Emanera

Emanera jest to lek dostępny jedynie na receptę. Stosowany jest m.in. u osób z chorobą refluksową przełyku, w leczeniu zespołu Zollingera – Ellisona, a także w leczeniu wrzodów żołądka związanych z przyjmowaniem NLPZ. Występuje on w postaci kapsułek dojelitowych twardych.

Działanie Emanera

Lek Emanera to preparat, który wpływa na zahamowanie wydzielania kwasu solnego w żołądku. Stosowany jest w dziedzinie medycyny jaką jest gastroenterologia: w celu łagodzenia stanów związanych z chorobą wrzodową oraz zapaleniem żołądka. Ten preparat występuje w postaci kapsułek dojelitowych twardych, które dostępne są w dawce:

• 20 mg w opakowaniu po 28 lub 56 kapsułek,
• 40 mg w opakowaniu po 28 lub 56 kapsułek.

Substancją czynną leku Emanera jest esomeprazol, który jest izomerem optycznym omeprazolu i zaliczany jest do grupy inhibitorów pompy protonowej (IPP). Substancja ta jest odpowiedzialna za zahamowanie wydzielania kwasu żołądkowego poprzez zablokowanie enzymu – pompy protonowej – w komórkach błony śluzowej żołądka. Tym samym esomeprazol wpływa na zmniejszenie kwasowości soku żołądkowego (wzrost pH). Z uwagi na to, że esomeprazol wykazuje wrażliwość na działanie kwasu żołądkowego występuje on w postaci dojelitowej. Szybko wchłania się z jelita cienkiego po podaniu doustnym, a jego maksymalne stężenie we krwi osiągane jest po ok. 1 – 2 godzinach od zastosowania leku. Substancja ta jest całkowicie metabolizowana w wątrobie i wydalana w większości wraz z moczem oraz żółcią w postaci metabolitów.

Wskazania do stosowania leku Emanera

Wskazania do stosowania leku Emanera obejmują:

1. Choroba refluksowa przełyku:
   Leczenie nadżerek – Emanera jest stosowana do leczenia uszkodzeń błony śluzowej przełyku (nadżerek) spowodowanych refluksowym zapaleniem przełyku.
   Leczenie objawowe – Lek jest stosowany do łagodzenia objawów związanych z chorobą refluksową przełyku, takich jak zgaga i ból w klatce piersiowej.
   Zapobieganie nawrotom – Emanera może być stosowana, aby zapobiegać nawrotom choroby refluksowej przełyku.
2. Zwalczenie Helicobacter pylori: Emanera jest stosowana w skojarzeniu z antybiotykami, aby wyeliminować bakterię Helicobacter pylori, która może prowadzić do wrzodów żołądka i dwunastnicy.
3. Leczenie choroby wrzodowej oraz zapobieganie nawrotom: Emanera jest stosowana w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, a także w celu zapobiegania nawrotom tej choroby.
4. Leczenie wrzodów spowodowanych przez niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ): Lek jest stosowany w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy spowodowanych przez długotrwałe przyjmowanie leków z grupy NLPZ, takich jak ibuprofen czy aspiryna.
5. Zapobieganie powstawaniu wrzodów żołądka i dwunastnicy spowodowanych przez NLPZ: Emanera może być stosowana w celu zapobiegania powstawaniu wrzodów żołądka i dwunastnicy u pacjentów stosujących NLPZ.
6. Leczenie zespołu Zollingera-Ellisona: Lek jest stosowany w leczeniu zespołu Zollingera-Ellisona, rzadkiego zaburzenia charakteryzującego się nadmiernym wydzielaniem kwasu żołądkowego.
7. Przedłużone leczenie mające na celu zapobiegać nawrotom krwawienia z owrzodzeń trawiennych: Emanera może być stosowana w przedłużonym leczeniu, mającym na celu zapobieganie nawrotom krwawienia z owrzodzeń trawiennych po uprzednim leczeniu dożylnym za pomocą esomeprazolu.

