Depakine

Depakine to syrop zawierający walproinian sodu – substancję czynną o działaniu przeciwdrgawkowym. Używany jest w terapii różnych form padaczki, zarówno u dorosłych, jak i dzieci, samodzielnie lub w kombinacji z innymi lekami przeciwpadaczkowymi.

Działanie Depakine

Depakine, zawierający walproinian sodu, działa jako lek przeciwdrgawkowy. Zmienia równowagę substancji chemicznych w mózgu, które są odpowiedzialne za przekazywanie impulsów nerwowych. Tym samym, stabilizuje nadmierną aktywność elektryczną w mózgu, która powoduje drgawki. Lek jest skuteczny w leczeniu różnych rodzajów napadów padaczkowych, włączając napady uogólnione i częściowe.

Wskazania do stosowania Depakine

Depakine jest lekiem przeciwdrgawkowym stosowanym do leczenia różnych typów padaczki. Oto szczegółowe wskazania do jego stosowania:

Napady uogólnione: Depakine jest skuteczny w leczeniu różnych rodzajów napadów uogólnionych, włączając:

• Napady kloniczne: Są to napady, w których pacjent doświadcza gwałtownych, rytmicznych skurczy mięśni.
• Napady toniczne: Są to napady, podczas których ciało pacjenta staje się sztywne z powodu skurczu mięśni.
• Napady toniczno-kloniczne: Są to napady, które zaczynają się od sztywności ciała (faza toniczna), a następnie przechodzą w rytmiczne skurcze mięśni (faza kloniczna).
• Napady nieświadomości (absencje): Są to napady, podczas których pacjent na krótko traci świadomość, ale bez wystąpienia drgawek.
• Napady miokloniczne: Są to napady, w których pacjent doświadcza nagłych, krótkotrwałych skurczy mięśni.
• Napady atoniczne: Są to napady, podczas których mięśnie nagle tracą napięcie, co może prowadzić do upadków.

Napady częściowe: Depakine jest również skuteczny w leczeniu napadów częściowych, które zaczynają się w jednej części mózgu. Mogą one być wtórnie uogólnione, co oznacza, że aktywność drgawkowa może rozprzestrzeniać się na inne części mózgu.

Depakine może być stosowany samodzielnie (monoterapia) lub w połączeniu z innymi lekami przeciwdrgawkowymi. Wskazania do jego stosowania powinny zawsze być określane przez lekarza.

Przeciwwskazania i środki ostrożności do stosowania Depakine

Depakine jest skutecznym lekiem przeciwdrgawkowym, ale jego stosowanie nie jest zalecane w pewnych sytuacjach. Oto przeciwwskazania i środki ostrożności dotyczące Depakine:

Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na walproinian sodu lub którykolwiek z pozostałych składników leku: Osoby z alergią na walproinian sodu lub na którykolwiek inny składnik leku nie powinny go stosować.
• Choroba wątroby lub znaczne zaburzenia funkcji wątroby: Depakine może powodować toksyczne uszkodzenie wątroby, szczególnie u pacjentów z istniejącymi problemami wątroby.
• Zaburzenia cyklu mocznika: Depakine może powodować zwiększenie poziomu amoniaku we krwi, co jest niebezpieczne dla pacjentów z zaburzeniami cyklu mocznika.
• Porchia śledziony: W przypadku tej rzadkiej choroby genetycznej, Depakine może zwiększać ryzyko poważnych infekcji i sepsy.

Środki ostrożności:

• Monitorowanie funkcji wątroby: Przed rozpoczęciem leczenia i regularnie podczas leczenia Depakine, funkcja wątroby powinna być monitorowana.
• Monitorowanie funkcji krwi: Lek może wpływać na liczbę komórek krwi, dlatego regularne badania krwi są zalecane podczas leczenia Depakine.
• Ryzyko samobójstwa: Wszystkie osoby leczone na padaczkę powinny być monitorowane pod kątem nasilenia objawów depresji i/lub pojawienia się myśli samobójczych.
• Ciąża i karmienie piersią: Depakine może powodować poważne wady rozwojowe u nienarodzonego dziecka i dlatego nie powinien być stosowany w czasie ciąży, chyba że zdecydowanie zaleci to lekarz. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia tym lekiem. Depakine przenika do mleka matki, dlatego kobiety karmiące piersią powinny omówić z lekarzem ryzyko i korzyści z jego stosowania.

