Arketis (paroksetyna) to lek przeciwdepresyjny należący do grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), stosowany w leczeniu depresji oraz różnych zaburzeń lękowych, takich jak zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zaburzenia lękowe z napadami lęku, fobia społeczna, zaburzenie stresowe pourazowe i zaburzenie lękowe uogólnione. Działanie paroksetyny polega na zwiększaniu poziomu serotoniny w mózgu, co może przyczyniać się do poprawy nastroju i zmniejszenia objawów lękowych u pacjentów.
Depresja: Arketis jest stosowany w leczeniu depresji u dorosłych, pomagając poprawić nastrój, zmniejszyć uczucie smutku, a także poprawić jakość życia pacjentów.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD): Lek pomaga w redukcji nawracających, natrętnych myśli i przymusowych zachowań, które są charakterystyczne dla tego zaburzenia.
Zaburzenie lękowe z napadami paniki: Paroksetyna jest stosowana w leczeniu napadów paniki, które mogą obejmować intensywne uczucie strachu i fizyczne objawy, takie jak przyspieszone bicie serca, pocenie się i duszność.
Fobia społeczna: Lek ten jest stosowany w leczeniu fobii społecznej, pomagając zmniejszyć lęk przed sytuacjami społecznymi i poprawić zdolność funkcjonowania w takich sytuacjach.
Zaburzenie stresowe pourazowe (PTSD): Paroksetyna pomaga łagodzić objawy PTSD, takie jak nawracające wspomnienia traumatycznych wydarzeń, koszmary senne i silny stres w sytuacjach przypominających o traumie.
Zaburzenie lękowe uogólnione (GAD): Lek jest stosowany w leczeniu uogólnionego zaburzenia lękowego, charakteryzującego się przewlekłym, nadmiernym lękiem i napięciem, które trudno kontrolować.
Czytaj więcej: Wskazania do stosowania Arketis
Działanie Arketis polega na zwiększaniu poziomu serotoniny w mózgu, co przyczynia się do poprawy nastroju i zmniejszenia objawów lękowych. Paroksetyna, substancja czynna leku, należy do selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), które pomagają przywrócić równowagę chemiczną w mózgu u osób z depresją i zaburzeniami lękowymi. Poprzez zwiększenie dostępności serotoniny, Arketis łagodzi objawy takich schorzeń jak depresja, OCD, zaburzenia lękowe, fobia społeczna i PTSD.
Czytaj więcej: Działanie Arketis
Dawkowanie Arketis należy zawsze dostosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Ważne jest przestrzeganie wyznaczonego schematu dawkowania i skonsultowanie się z lekarzem lub farmaceutą w razie jakichkolwiek wątpliwości. Typowe dawkowanie może się różnić w zależności od leczonej choroby.
Dawkowanie paroksetyny rozpoczyna się od dawki początkowej, która jest stopniowo zwiększana w zależności od odpowiedzi pacjenta na leczenie. Paroksetynę najlepiej przyjmować rano podczas posiłku. Tabletkę należy połknąć w całości, popijając dużą ilością wody (przynajmniej 1 szklanka, 150 ml), unikając ssania, żucia czy trzymania tabletki w ustach, aby zapobiec nieprzyjemnym doznaniom smakowym i podrażnieniom gardła.
Dawkowanie Arketis
Czytaj więcej: Dawkowanie Arketis
Arketis i inhibitory MAO – Nie należy łączyć Arketis (paroksetyna) z inhibitorami monoaminooksydazy, takimi jak moklobemid czy chlorek metylotioniny. Połączenie tych leków może prowadzić do poważnych interakcji, w tym zespołu serotoninowego, który charakteryzuje się objawami jak gorączka, drgawki, i zwiększone ciśnienie krwi.
Arketis i leki przeciwpsychotyczne – Stosowanie Arketis z tiorydazyną lub pimozydem, lekami przeciwpsychotycznymi, jest przeciwwskazane. Wzajemne oddziaływanie może powodować ryzyko poważnych zaburzeń rytmu serca.