Przeciwwskazania do stosowania leku Emanera

1. Nadwrażliwość na substancje: Nie należy stosować Emanery, jeśli występuje nadwrażliwość na substancję czynną (esomeprazol) lub którąkolwiek z substancji pomocniczych leku.
2. Uczulenie na pochodne benzimidazolu: Emanera jest przeciwwskazana u osób uczulonych na inne leki będące pochodnymi benzimidazolu, ponieważ esomeprazol należy do tej grupy leków.
3. Równoległe stosowanie leku atazanawir: Nie zaleca się stosowania Emanery równolegle z lekiem przeciwwirusowym atazanawir, ponieważ może to prowadzić do obniżenia stężenia atazanawiru we krwi i osłabienia jego działania przeciwwirusowego.
4. Okres karmienia piersią: Emanera jest przeciwwskazana u kobiet karmiących piersią, ponieważ nie wiadomo, czy esomeprazol przenika do mleka matki, a tym samym czy może wpływać na dziecko.
5. Dziedziczne zaburzenia nietolerancji: Osoby z dziedzicznymi zaburzeniami, takimi jak nietolerancja fruktozy, zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedobór sacharazy-izomaltazy, nie powinny stosować Emanery, ponieważ lek zawiera sacharozę, która może prowadzić do objawów ze strony przewodu pokarmowego u tych pacjentów.

Dawkowanie leku Emanera

Lek Emanera występuje w postaci kapsułek dojelitowych, które przeznaczone są do stosowania doustnego. Kapsułkę leku należy połknąć w całości (nie rozgryzać, nie żuć, nie kruszyć) i popić płynem. Jeżeli występują trudności z połykaniem istnieje możliwość otworzenia kapsułki i rozpuszczenia proszku w połowie szklanki niegazowanej wody. Zawiesinę należy wymieszać i wypić w ciągu 30 min od jej sporządzenia. Jeżeli w szklance pozostały jakieś resztki leku należy dolać odrobinę wody, wymieszać i wypić zawiesinę. W celu przygotowania zawiesiny należy stosować tylko i wyłącznie wodę. Lek należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza w ściśle określonych dawkach. W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem.

Dawkowanie jest uzależnione od przyczyny stosowania leku i najczęściej wygląda tak:

Dorośli oraz młodzież, która ukończyła 12. rok życia:

choroba refluksowa przełyku:

• leczenie nadżerek w przebiegu refluksowego zapalenia przełyku – zalecana dawka to 40 mg leku stosowane 1 raz na dobę przez okres 4-8 tygodni,
• zapobieganie nawrotom refluksowego zapalenia przełyku – zalecana dawka to 20 mg leku stosowane 1 raz na dobę,
• leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku u osób, u których zapalenie błony śluzowej przełyku zostało wykluczone – zalecana dawka to 20 mg stosowane 1 raz na dobę przez okres 4 tygodni. Jeśli objawy nadal będą się utrzymywały po wskazanym czasie należy skonsultować się z lekarzem, który podejmie decyzje o dalszym sposobie leczenia. Jeśli objawy ustąpią zalecana dawka to 20 mg na dobę (w przypadku osób dorosłych dopuszczalne jest stosowanie takiej dawki leku doraźnie – z wyłączeniem osób leczonych NLPZ, u których występuje ryzyko wrzodów żołądka i dwunastnicy)

Osoby dorosłe:

eradykacja Helicobacter pyroli:

• leczenie choroby wrzodowej oraz zapobieganie jej nawrotom – zalecana dawka to 20 mg leku stosowane 2 razy na dobę w skojarzeniu z antybiotykami przez okres 7 dni,
• leczenie wrzodów żołądka, których występowanie związane jest ze stosowaniem NLPZ, w przypadku gdy długotrwałe stosowanie NLPZ jest konieczne – zalecana dawka to 20 mg stosowane 1 raz na dobę przez okres 4-8 tygodni,
• zapobieganie wrzodom żołądka i dwunastnicy, których występowanie związane jest ze stosowaniem NLPZ u osób z ryzykiem ich wystąpienia i koniecznością długotrwałego stosowania NLPZ – zalecana dawka to 20 mg leku 1 raz na dobę,
• długotrwałe leczenie, które ma zapobiegać nawrotom krwawienia z owrzodzeń trawiennych, jeśli w początkowym leczeniu esomeprazol był podawany dożylnie – zalecana dawka to 40 mg leku 1 raz na dobę przez okres 4 tygodni,
• leczenie zespołu Zollingera-Ellisona – początkowa dawka to zazwyczaj 40 mg stosowane 2 razy na dobę, dawka podtrzymująca wynosi 80-160 mg na dobę (w przypadku stosowania dawki większej niż 80 mg na dobę należy ją przyjmować w 2 dawkach podzielonych).

