Prestarium

Prestarium jest to lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz niewydolności serca. Substancją czynną tego preparatu jest peryndopryl, zaliczany do leków o nazwie inhibitory konwertazy angiotensyny.

Działanie Prestarium

Lek Prestarium wskazany jest do stosowania w celu leczenia nadciśnienia tętniczego oraz niewydolności serca. Substancją czynną preparatu jest peryndopryl. Substancja ta zaliczana jest do grupy leków zwanych inhibitorami konwertazy angiotensyny. Ta grupa leków ma za zadanie hamowanie aktywności enzymu, który jest odpowiedzialny za powstawanie angiotensyny II. Angiotensyna II prowadzi do skurczu naczyń krwionośnych i wzrostu uwalniania aldosteronu, co w efekcie prowadzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego. Lek Prestarium ma na celu – między innymi – zmniejszenie stężenia angiotensyny II, czego następstwem jest również spadek ciśnienia tętniczego. Dodatkowo inhibitory konwertazy angiotensyny chronią naczynia krwionośne i działają przeciwmiażdżycowo. Poza chorobami układu sercowo-naczyniowego dodatkowo wykorzystywane są w leczeniu chorób nerek.

Peryndopryl jest szybko wchłaniany i przekształca się w postać aktywną w wątrobie. Jego maksymalne stężenie w organizmie osiągane jest w ciągu 1 godziny od zastosowania, a jego metabolitów (peryndoprylatu) w ciągu ok. 3-4 godzin od zastosowania leku. Najsilniejsze działanie przeciwnadciśnieniowe można uzyskać po 4-6 godzinach od podania leku, a jego pełne działanie przeciwnadciśnieniowe – po ok. 4 tygodni stosowania terapii z wykorzystaniem leku Prestarium.

Wskazania do stosowania leku Prestarium

Wskazaniami do stosowania leku Prestarium są:

• nadciśnienie tętnicze,
• objawowa niewydolność serca (dot. leku Prestarium 5 mg),
• stabilna choroba wieńcowa – w tym przypadku lek stosowany jest w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych u osób chorych z zawałem serca i/lub rewaskularyzacją naczyń wieńcowych (w wywiadzie).

Przeciwwskazania do stosowania leku Prestarium

Przeciwwskazaniami do stosowania leku Prestarium są:

• nadwrażliwość na substancję czynną lub którykolwiek ze składników leku,
• nadwrażliwość na inny inhibitor konwertazy angiotensyny,
• wrodzony obrzęk naczynioruchowy lub obrzęk naczynioruchowy, który wystąpił kiedykolwiek,
• II i III trymestr ciąży,
• okres karmienia piersią,
• równoległe stosowanie aliskirenu u osób chorych na cukrzycę lub z zaburzeniami czynności nerek, jeśli współczynnik GFR jest mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2.

Dawkowanie leku Prestarium

Lek Prestarium występuje w postaci tabletek powlekanych, przeznaczonych do stosowania doustnego. Preparat ten należy stosować codziennie o tej samej porze dnia (rano i przed posiłkiem). Nie należy przekraczać zalecanych przez lekarza dawek, a w przypadku jakichkolwiek pytań lub wątpliwości – związanych ze stosowanie leku Prestarium – należy zasięgnąć porady lekarza.

Osoby dorosłe

dawkowanie w przypadku nadciśnienia tętniczego w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym – zalecana początkowa dawka to 5 mg 1 raz na dobę (rano),

