Milurit

Milurit jest to lek, który wpływa na zahamowanie wytwarzania kwasu moczowego. Stosowany jest w leczeniu wszystkich postaci hiperurykemii, kiedy stosowanie odpowiedniej diety nie jest wystarczające.

Działanie Milurit

Lek Milurit działa na zasadzie hamowania produkcji kwasu moczowego. Preparat ten dostępny jest jedynie na receptę oraz refundowany tylko w określonych przypadkach. Dostępny jest w 2 dawkach: 100 mg oraz 300 mg, w opakowaniach po 50 lub po 30 tabletek.

Substancją czynną preparatu jest allopurynol. Substancja czynna wraz ze swoim metabolitem o nazwie oksypurynol wpływają na obniżenie stężenia kwasu moczowego w osoczu oraz w moczu. Ich główne działanie to hamowanie aktywności oksydazy ksantynowej, która jest niezbędna w procesie utleniania hipoksantyny do ksantyny oraz ksantyny do kwasu moczowego. Allopurynol jest szybko wchłaniany z górnego odcinka układu pokarmowego. Jego maksymalne stężenie osiągane jest po 1,5 godziny od zastosowania leku, po czym spada w dość szybkim tempie. Metabolit substancji czynnej – oksypurynol – osiąga maksymalne stężenie w osoczu po ok. 3-5 godzinach od zastosowania leku, ale również dłużej się utrzymuje w organizmie.

Wskazania do stosowania leku Milurit

• Leczenie hiperurykemii związanej z brakiem kontroli stanu pacjenta za pomocą odpowiedniej diety: Milurit jest stosowany w przypadkach, gdy pacjent nie może osiągnąć kontroli hiperurykemii przez zmiany w diecie.
• Leczenie hiperurykemii wtórnej: Milurit jest stosowany w przypadkach hiperurykemii wtórnej, niezależnie od jej przyczyny, która może wynikać z innych chorób lub zaburzeń.
• Leczenie dny moczanowej (pierwotnej i wtórnej): Milurit jest stosowany w leczeniu dny moczanowej, zarówno pierwotnej, jak i wtórnej, która jest spowodowana przez nadmiar kwasu moczowego w organizmie.
• Leczenie nefropatii moczanowej: Milurit jest stosowany w przypadkach nefropatii moczanowej, towarzyszącej leczeniu chorób nowotworowych, np. gdy podwyższony poziom kwasu moczowego we krwi jest spowodowany leczeniem radiologicznym lub chemioterapeutycznym białaczki oraz innych nowotworów.
• Rozpuszczanie złogów i zapobieganie powstawaniu kamieni moczanowych: Milurit jest stosowany w celu rozpuszczenia istniejących złogów moczanowych i zapobiegania powstawaniu nowych kamieni moczanowych.
• Leczenie nawracającej kamicy nerkowej/szczawianowej: Milurit jest stosowany w przypadkach nawracającej kamicy nerkowej/szczawianowej, gdy występują kamienie nerkowe wapniowo-fosforanowe oraz hiperurykemia, a dieta i zwiększone przyjmowanie płynów nie przynoszą oczekiwanych rezultatów.
• Leczenie chorób nowotworowych: Milurit jest stosowany w leczeniu różnych rodzajów chorób nowotworowych, które prowadzą do podwyższonego poziomu kwasu moczowego we krwi.
• Leczenie zespołów mieloproliferacyjnych z szybkim obrotem komórkowym i zwiększonym stężeniem moczanów: Milurit jest stosowany w przypadkach zespołów mieloproliferacyjnych, które prowadzą do wzrostu stężenia moczanów we krwi, niezależnie od tego, czy są one wynikiem naturalnych procesów organizmu, czy też są spowodowane leczeniem cytotoksycznym.
• Leczenie zaburzeń produkowania i wydzielania enzymów odpowiedzialnych za nadprodukcję moczanów.

Przeciwwskazania do stosowania leku Milurit

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub którykolwiek ze składników leku: Pacjenci, którzy mają uczulenie na allopurinol (substancja czynna Miluritu) lub na którykolwiek inny składnik leku, nie powinni go stosować, aby uniknąć poważnych reakcji alergicznych.
• Bezobjawowe zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi: Milurit nie jest zalecany dla pacjentów z bezobjawowym podwyższonym poziomem kwasu moczowego we krwi, ponieważ leczenie farmakologiczne nie jest konieczne w takich przypadkach.
• Ostrego napadu dny moczanowej: Milurit nie powinien być stosowany podczas ostrego napadu dny moczanowej. W takich przypadkach, leczenie powinno być rozpoczęte po ustąpieniu objawów ostrego napadu, a leczenie farmakologiczne może być wówczas stosowane w celu zapobiegania kolejnym napadom.
• Osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy: Pacjenci z tymi schorzeniami nie powinni stosować leku Milurit w postaci tabletek 100 mg, ponieważ zawierają one laktozę. Stosowanie leku przez osoby z wymienionymi schorzeniami może prowadzić do poważnych objawów ze strony przewodu pokarmowego, takich jak biegunka, wzdęcia czy bóle brzucha.

Dawkowanie leku Milurit

Lek Milurit przeznaczony jest do stosowania doustnego. Dawkę oraz częstotliwość stosowania tego preparatu ustala lekarz. Zaleca się przyjmowanie leku po posiłkach. W trakcie leczenia należy przyjmować duże ilości płynów oraz przestrzegać innych zaleceń lekarza, a także informacji zawartych w ulotce dołączonej do opakowania leku.