Arketis i NLPZ – Uważać należy przy łączeniu Arketis z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), takimi jak aspiryna, ibuprofen czy celekoksyb. Może to zwiększyć ryzyko krwawienia, szczególnie w przewodzie pokarmowym.
Arketis i leki przeciwbólowe – Leki takie jak tramadol, petydyna czy buprenorfina mogą wchodzić w interakcje z Arketis, zwiększając ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego oraz nasilając działania uboczne.
Arketis i tryptany – Stosowanie Arketis wraz z lekami na migrenę, jak sumatryptan, może prowadzić do zespołu serotoninowego, co objawia się m.in. szybkim biciem serca, wysoką gorączką, i drgawkami.
Arketis i inne antydepresanty – Łączenie Arketis z innymi lekami przeciwdepresyjnymi, w tym SSRI czy trójpierścieniowymi antydepresantami, może zwiększać ryzyko zespołu serotoninowego.
Arketis i tryptofan – Suplement diety tryptofan może nasilać działanie antydepresyjne i efekty uboczne Arketis.
Arketis i środki znieczulające – Leki stosowane do znieczulenia ogólnego, takie jak miwakurium, mogą oddziaływać na działanie Arketis, zwiększając ryzyko niepożądanych reakcji.
Arketis i leki przeciwpsychotyczne – Arketis może oddziaływać z lekami przeciwpsychotycznymi jak lit czy risperidon, co może prowadzić do nasilenia działań ubocznych.
Arketis i leki na HIV – Kombinacje leków takich jak fosamprenawir z rytonawirem mogą wpływać na skuteczność i bezpieczeństwo Arketis.
Arketis i dziurawiec zwyczajny – Ziołowy środek leczniczy, dziurawiec, może zmniejszać skuteczność Arketis, co może prowadzić do zaostrzenia objawów depresji.
Arketis i fentanyl – Używanie fentanylu z Arketismoże zwiększać ryzyko zespołu serotoninowego oraz innych działań ubocznych.
Arketisi leki przeciwdrgawkowe – Leki takie jak fenobarbital czy karbamazepina mogą wpływać na poziom Arketis we krwi, zmieniając jego skuteczność.
Arketis i leki na ADHD – Atomoksetyna stosowana w leczeniu ADHD może wchodzić w interakcje z Arketis, zwiększając ryzyko działań ubocznych.
Arketis i procyklidyna – Używanie procyklidyny z Arketis może zwiększać ryzyko działań ubocznych, zwłaszcza w przypadku choroby Parkinsona.
Arketis i leki przeciwzakrzepowe – Stosowanie warfaryny lub innych leków przeciwzakrzepowych z Arketis może zwiększyć ryzyko krwawienia.
Arketis i leki na zaburzenia rytmu serca – Leki takie jak propafenon czy flekainid mogą wpływać na działanie Arketis, zwiększając ryzyko powikłań sercowych.
Arketis i beta-blokery – Arketis może wpływać na działanie beta-blokerów jak metoprolol, używanych w leczeniu nadciśnienia i chorób serca.
Arketis i statyny – Stosowanie Arketis z prawastatyną, lekiem na cholesterol, może zwiększać ryzyko działań ubocznych.
Arketis i antybiotyki – Arketis może oddziaływać z antybiotykami jak linezolid, co może prowadzić do nasilenia działań ubocznych.
Arketis i leki na raka – Arketis może oddziaływać z tamoksyfenem, stosowanym w leczeniu raka piersi, zmniejszając jego skuteczność.
Czytaj więcej: Z czym nie łączyć Arketis
Arketis (paroksetyna) może powodować pewne działania niepożądane, choć nie każdy ich doświadczy. Bardzo częstym skutkiem ubocznym, zgłaszanym przez więcej niż 1 na 10 osób, jest nudności, które często ustępują po kilku dniach leczenia.
Częste działania niepożądane (do 1 na 10 osób) obejmują zmiany apetytu, zarówno zwiększony, jak i zmniejszony, co może prowadzić do przybierania na wadze. Mogą również wystąpić zmiany nastroju, takie jak lęk, stany zdezorientowania lub depresja. Inne częste skutki to senność lub bezsenność, zawroty głowy (szczególnie przy gwałtownym wstawaniu), bóle głowy oraz wzrost ciśnienia krwi.