• w przypadku osób chorych, które są szczególnie zagrożone nadciśnieniem tętniczym z silną aktywacją układu renina-angiotensyna-aldosteron (a w szczególności u osób z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym, niewyrównaną niewydolnością serca, zaburzeniami wodno-elektrolitowymi, ciężkim nadciśnieniem tętniczym) zalecana początkowa dawka to 2,5 mg na dobę. W tej grupie osób leczenie można rozpocząć jedynie w warunkach specjalistycznej opieki medycznej.
• Po upływie ok 4 tygodni – jeśli lekarz tak zaleci – dawkę można zwiększyć do 10 mg stosowanych 1 raz na dobę.
• Równoległe stosowanie leków moczopędnych zwiększa ryzyko wystąpienia skutków ubocznych, które związane są z nagłym i dużym obniżeniem ciśnienia tętniczego. Osoby te również są bardziej narażone na odwodnienie i zaburzenia elektrolitowe, dlatego konieczne jest dopasowanie dawki leku. Jeżeli istnieje taka możliwość lekarz zaleca przerwanie stosowania leków o działaniu moczopędnym na 2-3 dni przed wdrożeniem terapii z zastosowaniem leku Prestarium, jeżeli takiej możliwości nie ma to wdrażanie terapii powinno się odbywać pod stałym i ścisłym nadzorem lekarza. W tej grupie osób początkowa dawka zazwyczaj wynosi 2,5 mg na dobę. W trakcie leczenia należy przeprowadzać kontrole czynności nerek, a także sprawdzać stężenie potasu we krwi. Wartości ciśnienia tętniczego zadecydują o dalszym dawkowaniu.
• Osoby w podeszłym wieku zazwyczaj rozpoczynają leczenie od dawki początkowej wynoszącej 2,5 mg na dobę. Następnie lekarz może zwiększyć dawkę do 5 mg, a kolejno do 10 mg na dobę. O dawce decydować będzie czynność nerek.

W przypadku objawowej niewydolności serca – w przypadku terapii skojarzonej z lekami moczopędnymi nieoszczędzającymi potasu i/lub z glikozydami naparstnicy, i/lub beta-adrenolitykami – dawka początkowa wynosi 2,5 mg 1 raz na dobę (rano). Dalsze dawkowanie będzie w oparciu o indywidualną reakcję na leczenie. Po ok. 2 tygodniach lekarz może zwiększyć dawkę do 5 mg na dobę.

W przypadku ciężkiej niewydolności serca oraz u osób z niewydolnością nerek, z zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej, stosujących leki rozszerzające naczynia oraz stosujących leki moczopędne leczenie powinno przebiegać pod stałym nadzorem lekarskim.

• Osoby chore, które są szczególnie zagrożone wystąpieniem nadciśnieniem tętniczym, z odwodnieniem organizmu, zmniejszoną objętością krwi lub z zaburzeniami elektrolitowymi przed rozpoczęciem stosowania leku Prestarium powinny mieć wyrównane istniejące już zaburzenia. U tych osób należy dokonywać kontroli ciśnienia tętniczego, czynności nerek oraz stężenia potasu we krwi.

W przypadku stabilnej choroby wieńcowej dawka początkowa to 5 mg stosowane 1 raz na dobę przez okres 2 tygodni, a następnie 10 mg 1 raz na dobę (o ile początkowa dawka 5 mg będzie dobrze tolerowania przez chorego).

• U osób chorych w podeszłym wieku początkowo zaleca się dawkę 2,5 mg 1 raz na dobę przez okres 7 dni, a następnie 5 mg 1 raz na dobę przez okres kolejnego tygodnia, po tym czasie stosuje się dawkę 10 mg 1 raz na dobę. Dawka jednak może być zwiększana tylko wtedy, gdy chory dobrze ją toleruje.
• Osoby z zaburzeniami czynności nerek (kiedy klirens kreatyniny jest mniejszy niż 60 ml/min) powinny mieć indywidualnie dopasowaną dawkę przez lekarza. Leczenie należy prowadzić pod ścisłą kontrolą lekarską. U osób dializowanych z klirensem kreatyniny mniejszym niż 15 ml/min dawkę 2,5 mg należy podać w dniu dializy po dializie.
• U osób chorych, u których występują zaburzenia czynności wątroby dawka nie musi być dostosowana.

Preparatu nie należy stosować u dzieci i młodzieży do 18. roku życia z uwagi na brak wystarczających danych, które dotyczą bezpieczeństwa i skuteczności stosowania tego leku w tej grupie wiekowej.

Środki ostrożności związane ze stosowaniem leku Prestarium

Istnieją sytuacje, kiedy stosowanie leku Prestarium jest przeciwwskazane albo wymiana np. zmiany dawkowania. Niekiedy konieczne może być przeprowadzenie badań kontrolnych.