Jak stosować Depakine?

Lek Depakine stosuje się zgodnie z zaleceniami lekarza, a leczenie powinien rozpoczynać i nadzorować lekarz specjalizujący się w leczeniu padaczki. Dawkowanie zależy od wieku pacjenta:

• Niemowlęta i dzieci: 30 mg/kg mc. na dobę.
• Młodzież i dorośli: 20 do 30 mg/kg mc. na dobę.

Depakine podaje się podczas posiłków:

• Dzieci poniżej 1 roku: w 2 podzielonych dawkach.
• Pacjenci powyżej 1 roku: w 3 podzielonych dawkach.

Leczenie walproinianem sodu wprowadza się stopniowo. U pacjentów otrzymujących inne leki przeciwpadaczkowe, optymalną dawkę Depakine osiąga się w ciągu 2 tygodni, a następnie stopniowo zmniejsza się dawki innych leków. U pacjentów, którzy nie przyjmują innych leków przeciwpadaczkowych, dawkę zwiększa się co 2-3 dni, aby osiągnąć optymalną dawkę w ciągu tygodnia.

Depakine podaje się za pomocą dołączonej do opakowania strzykawki. Wypełnia się ją przepisaną dawką leku, a następnie podaje pacjentowi. Strzykawkę należy przepłukać 2-3 razy po podaniu leku i przechowywać razem z butelką. Lek po otwarciu można przechowywać przez 1 miesiąc.

Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek mogą wymagać modyfikacji dawki. W przypadku przedawkowania, leczenie jest objawowe i może wymagać hospitalizacji. Jeśli pacjent opuści jedną dawkę, powinien ją przyjąć jak najszybciej, chyba że zbliża się pora kolejnej dawki. Przerwanie stosowania leku lub zmiana dawki bez konsultacji z lekarzem jest niewskazana.

Z czym nie łączyć leku Depakine

Leki Neuroleptyczne i Depakine – Leki neuroleptyczne, takie jak kwetiapina czy olanzapina, używane w leczeniu zaburzeń psychotycznych, mogą oddziaływać na Depakine. Może to prowadzić do zmian w skuteczności obu leków, wymagając dostosowania dawek.

Inhibitory MAO i Depakine – Stosowanie inhibitorów MAO, leków przeciwdepresyjnych, razem z Depakine może prowadzić do wzajemnych interakcji. Należy zachować szczególną ostrożność i monitorować reakcje organizmu.

Benzodiazepiny i Depakine – Leki takie jak benzodiazepiny, stosowane w bezsenności czy zaburzeniach lękowych, mogą wchodzić w interakcje z Depakine, potencjalnie wpływając na ich efektywność.

Leki przeciwpadaczkowe i Depakine – Inne leki przeciwpadaczkowe, jak fenobarbital czy karbamazepina, mogą zmieniać działanie Depakine. Dostosowanie dawek lub zmiana schematu leczenia może być konieczna.

Kanabidiol i Depakine – Kanabidiol, stosowany w leczeniu padaczki, może interagować z Depakine, wpływając na poziom leku w organizmie.

Metotreksat i Depakine – Leki takie jak metotreksat, używane w leczeniu raka czy chorób zapalnych, mogą oddziaływać na Depakine, wymagając uwagi w dostosowywaniu dawek.

Leki antywirusowe i Depakine – Leki takie jak zydowudyna, rytonawir czy lopinawir, stosowane w leczeniu HIV/AIDS, mogą wpływać na działanie Depakine.

Meflochina i Depakine – Meflochina, stosowana w leczeniu malarii, może zmieniać skuteczność Depakine.

Salicylany i Depakine – Kwas acetylosalicylowy i inne salicylany mogą oddziaływać na Depakine, wpływając na jego działanie.

Leki przeciwzakrzepowe i Depakine – Stosowanie leków przeciwzakrzepowych razem z Depakine wymaga ostrożności ze względu na potencjalne interakcje.