Czas trwania leczenia jest ustalany przez lekarza. Leku nie należy stosować u dzieci poniżej 12. roku życia. Nie jest konieczna zmiana dawkowania w przypadku osób starszych lub też z zaburzeniami czynności nerek. W przypadku ciężkiej niewydolności nerek należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku Emanera. Dobowa dawka leku b przypadku osób z ciężką niewydolnością wątroby nie powinna być wyższa niż 20 mg.

Środki ostrożności związane ze stosowaniem leku Emanera

Istnieją sytuacje, w których stosowanie leku Emanera powinno się odbywać z zachowaniem szczególnych środków ostrożności. Niekiedy konieczna może być zmiana dawkowania leku lub też przeprowadzenie badań kontrolnych. Lek ten może maskować objawy nowotworu (również raka żołądka), dlatego też przed rozpoczęciem leczenia z zastosowaniem preparatu Emanera należy wykluczyć istnienie choroby nowotworowej. W przypadku pojawienia się niepokojących objawów (spadek masy ciała, nawracające wymioty, krwawe wymioty, problemy z połykaniem, niedokrwistość, smołowate stolce, podejrzenie owrzodzenia żołądka) lub też zmiany charakteru dolegliwości należy pilnie skontaktować się z lekarzem. W przypadku długotrwałego leczenia należy pozostawać pod stałym nadzorem lekarskim. Jeśli kuracja z zastosowaniem leku Emanera nie przyniesie oczekiwanych efektów należy ponownie zasięgnąć porady lekarskiej w celu zaplanowania skutecznego leczenia.

Z czym nie łączyć leku Emanera

Emanera i nelfinawir – Stosowanie Emanera w połączeniu z nelfinawirem, lekiem stosowanym w terapii zakażeń HIV, jest przeciwwskazane. Emanera może zakłócić działanie nelfinawiru, zmniejszając jego skuteczność w leczeniu HIV.

Emanera i atazanawir – Podczas przyjmowania Emanera wraz z atazanawirem, innym lekiem antyretrowirusowym, istnieje ryzyko obniżenia skuteczności atazanawiru. Ważne jest, aby lekarz monitorował terapię i dostosował dawkowanie obu leków.

Emanera i leki przeciwgrzybicze – Stosowanie Emanera razem z ketokonazolem, itrakonazolem lub worykonazolem, które są lekami przeciwgrzybiczymi, może wpływać na ich wchłanianie i skuteczność. Należy unikać równoczesnego stosowania tych leków z Emanerą, lub monitorować ich poziomy we krwi.

Emanera i digoksyna – Emanera może zwiększać stężenie digoksyny, leku na zaburzenia serca, w organizmie. Monitorowanie poziomu digoksyny jest zalecane podczas równoczesnego stosowania z Emanerą.

Emanera i erlotynib – Stosowanie Emanera razem z erlotynibem, lekiem na raka, może obniżać jego efektywność. Należy dokładnie monitorować pacjenta podczas takiej terapii.

Emanera i leki przeciwdepresyjne – Przyjmowanie Emanery z cytalopramem, imipraminą lub klomipraminą, lekami na depresję, wymaga ostrożności i monitorowania, ponieważ Emanera może wpływać na sposób działania tych leków.

Emanera i diazepam – Emanera może wpływać na metabolizm diazepamu, stosowanego w leczeniu lęku, rozluźnianiu mięśni lub epilepsji, co może wymagać dostosowania dawkowania.

Emanera i fenytoina – Fenytoina, stosowana w leczeniu epilepsji, może wymagać monitorowania poziomu we krwi przy współużytkowaniu z Emanerą.