1. W przypadku wystąpienia epizodu niestabilnej dławicy piersiowej – w ciągu pierwszego miesiąca stosowania leku – u osób chorych na stabilną chorobę wieńcową to osoby takie powinny skonsultować się z lekarzem. Lekarz – na podstawie oceny ryzyka i korzyści – zadecyduje o dalszym sposobie leczenia (kontynuacja lub odstawienie leku).
2. Szczególną ostrożność powinny zachować osoby ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia niedociśnienia tętniczego po zastosowaniu preparatu (z uwagi na ryzyko nagłego i znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego). Do tych osób zaliczają się:

• osoby, u których występuje zmniejszona objętość krwi krążącej,
• osoby odwodnione,
• osoby z niedoborem elektrolitów,
• osoby, u których występuje wzmożona aktywacja układu renina-angiotensyna-aldosteron (RRA), która może występować w przypadku:
  – zastoinowej niewydolności serca,
  – ciężkiego nadciśnienia tętniczego,
  – hemodynamicznie istotnego upośledzenia napływu/odpływu krwi z lewej komory serca,
  – jednostronnego zwężenia tętnicy nerkowej z drugą czynną nerką,
  – marskości wątroby,
  – wodobrzusza,
  – zabiegów lub znieczuleń,

• osoby z ciężką zastoinową niewydolnością serca,
• osoby ze zwiększonym ryzykiem niedokrwienia mięśnia sercowego lub mózgu w przypadku ciężkiego niedociśnienia.

W wymienionej grupie osób leczenie powinno się odbywać pod ścisłą kontrolą lekarza. Nadzór medyczny i dokładna obserwacja powinny mieć miejsce przede wszystkim na początku leczenia oraz przy każdej zmianie dawki leku.