Niezbyt częste działania niepożądane (do 1 na 100 osób) to zaburzenia seksualne, takie jak zmniejszenie popędu płciowego lub problemy z osiągnięciem orgazmu, oraz zaburzenia widzenia i zmiany rytmu serca.
Rzadkie działania niepożądane (do 1 na 1000 osób) mogą obejmować reakcje alergiczne (wysypka, świąd, trudności w oddychaniu), powstawanie krwiaków oraz zaburzenia krzepnięcia krwi.
W bardzo rzadkich przypadkach (do 1 na 10 000 osób) mogą wystąpić zespół serotoninowy (charakteryzujący się objawami takimi jak drżenie, drgawki, zmiany stanu mentalnego), żółtaczka (żółknięcie skóry i oczu) oraz zmiany w wynikach badań krwi.
W przypadku zaobserwowania jakichkolwiek działań niepożądanych, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Ta lista nie zawiera wszystkich możliwych skutków ubocznych, a jedynie te najbardziej znane i najczęściej zgłaszane.
Czytaj więcej: Skutki uboczne Arketis
Przed rozpoczęciem stosowania leku Arketis (paroksetyna) ważne jest, aby omówić z lekarzem wszelkie przeciwwskazania oraz środki ostrożności. Informacje te mają na celu zapewnienie skutecznego i bezpiecznego leczenia oraz minimalizację ryzyka wystąpienia działań niepożądanych. Przeciwwskazania oraz środki ostrożności powinny być dokładnie przestrzegane, aby uniknąć potencjalnych komplikacji.
Lek Arketis nie powinien być stosowany, jeżeli pacjent przyjmuje leki zwane inhibitorami monoaminooksydazy (inhibitory MAO), w tym moklobemid i chlorek metylotioniny (błękit metylenowy), lub przyjmował je w dowolnym momencie w ostatnich dwóch tygodniach. Lekarz doradzi, jak należy rozpocząć przyjmowanie paroksetyny po zakończeniu stosowania inhibitorów MAO. Dodatkowo, lek ten nie powinien być stosowany, jeśli pacjent przyjmuje lek przeciwpsychotyczny zawierający tiorydazynę lub pimozyd, ponieważ kombinacja tych leków z paroksetyną może prowadzić do poważnych interakcji. Ważne jest również, aby nie stosować Arketis w przypadku uczulenia na paroksetynę lub którykolwiek z pozostałych składników leku, ponieważ reakcje alergiczne mogą obejmować wysypkę, świąd, trudności w oddychaniu i inne poważne objawy.
Przed rozpoczęciem stosowania leku Arketis należy dokładnie omówić z lekarzem wszystkie aktualnie przyjmowane leki, aby uniknąć potencjalnych interakcji. Paroksetyna może wpływać na działanie innych leków i odwrotnie. Pacjenci z zaburzeniami nerek, wątroby lub serca mogą wymagać dostosowania dawki lub szczególnego monitorowania podczas leczenia. Osoby z historią padaczki lub napadów drgawek powinny zachować ostrożność, ponieważ paroksetyna może zwiększać ryzyko wystąpienia napadów drgawek. Pacjenci, u których kiedykolwiek występowały epizody maniakalne, takie jak nadmierna aktywność i gonitwa myśli, powinni być monitorowani, ponieważ paroksetyna może wywoływać takie stany.
Jeżeli pacjent jest leczony elektrowstrząsami (ECT), ważne jest, aby poinformować lekarza, ponieważ paroksetyna może wpływać na skuteczność i bezpieczeństwo ECT. Osoby z zaburzeniami krzepnięcia lub przyjmujące leki przeciwzakrzepowe, przeciwzapalne lub przeciwpsychotyczne, takie jak warfaryna, NLPZ (np. ibuprofen) oraz leki przeciwpsychotyczne, powinny być monitorowane, ponieważ paroksetyna może zwiększać skłonność do krwawień. Ponadto, pacjenci przyjmujący tamoksyfen w leczeniu raka piersi powinni skonsultować się z lekarzem, ponieważ paroksetyna może zmniejszać skuteczność tamoksyfenu, co może wymagać zastosowania alternatywnych leków przeciwdepresyjnych.