Emanera i leki rozrzedzające krew – Warfaryna i inne leki przeciwzakrzepowe mogą mieć zmienione działanie przy równoczesnym stosowaniu z Emanerą, co wymaga ostrożności i potencjalnego monitorowania.

Emanera i cylostazol – W przypadku przyjmowania cylostazolu na chromanie przestankowe, Emanera może wpływać na jego efektywność i bezpieczeństwo.

Emanera i cyzapryd – Stosowanie Emanery razem z cyzaprydem, lekiem na niestrawność i zgagę, może wymagać ostrożności, aby uniknąć interakcji lekowych.

Emanera i metotreksat – W przypadku stosowania dużych dawek metotreksatu, chemioterapeutyku, lekarz może zalecić czasowe odstawienie Emanery.

Emanera i klopidogrel – Klopidogrel, lek przeciwzakrzepowy, może mieć zmniejszoną skuteczność, gdy jest stosowany razem z Emanerą. Wymaga to dokładnego monitorowania.

Emanera i takrolimus – Podczas stosowania Emanery z takrolimusem, lekiem stosowanym po przeszczepach, może być potrzebna zmiana dawkowania i monitorowanie poziomu leku.

Emanera i ryfampicyna – Ryfampicyna, stosowana w leczeniu gruźlicy, może mieć zmniejszoną skuteczność, gdy jest stosowana z Emanerą.

Emanera i ziele dziurawca – Ziele dziurawca (Hypericum perforatum), stosowane w leczeniu depresji, może osłabiać działanie Emanery.

Emanera, amoksycylina i klarytromycyna – W leczeniu wrzodów wywołanych przez Helicobacter pylori, równoczesne stosowanie tych leków z Emanerą wymaga informowania lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach.

Czytaj więcej: Z czym nie łączyć leku Emanera

Skutki uboczne leku Emanera

Stosowanie leku Emanera, podobnie jak w przypadku innych leków o zbliżonym działaniu, związane jest z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych. Do takich skutków ubocznych zalicza się:

Częste lub niezbyt częste skutki uboczne:

1. Bóle głowy – osoby przyjmujące lek Emanera mogą doświadczać bólów głowy, które mogą wystąpić zarówno w trakcie, jak i po zakończeniu terapii.
2. Zawroty głowy – objaw ten jest stosunkowo częstym skutkiem ubocznym stosowania Emanera. Zawroty głowy mogą wystąpić w trakcie terapii lub po jej zakończeniu.
3. Problemy z utrzymaniem równowagi – lek Emanera może wpłynąć na funkcjonowanie układu równowagi, co może prowadzić do problemów z utrzymaniem równowagi.
4. Bezsenność/senność – niektórzy pacjenci zgłaszają bezsenność lub nadmierną senność podczas stosowania leku Emanera.
5. Parestezje – lek Emanera może powodować uczucie mrowienia, drętwienia lub pieczenia w różnych częściach ciała, co określa się jako parestezje.
6. Dolegliwości żołądkowo-jelitowe – objawem niepożądanym stosowania Emanera są dolegliwości żołądkowo-jelitowe, takie jak wymioty, nudności, biegunka, zaparcia, wzdęcia, niestrawność, ból brzucha.
7. Suchość jamy ustnej – niektórzy pacjenci mogą odczuwać suchość w jamie ustnej podczas stosowania leku Emanera.
8. Wzrost aktywności enzymów wątrobowych – lek Emanera może wpłynąć na funkcjonowanie wątroby, co może prowadzić do wzrostu aktywności enzymów wątrobowych.
9. Obrzęki obwodowe – u niektórych pacjentów stosowanie leku Emanera może prowadzić do wystąpienia obrzęków obwodowych.
10. Zapalenie skóry – niektórzy pacjenci mogą doświadczać zapalenia skóry podczas stosowania Emanera.
11. Wysypka, świąd, pokrzywka – stosowanie Emanera może powodować wystąpienie wysypki, świądu lub pokrzywki u niektórych pacjentów.