3. Jeśli u chorego wystąpi objawowe niedociśnienie tętnicze należy go ułożyć na plecach i wezwać pomoc. Po ustabilizowaniu ciśnienia tętniczego oraz objętości płynów można kontynuować leczenie – jeżeli lekarz tak ustali, ponieważ wystąpienie niedociśnienia tętniczego po zastosowaniu I dawki leku nie jest przeciwwskazaniem do kontynuowania terapii.
4. Ostrożność należy zachować u osób chorych z upośledzeniem odpływu krwi z lewej komory serca, ponieważ istnieje ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego. Przed rozpoczęciem terapii, a także w trakcie leczenia należy kontrolować czynność nerek. W przypadku odwodnienia organizmu, zaburzeń elektrolitowych czy zmniejszenia objętości krwi krążącej lekarz wdroży odpowiednie postępowanie zanim rozpocznie leczenie. U osób chorych z zaburzeniami czynności nerek – z klirensem kreatyniny mniejszym niż 60 ml/min – początkowa dawka powinna być zmniejszona, a następnie dopasowywana w zależności od stężenia kreatyniny. Należy również regularnie kontrolować stężenie kreatyniny oraz potasu we krwi. Osoby chore z niewydolnością serca są szczególnie narażone na zaburzenia czynności nerek (a w tym ostra niewydolność nerek).
5. Osoby chore z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub ze zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki – podczas stosowania leku Prestarium – są narażone na wzrost stężenia mocznika oraz kreatyniny we krwi, zwłaszcza w sytuacji, gdy równolegle stosują lek moczopędny. Jeżeli zaistnieje taka konieczność lekarz zmniejszy dawkę leku lub zaleci odstawienie leku moczopędnego. Ryzyko wzrostu stężenia mocznika i kreatyniny jest wyższe u osób z niewydolnością nerek, z kolei nadciśnienie nerkowo-naczyniowe zwiększa ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego. U tych osób terapię należy prowadzić pod stałym nadzorem lekarza.
6. U osób chorych z nadciśnienie tętniczym, ale bez zaburzeń czynności nerek, na skutek stosowania leku może dojść do wzrostu stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, zwłaszcza w sytuacji, gdy osoby te równolegle stosują leki moczopędne. W razie konieczności lekarz może zmniejszyć dawkę leku lub też zalecić odstawienie leku moczopędnego. Osoby z zaburzeniami czynności nerek są dodatkowo narażone na wzrost stężenia mocznika i kreatyniny we krwi.
7. Hemodializa, hemofiltracja i inne procedury krążenia pozaustrojowego mogą prowadzić do wystąpienia ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych, których objawami są: obrzęk twarzy, duszność, nagłe uczucie gorąca, niedociśnienie tętnicze. W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia tych reakcji lek należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza.
8. Stosowanie leku może prowadzić do wystąpienia obrzęku naczynioruchowego, którego objawami są: obrzęk ust, języka, twarzy, gardła i krtani, które utrudniają oddychanie i mogą stanowić zagrożenie dla życia. W przypadku wystąpienia pierwszych objawów obrzęku należy odstawić lek i jak najszybciej zasięgnąć pomocy medycznej. Do czasu ustąpienia objawów pacjent musi być hospitalizowany i stale monitorowany. Niekiedy trzeba wdrożyć leczenie. Jeśli u pacjenta wystąpił obrzęk naczynioruchowy jest to przeciwwskazanie do stosowania leku Prestarium, a także innych inhibitorów konwertazy angiotensyny. Na wystąpienie obrzęku naczynioruchowego bardziej narażone są osoby, u których taki obrzęk wystąpił już w przeszłości, a także osoby czarnej rasy.
9. Bóle brzucha mogą świadczyć o obrzęku naczynioruchowym jelit. Niekiedy są one połączone z nudnościami lub wymiotami.
10. Stosowanie leku u osób czarnej rasy może nie dawać oczekiwanych rezultatów jeśli chodzi o obniżanie ciśnienia tętniczego.
11. Stosowanie leku może prowadzić do wzrostu ryzyka wystąpienia reakcji anafilaktycznej na skutek ukąszenia owadów (na ich jad) oraz w wyniku działania innych alergenów (dotyczy to również czasu, w którym wdrażane jest odczulanie).
12. Jednym ze skutków ubocznych stosowania leku Prestarium, który występuje jednak bardzo rzadko, jest żółtaczka cholestatyczna. Żółtaczka ta może prowadzić do wystąpienia piorunującej martwicy wątroby, a ta z kolei może doprowadzić nawet do zgonu. W przypadku wystąpienia żółtaczki cholestatycznej lub wzrostu aktywności aminotransferaz wątrobowych należy natychmiastowo skontaktować się z lekarzem.
13. Stosowanie leku może prowadzić do wystąpienia zaburzeń hematologicznych (również neutropenii). Kontrola morfologii krwi jest wskazana w szczególności u osób:

• będących na początku leczenia,
• z zaburzeniami czynności nerek,
• ze współistniejącą chorobą tkanki łącznej tkj. twardzina, toczeń rumieniowaty,
• stosujących leki, które mogą powodować zmiany w morfologii krwi.

W przypadku wystąpienia objawów związanych z zakażeniem tkj. ból gardła, podwyższona temperatura ciała czy powiększenie węzłów chłonnych należy skontaktować się z lekarzem w celu zweryfikowania ew. obniżenia odporności u danego pacjenta.

14. Stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny może prowadzić do wystąpienia kaszlu, któremu nie towarzyszy odksztuszanie. Po odstawieniu preparatu kaszel ustępuje.
15. W przypadku planowanego zabiegu operacyjnego lub zabiegu, który wymaga znieczulenia, pacjent powinien poinformować lekarza o stosowaniu preparatu Prestarium. Lek ten, stosowany równolegle z lekiem znieczulającym, może doprowadzić do wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego, a nawet – w skrajnych przypadkach – do wstrząsu.
16. Stosowanie leku Prestarium może prowadzić do wystąpienia hiperkaliemii czyli wzrostu stężenia potasu we krwi. Hiperkaliemia może z kolei prowadzić do wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Konieczne jest monitorowanie stężenia potasu we krwi, a w szczególności u osób ze zwiększonym ryzykiem hiperkaliemii tkj.