Osoby chorujące na cukrzycę powinny zachować ostrożność, ponieważ paroksetyna może wpływać na kontrolę poziomu cukru we krwi, co może wymagać dostosowania dawki insuliny lub leków przeciwcukrzycowych. Pacjenci stosujący dietę niskosodową powinni poinformować lekarza, ponieważ lek może zawierać sód. Ważne jest również, aby osoby z jaskrą (podwyższonym ciśnieniem w oku) zachowały ostrożność, ponieważ paroksetyna może pogarszać te objawy.
Jeżeli pacjentka jest w ciąży lub zamierza zajść w ciążę, powinna dokładnie skonsultować się z lekarzem, ponieważ lek może wpływać na płodność oraz zdrowie matki i dziecka. Stosowanie paroksetyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat jest zwykle niewskazane ze względu na zwiększone ryzyko działań niepożądanych, takich jak próby samobójcze, agresja i inne problemy behawioralne. Jeśli jednak lekarz uzna to za korzystne, może przepisać paroksetynę pacjentowi poniżej 18 roku życia. W takim przypadku ważne jest monitorowanie pacjenta i natychmiastowe poinformowanie lekarza o jakichkolwiek niepokojących objawach.
Myśli samobójcze i pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych mogą wystąpić u pacjentów na początku stosowania paroksetyny. Szczególnie młodzi dorośli poniżej 25 roku życia są bardziej narażeni na takie działania niepożądane. W przypadku pojawienia się myśli samobójczych lub prób samookaleczenia, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala. Pomocne może okazać się poinformowanie krewnych lub przyjaciół o depresji lub zaburzeniach lękowych oraz poproszenie ich o zwrócenie uwagi na pogorszenie stanu pacjenta lub niepokojące zmiany w jego zachowaniu.
Ważne jest również, aby być świadomym możliwości wystąpienia zespołu serotoninowego lub złośliwego zespołu neuroleptycznego. Objawy tych stanów mogą obejmować silne pobudzenie, rozdrażnienie, splątanie, niepokój, uczucie gorąca, pocenie się, drżenie, dreszcze, halucynacje, sztywność mięśni, nagłe skurcze mięśni lub szybkie bicie serca. Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Po jakim czasie zaczyna działać Arketis?
Arketis, zawierający substancję czynną paroksetynę, zazwyczaj zaczyna wykazywać pierwsze oznaki działania po 2 do 4 tygodniach regularnego stosowania. Pełne efekty terapeutyczne mogą być zauważalne po 6 do 8 tygodniach stałego stosowania leku.
Jak długo można stosować Arketis?
Arketis jest lekiem, który jest często stosowany długoterminowo, ale jego stosowanie powinno być pod stałym nadzorem lekarskim. Decyzja o długości leczenia zawsze powinna być podejmowana na podstawie indywidualnej oceny pacjenta przez lekarza.
Czy Arketis podnosi ciśnienie?
Paroksetyna zazwyczaj nie powoduje bezpośredniego wzrostu ciśnienia krwi, możliwe są pewne sytuacje, które mogą wpływać na ciśnienie krwi. Pacjenci, którzy są podatni na wysokie ciśnienie krwi, powinni omówić to z lekarzem przed rozpoczęciem leczenia Arketis.
Arketis nie powoduje uzależnienia w sensie tworzenia fizycznego zapotrzebowania na lek, ale nagłe zaprzestanie jego stosowania może prowadzić do zespołu odstawienia. Zawsze warto skonsultować wszelkie zmiany w leczeniu z lekarzem.
Arketis, którego substancją czynną jest paroksetyna, może potencjalnie prowadzić do przyrostu masy ciała.
Nie ma odpowiedzi na Twoje pytanie dotyczące leku Arketis? Zapytaj o nie lekarza za darmo.
Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.
Substancja czynna | Paroxetinum |
Dostępność | Lek dostępny na receptę |
Producent | Vipharm |
Ostatnia aktualizacja: 22 lipca 2024