Cymetydyna i Depakine – Lek na owrzodzenia żołądka, cymetydyna, może wpływać na metabolizm Depakine.

Antybiotyki i Depakine – Antybiotyki takie jak erytromycyna, ryfampicyna czy karbapenemy mogą interagować z Depakine.

Cholestyramina i Depakine – Cholestyramina, stosowana do obniżania cholesterolu, może wpływać na poziom Depakine w organizmie.

Propofol i Depakine – Propofol, stosowany do znieczulenia ogólnego, może oddziaływać na Depakine.

Leki zawierające estrogen i Depakine – Środki antykoncepcyjne i inne leki zawierające estrogen mogą wpływać na działanie Depakine.

Metamizol i Depakine – Metamizol, stosowany w leczeniu bólu i gorączki, może interagować z Depakine.

Czytaj więcej: Z czym nie łączyć leku Depakine

Skutki uboczne leku Depakine

Skutki uboczne leku Depakine można podzielić na kilka kategorii w zależności od ich częstości występowania oraz ciężkości:

Ciężkie skutki uboczne (wymagają pilnej pomocy medycznej):

• Śpiączka, encefalopatia (uszkodzenia mózgu), letarg (stan bezwładu i braku reakcji na bodźce), zmiany w zachowaniu, zwiększona częstość napadów padaczkowych lub ich cięższy przebieg, zwłaszcza w wypadku jednoczesnego stosowania fenobarbitalu lub podczas nagłego zwiększenia dawki leku Depakine.
• Splątanie, osłabienie, zawroty głowy, nudności, wymioty spowodowane obniżonym stężeniem sodu we krwi lub stanem zwanym „SIADH” (Syndrome of Inappropriate Secretion of ADH).
• Problemy z równowagą i koordynacją, ospałość lub poczucie zmniejszonej czujności, połączone z wymiotami. Może to być spowodowane zwiększoną ilością amoniaku we krwi (hiperamonemia).
• Wzrost liczby i nasilenia drgawek.
• Skrajne zmęczenie, osłabienie, brak apetytu, senność, nawracające wymioty i bóle brzucha, silny ból nadbrzusza, nudności, żółtaczka, obrzęk nóg lub zwiększenie częstości napadów padaczkowych, lub ogólne złe samopoczucie – objawy te mogą świadczyć o uszkodzeniu wątroby lub trzustki.
• Różne typy reakcji alergicznych, takie jak: pęcherze z odwarstwieniem się skóry, wysypka, obrzęk naczynioruchowy, czy stan z wysypką skórną, gorączką, powiększeniem węzłów chłonnych i możliwym uszkodzeniem innych narządów (DRESS).
• Zaburzenia krzepnięcia krwi, które mogą powodować samoistne siniaki i krwawienia.
• Znaczne zmniejszenie liczby białych krwinek lub niewydolność szpiku kostnego (zespół mielodysplastyczny).
• Niedoczynność tarczycy, która może powodować zmęczenie lub przyrost masy ciała.
• Ból stawów, gorączka, zmęczenie, wysypka, które mogą być objawami tocznia rumieniowatego układowego.
• Drżenia, zaburzenia chodu, sztywność mięśni, zaburzenie koordynacji ruchów ciała (parkinsonizm, zaburzenia pozapiramidowe, ataksja).
• Ból i osłabienie mięśni (rabdomioliza – rozpad mięśni prążkowanych).
• Trudności w oddychaniu i ból z powodu zapalenia otoczki płucnej (wysięk opłucnowy).
• Choroba nerek (niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek), która może objawiać się zmniejszonym wydalaniem moczu.

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób):

• Drżenie.
• Nudności.

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób):

• Niedokrwistość, trombocytopenia.
• Osłupienie, senność, drgawki, zaburzenia pamięci, ból głowy, oczopląs, zawroty głowy.
• Osłabienie słuchu.
• Wymioty, bóle żołądka, biegunka, zapalenie jamy ustnej.
• Przemijające wypadanie włosów, zaburzenia paznokci.
• Zwiększenie masy ciała.
• Nieregularne cykle miesiączkowe.
• Stan splątania, omamy, agresja, pobudzenie, zaburzenia uwagi.
• Nietrzymanie moczu.

Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób):

• Leukopenia, pancytopenia.
• Uczucie mrowienia i drętwienia dłoni lub stóp.
• Wysypka, nieprawidłowości dotyczące włosa.
• Zmniejszenie gęstości mineralnej kości, osteopenia, osteoporoza i złamania.
• Hiperandrogenizm (nadmierne owłosienie typu męskiego, wirylizm, trądzik, łysienie typu męskiego i (lub) podwyższone stężenie androgenu) – powoduje nadmierne owłosienie typu męskiego, trądzik, łysienie typu męskiego, a także podwyższone stężenie androgenu. Jest to stan, który występuje niezbyt często, u mniej niż 1 na 100 osób.
• Zapalenie naczyń – stan zapalny naczyń krwionośnych, które mogą prowadzić do problemów z krążeniem i, w niektórych przypadkach, uszkodzenia narządów. Występuje również niezbyt często.
• Obniżona temperatura ciała, obrzęki stóp i nóg o umiarkowanym nasileniu – może to być objaw problemów z sercem lub nerkami i powinno być skonsultowane z lekarzem. Te skutki uboczne również występują niezbyt często.
• Brak miesiączki – zmiana w cyklu miesiączkowym, która może wpływać na zdolność do zajścia w ciążę. Ten skutek uboczny jest niezbyt częsty.

Skutki uboczne, które występują rzadko (rzadziej niż u 1 na 1000 osób):

• Niedokrwistość makrocytowa (mała liczba czerwonych ciałek we krwi), makrocytemia (nieprawidłowe zwiększenie rozmiaru krwinek czerwonych) – skutki uboczne wpływają na układ krwionośny, powodując mniej czerwonych krwinek lub zwiększając rozmiar tych komórek.
• Niedobór biotyny/ niedobór biotynidazy – niedobór tych substancji może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych, takich jak problemy ze skórą, włosami i paznokciami.
• Oddawanie dużej ilości moczu i uczucie pragnienia (zespół Fanconiego) – to zaburzenie nerkowe, które prowadzi do utraty różnych substancji przez nerki.
• Mimowolne oddawanie moczu (moczenie nocne), otyłość, niepłodność męska – mogą wystąpić jako skutki uboczne, ale są to rzadkie zdarzenia. Niepłodność męska jest zazwyczaj przemijająca po przerwaniu leczenia i może być przemijająca po zmniejszeniu dawki.
• Zespół policystycznych jajników – to stan, w którym na jajnikach kobiety rozwijają się liczne małe pęcherzyki. Może to prowadzić do problemów z płodnością oraz innych problemów zdrowotnych, takich jak nieprawidłowe miesiączkowanie i hirsutyzm.
• Nietypowe zachowanie, nadaktywność psychomotoryczna, zaburzenia uczenia się (obserwowane u dzieci i młodzieży), przemijające otępienie, związane z przemijającą atrofią mózgu, zaburzenia poznawcze, podwójne widzenie – te skutki uboczne dotyczą głównie funkcji mózgu i układu nerwowego.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• Zaburzenia wrodzone oraz choroby rodzinne i (lub) genetyczne, zmniejszenie stężenia karnityny (widoczne w badaniach krwi i mięśni) – te skutki uboczne są mniej dobrze zrozumiane i wymagają dalszych badań.

Dodatkowe działania niepożądane u dzieci:

Niektóre skutki uboczne Depakine mogą występować częściej lub mają cięższy przebieg u dzieci niż u osób dorosłych. Obejmują one uszkodzenie wątroby, zapalenie trzustki, agresję, pobudzenie, zaburzenia uwagi, nieprawidłowe zachowanie, nadpobudliwość i zaburzenia uczenia się.

Czytaj więcej: Skutki uboczne leku Depakine

Zadaj pytanie lekarzowi

Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.

Pytanie do lekarza

Pseudonim *

Email *

Wyślij

O leku

Zamienniki dla leku Depakine

Ostatnia aktualizacja: 5 stycznia 2024