• osoby, które ukończyły 70 rok życia,
• osoby chore na cukrzyce – u osób, które stosują doustne leki przeciwcukrzycowe lub insulinę dodatkowo należy kontrolować stężenie glukozy we krwi (zwłaszcza na początku leczenia), z uwagi na ryzyko wystąpienia hipoglikemii,
• osoby z niewydolnością nerek,
• osoby z niewydolnością serca,
• osoby z kwasicą metaboliczną
• osoby stosujące leki, które zwiększają stężenie potasu we krwi (również sole potasu),
• osoby stosujące leki o działaniu moczopędnym, które zatrzymują potas lub heparynę,
• osoby odwodnione.

17. W trakcie terapii nie należy równocześnie stosować litu.
18. W trakcie leczenia nie zaleca się równoczesnego stosowania leków o działaniu moczopędnym, które oszczędzają potas, preparatów potasu, a także zamienników dla soli kuchennej, które zawierają potas.
19. Leku nie należy stosować w skojarzeniu z lekami, które działają na układ renina-angiotensyna-aldosteron, ponieważ zwiększa to ryzyko niedociśnienia tętniczego, zaburzeń czynności nerek, wzrostu stężenia potasu we krwi. W przypadku konieczności stosowania tych leków należy monitorować czynność nerek, ciśnienie tętnicze oraz stężenie elektrolitów.
20. Osoby chore na nefropatię cukrzycową nie powinny równocześnie stosować antagonistów receptora angiotensyny II, a także inhibitorów ACE.
21. Osoby chorujące na cukrzycę lub z występującymi zaburzeniami czynności nerek (gdy współczynnik GFR jest mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m²) nie powinny równocześnie stosować aliskirenu.
22. Lek jest przeciwwskazany dla osób z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy i zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, z uwagi na zawartość laktozy w składzie preparatu.
23. Niektóre z działań niepożądanych stosowania leku (tkj. zawroty głowy, objawowe niedociśnienie tętnicze, znużenie itp.) mogą mieć wpływ na zdolności psychomotoryczne, a tym samym na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania urządzeń i maszyn. Na wystąpienie tych objawów są szczególnie narażone osoby będące na początku terapii oraz osoby równolegle stosujące inne leki przeciwnadciśnieniowe.
24. Kobiety będące w ciąży nie powinny stosować żadnego leku bez konsultacji z lekarzem. Lekarza należy również poinformować o planowaniu lub podejrzeniu ciąży. Stosowanie leku w I trymestrze ciąży nie jest zalecane, a w II I III trymestrze jest przeciwwskazane.
25. W okresie laktacji (karmienia piersią) stosowanie leku jest przeciwwskazane.

Stosowanie leku Prestarium z innymi preparatami

Przed rozpoczęciem leczenia z zastosowaniem preparatu Prestarium należy poinformować lekarza o wszystkich stosowanych niedawno lekach (również tych dostępnych bez recepty i o preparatach ziołowych).

Leku Prestarium nie należy stosować równolegle z:

• aliskirenem – dotyczy to osób chorych na cukrzycę oraz z zaburzeniami czynności nerek (gdzie współczynnik przesączania kłębuszkowego jest mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m²,
• lekami, które działają na układ renina-angiotensyna-aldosteron z uwagi na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, zaburzeń czynności nerek (również ostrej niewydolności nerek), a także hiperkaliemii (wzrostu stężenia potasu we krwi),
• inhibitorami ACE oraz antagonistami receptora angiotensyny II – dotyczy osób z nefropatią cukrzycową,
• lekami, które mają wpływ na stężenie potasu we krwi (tkj, sole potasu, niektóre leki przeciwnadciśnieniowe, niektóre leki moczopędne), a także zamiennikami soli kuchennej, które zawierają potas z uwagi na ryzyko hiperkaliemii (wzrostu stężenia potasu we krwi). W przypadku konieczności stosowania tych leków w skojarzeniu z preparatem Prestarium konieczna może być kontrola stężenia kreatyniny i potasu we krwi, a przed rozpoczęciem terapii należy sprawdzić czynność nerek oraz czy nie występuje podwyższone stężenie potasu we krwi,
• estramustyną – z uwagi na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (w tym obrzęku naczynioruchowego),
• litem – lek może nasilać jego działanie, w razie konieczności skojarzonego stosowania litu należy dokonywać kontroli jego stężenia,
• leków moczopędnych – ryzyko wystąpienia toksycznego działania litu,
• leków przeciwcukrzycowych (insulina, leki doustne) – ryzyko zmniejszenia stężenia glukozy we krwi i wzrostu ryzyka hipoglikemii.
• leków przeciwnadciśnieniowych i innych leków, które mogą obniżać ciśnienie krwi – ryzyko nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego i wystąpienia niedociśnienia tętniczego,
• niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi – ryzyko osłabienia przeciwnadciśnieniowego działania leku, a także wystąpienia zaburzeń czynności nerek i wzrostu stężenia potasu we krwi,
• gliptynami – ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego,
• lekami zwiększającymi ciśnienie tętnicze – ryzyko osłabienia przeciwnadciśnieniowego działania leku,
• lekami, które mogą mieć wpływ na morfologię krwi – ryzyko wystąpienia zaburzeń hematologicznych.

