwi i brak odpowiedzi na stymulację ACTH. Do objawów zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego należą: wypukłe ciemiączko, bóle głowy i obustronny obrzęk tarczy nerwu wzrokowego.

Zadaj pytanie lekarzowi

Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.

Pytanie do lekarza

Pseudonim *

Email *

Wyślij

O leku

Ostatnia aktualizacja: 22 lipca 2024