Rzadkie lub bardzo rzadkie skutki uboczne:

1. Reakcje nadwrażliwości i reakcje anafilaktyczne – niekiedy stosowanie Emanera może prowadzić do wystąpienia reakcji alergicznych, takich jak gorączka, obrzęk naczynioruchowy twarzy, krtani, języka lub gardła, który może utrudniać oddychanie, skurcz oskrzeli, wstrząs anafilaktyczny.
2. Spadek stężenia sodu we krwi – stosowanie leku Emanera może prowadzić do spadku stężenia sodu we krwi, co może prowadzić do poważnych powikłań.
3. Omamy – w niektórych przypadkach stosowanie leku Emanera może prowadzić do wystąpienia omamów.
4. Uczucie splątania – niekiedy pacjenci stosujący Emanera zgłaszają uczucie splątania.
5. Pobudzenie – stosowanie leku Emanera może prowadzić do pobudzenia u niektórych pacjentów.
6. Stany depresyjne – niektórzy pacjenci stosujący Emanera mogą doświadczać stanów depresyjnych.
7. Zaburzenia hematologiczne – lek Emanera może wpłynąć na skład krwi, co może prowadzić do zaburzeń hematologicznych, takich jak małopłytkowość, pancytopenia, agranulocytoza, leukopenia.
8. Zachowania agresywne – stosowanie Emanera może prowadzić do wystąpienia zachowań agresywnych u niektórych pacjentów.
9. Zaburzenia widzenia – niekiedy stosowanie Emanera może prowadzić do zaburzeń widzenia.
10. Zaburzenia smaku – niektórzy pacjenci stosujący Emanera mogą odczuwać zaburzenia smaku.
11. Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej – stosowanie Emanera może prowadzić do zapalenia błony śluzowej jamy ustnej.
12. Zapalenie wątroby, żółtaczka, niewydolność wątroby – lek Emanera może wpłynąć na funkcjonowanie wątroby, co może prowadzić do zapalenia wątroby, żółtaczki, a w skrajnych przypadkach niewydolności wątroby.
13. Drożdżyca przewodu pokarmowego – niekiedy stosowanie Emanera może prowadzić do rozwoju drożdżycy przewodu pokarmowego.
14. Encefalopatia u osób z chorobą wątroby – u osób z chorobą wątroby, stosowanie Emanera może prowadzić do rozwoju encefalopatii.
15. Bóle mięśni oraz stawów, osłabienie mięśniowe – niekiedy pacjenci stosujący Emanera doświadczają bólu mięśni oraz stawów oraz osłabienia mięśniowego.
16. Śródmiąższowe zapalenie nerek – stosowanie leku Emanera może prowadzić do rozwoju śródmiąższowego zapalenia nerek.
17. Wzmożone pocenie się – niektórzy pacjenci stosujący Emanera mogą doświadczać wzmożonego pocenia się.
18. Ginekomastia – stosowanie Emanera może prowadzić do rozwoju ginekomastii u niektórych pacjentów.
19. Pogorszone samopoczucie – niekiedy stosowanie Emanera może prowadzić do pogorszenia ogólnego samopoczucia u pacjentów.
20. Łysienie – w niektórych przypadkach stosowanie leku Emanera może prowadzić do utraty włosów.
21. Nadwrażliwość na światło – stosowanie Emanera może wpłynąć na nadwrażliwość na światło u niektórych pacjentów.
22. Ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka) – stosowanie Emanera może prowadzić do wystąpienia ciężkich reakcji skórnych, takich jak zespół Stevensa i Johnsona lub martwica toksyczna rozpływna naskórka.
23. Rumień – w niektórych przypadkach stosowanie leku Emanera może prowadzić do wystąpienia rumienia.

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek niepożądanych skutków ubocznych po zastosowaniu leku Emanera, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą, aby uzyskać dalsze wskazówki dotyczące dalszego postępowania.

Czytaj więcej: Skutki uboczne leku Emanera

Zadaj pytanie lekarzowi

Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.

Pytanie do lekarza

Pseudonim *

Email *

Wyślij

O leku

Źródła

Zamienniki dla leku Emanera

Ostatnia aktualizacja: 18 lutego 2024