Stosowanie preparatów złota we wstrzyknięciach wraz z lekiem Prestarium może doprowadzić do wystąpienia objawów takich jak po podaniu azotanów tj. nagłego zaczerwienienia twarzy, nudności, wymiotów czy niedociśnienia tętniczego. Objawy takie występują jednak rzadko.

Z czym nie łączyć leku Prestarium

Interakcja z lekami na wysokie ciśnienie tętnicze – Prestarium 10 mg może oddziaływać z innymi lekami na wysokie ciśnienie, takimi jak antagoniści receptora angiotensyny II, aliskiren, czy leki moczopędne, co może wymagać dostosowania dawki.

Interakcja z lekami oszczędzającymi potas – Prestarium może wchodzić w interakcje z lekami oszczędzającymi potas (np. triamteren, amiloryd), preparatami potasu, heparyną, czy lekami zwiększającymi stężenie potasu w organizmie, co może prowadzić do hiperkaliemii.

Interakcja z litami – Stosowanie lity w połączeniu z Prestarium 10 mg może zwiększać ryzyko toksyczności litu.

Interakcja z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi – Połączenie Prestarium z lekami takimi jak ibuprofen może obniżać skuteczność leczenia ciśnienia tętniczego.

Interakcja z lekami na cukrzycę – Prestarium może wpływać na działanie leków przeciwcukrzycowych, w tym insuliny i metforminy.

Interakcja z baklofenem – Stosowanie baklofenu z Prestarium może zwiększać działanie obniżające ciśnienie krwi.

Interakcja z lekami psychotropowymi – Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne mogą interakcjonować z Prestarium.

Interakcja z lekami immunosupresyjnymi – Cyklosporyna, takrolimus stosowane razem z Prestarium mogą zmieniać ich efektywność.

Interakcja z estramustyną – Stosowanie estramustyny z Prestarium może prowadzić do zwiększonych skutków ubocznych.

Interakcja z lekami na biegunkę i odrzucenie przeszczepu – Leki takie jak racekadotryl, syrolimus, ewerolimus mogą oddziaływać z Prestarium.

Interakcja z sakubitrylem i walsartanem – Stosowanie tych leków z Prestarium może prowadzić do poważnych interakcji.

Interakcja z allopurynolem – Możliwa interakcja z Prestarium, wymagająca uwagi.

Interakcja z prokainamidem – Możliwe oddziaływanie z Prestarium, wpływające na skuteczność leczenia.

Interakcja z lekami rozszerzającymi naczynia krwionośne – Stosowanie azotanów z Prestarium może nasilać ich działanie obniżające ciśnienie.

Interakcja z lekami na niskie ciśnienie tętnicze, wstrząs, astmę – Efedryna, noradrenalina, adrenalina mogą wchodzić w interakcje z Prestarium.

Interakcja z solami złota – Stosowanie soli złota, szczególnie dożylnie, z Prestarium wymaga szczególnej ostrożności.

Czytaj więcej: Z czym nie łączyć leku Prestarium

Skutki uboczne leku Prestarium

Natychmiast przerwij stosowanie leku i skontaktuj się z lekarzem, jeśli wystąpią następujące objawy niepożądane, które mogą być poważne:

• Obrzęk twarzy, warg, jamy ustnej, języka lub gardła, trudności w oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy), co występuje niezbyt często (maksymalnie u 1 na 100 pacjentów).
• Silne zawroty głowy lub omdlenie spowodowane niskim ciśnieniem tętniczym, co często występuje (maksymalnie u 1 na 10 pacjentów).
• Niezwykle szybkie lub nieregularne bicie serca, ból w klatce piersiowej (dławica piersiowa) lub zawał serca, co bardzo rzadko występuje (maksymalnie u 1 na 10 000 pacjentów).
• Osłabienie siły mięśni rąk lub nóg lub trudności z mówieniem, co może być objawem udaru, co bardzo rzadko występuje (maksymalnie u 1 na 10 000 pacjentów).
• Nagłe wystąpienie świszczącego oddechu, ból w klatce piersiowej, duszność lub trudności w oddychaniu (skurcz oskrzeli), co występuje niezbyt często (maksymalnie u 1 na 100 pacjentów).
• Zapalenie trzustki, które może powodować silny ból w nadbrzuszu, promieniujący do pleców oraz bardzo złe samopoczucie, co bardzo rzadko występuje (maksymalnie u 1 na 10 000 pacjentów).
• Zażółcenie skóry lub oczu (żółtaczka), co może być objawem zapalenia wątroby, co bardzo rzadko występuje (maksymalnie u 1 na 10 000 pacjentów).
• Wysypka, często rozpoczynająca się pojawieniem czerwonych, swędzących plam na twarzy, ramionach lub nogach (rumień wielopostaciowy), co bardzo rzadko występuje (maksymalnie u 1 na 10 000 pacjentów).

Częste skutki uboczne (maksymalnie u 1 na 10 pacjentów):

• Bóle głowy
• Zawroty głowy
• Uczucie mrowienia
• Zaburzenia widzenia
• Szumy uszne (wrażenie słyszenia dźwięków)
• Kaszel
• Duszność
• Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, ból brzucha, zaburzenia smaku, niestrawność lub trudności z trawieniem, biegunka, zaparcie)
• Reakcje alergiczne
• Kurcze mięśni
• Uczucie osłabienia

Niezbyt często (maksymalnie u 1 na 100 pacjentów):

• Depresja
• Zmiany nastroju
• Zaburzenia snu
• Suchość w ustach
• Nasilone swędzenie lub ciężkie wysypki
• Tworzenie się skupisk pęcherzy na skórze
• Zaburzenia czynności nerek
• Impotencja
• Pocenie się
• Zwiększenie liczby eozynofilów (rodzaj krwinek białych)
• Senność
• Omdlenie
• Kołatanie serca
• Częstoskurcz
• Zapalenie naczyń krwionośnych
• Reakcja nadwrażliwości na światło (zwiększona wrażliwość skóry na słońce)
• Ból stawów
• Ból mięśni
• Ból w klatce piersiowej
• Złe samopoczucie
• Obrzęk obwodowy
• Gorączka
• Upadki

Rzadkie (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 1 000 pacjentów):

• Ostra niewydolność nerek
• Ciemna barwa moczu, nudności lub wymioty, kurcze mięśni, dezorientacja i drgawki. Mogą to być objawy stanu zwanego SIADH (niewłaściwe wydzielanie hormonu antydiuretycznego).
• Zmniejszone wydalanie lub brak wydalania moczu
• Nagłe zaczerwienienie twarzy i szyi
• Nasilenie łuszczycy
• Nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych, takie jak zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, duże stężenie bilirubiny w surowicy

Bardzo rzadkie (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 10 000 pacjentów):

• Dezorientacja
• Eozynofilowe zapalenie płuc (rzadki typ zapalenia płuc)
• Zapalenie błony śluzowej nosa (obrzęk lub wyciek z nosa)
• Zmiany obrazu krwi, takie jak zmniejszenie liczby krwinek białych i krwinek czerwonych, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie liczby płytek krwi.

Czytaj więcej: Skutki uboczne leku Prestarium

Zadaj pytanie lekarzowi

Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.

Pytanie do lekarza

Pseudonim *

Email *

Wyślij

O leku

Źródła

Ostatnia aktualizacja: 30 kwietnia 2024