Dawkowanie leku zależne jest od indywidulanych czynników każdego pacjenta tkj. wiek oraz przyczyna zastosowania leku. W przypadku osób dorosłych należy rozpoczynać leczenia od najmniejszej możliwej dawki, a następnie dawkę tę można zwiększać (jeżeli ta pierwotnie ustalona nie będzie przynosiła oczekiwanego rezultatu co do obniżenia stężenia moczanów w surowicy). Wpływa to na zmniejszenie ryzyka związanego z wystąpieniem działań niepożądanych. Najczęściej początkowa dawka leku to 100 mg podane jeden raz na dobę.

W przypadku pacjentów z niewydolnością nerek konieczne jest dostosowanie dawki. W stanach lekkich zaleca się stosowanie jednorazowo 100-200 mg, w stanach umiarkowanych 300-600 mg, a w stanach ciężkich 700-900 mg.

W przypadku dzieci oraz młodzieży poniżej 15 roku życia dawkowanie uzależnione jest od masy ciała pacjenta. Zalecana dawka to 10-20 mg na każdy kilogram masy ciała na dobę podawane w 3 dawkach podzielonych. Maksymalna dobowa dawka leku w tej grupie wiekowej to 400 mg. W przypadku młodszych dzieci lek najczęściej stosuje się w przypadku np. chorób nowotworowych lub niektórych zaburzeń enzymatycznych. W tej grupie wiekowej należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę, która da oczekiwane rezultaty związane ze zmniejszeniem stężenia moczanów.

Dawkę należy dostosować do pacjenta w przypadku występowania zaburzeń czynności wątroby w wywiadzie.

Środki ostrożności związane ze stosowaniem leku Milurit

Istnieją sytuacje podczas stosowania leku Milurit, które wymagają zachowania szczególnych środków ostrożności. Niekiedy konieczna jest zmiana dawkowanie preparatu lub też przeprowadzenie badań kontrolnych.

Stosowanie leku Milurit może doprowadzić do wystąpienia skutków ubocznych, które stanowią zagrożenia dla zdrowia a nawet życia tkj.:

• rumień grudkowo-plamkowy,
• zespół nadwrażliwości z eozynofilią oraz objawami ogólnoustrojowymi,
• Zespół Stevensa i Johnsona,
• martwica toksyczna rozpływna naskórka.

Wystąpienie objawów skórnych tkj. wysypka, której towarzyszą pęcherze lub też zmiany w obrębie błon śluzowych należy w trybie natychmiastowym zaprzestać stosowania leku i skonsultować się z lekarzem.

2. Osoby z przewlekłą niewydolnością nerek, które stosują leki moczopędne są bardziej narażone na wystąpienie reakcji nadwrażliwości, dlatego też powinny one zachować szczególne środki ostrożności podczas stosowania leku Milurit. Powinny być pod stałym nadzorem lekarskim i w razie wystąpienia jakichkolwiek objawów nadwrażliwości leczenie powinno zostać przerwane.
3. W przypadku osób z zaburzeniami czynności wątroby lub/i nerek powinno się dopasować dawkowanie, a także zachować szczególną ostrożność w trakcie leczenia.
4. Szczególną ostrożność należy również zachować u osób, u których występują czynniki ryzyka zaburzeń czynności nerek (np. stosowanie leków moczopędnych, inhibitorów konwertazy angiotensyny w przypadku nadciśnienie tętniczego lub niewydolności serca).
5. Leczenia nie należy rozpoczynać aż ostry napad dny moczanowej nie ustąpi całkowicie.
6. Leku nie należy stosować równolegle z 6-merkaptopuryną i azatiopryną, ponieważ grozi to ryzykiem wydłużenia czasu działania tych leków.
7. Podczas stosowania leku Milurit należy dbać o odpowiednie nawadnianie organizmu, zwłaszcza w przypadku osób, u których występuje zwiększone stężenie kwasu moczowego lub moczanów (m.in. osób z nowotworami złośliwymi, osób z zespołem Lescha i Nyhana). U tej grupy osób istnieje ryzyko odkładania się ksantyny w drogach moczowych.
8. Podczas kuracji z zastosowaniem leku Milurit należy przyjmować duże ilości płynów. W ciągu doby powinno się wydalać minimum 2 litry moczu.
9. Szczególną ostrożność, podczas stosowania preparatu Milurit, powinny zachować osoby z hemochromatozą lub ich bliscy krewni. Nie wykluczono wpływu preparatu na magazynowanie żelaza w wątrobie.
10. Lek w postaci tabletek 100 mg zawiera laktozę, tabletki 300 mg nie zawierają laktozy.
11. Lek może wywołać działania niepożądane (senność, zawroty głowy itp.), które mogą mieć wpływ na sprawność psychomotoryczną, a tym samym upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń oraz maszyn. Podczas stosowania preparatu należy zachować szczególną ostrożność i upewnić się – przed prowadzeniem pojazdu czy obsługiwania maszyn – że wyżej wymienione zdolności nie zostały upośledzone.

Z czym nie łączyć leku Milurit

Salicylany i Milurit – Przyjmowanie salicylanów (np. kwasu acetylosalicylowego) może wpływać na skuteczność Miluritu. Salicylany mogą zmniejszać działanie Miluritu, przez co kontrola poziomu kwasu moczowego w organizmie może być mniej efektywna.

Teofilina i Milurit – Milurit może wpływać na poziom teofiliny we krwi, co jest istotne przy leczeniu problemów z oddychaniem. Wymagane może być częstsze monitorowanie poziomu teofiliny oraz dostosowanie jej dawki.

Leki przeciwpadaczkowe i Milurit – Fenytoina, lek przeciwpadaczkowy, może oddziaływać z Miluritem. Może to wymagać monitorowania i dostosowania dawkowania obu leków.

Ampicylina/Amoksycylina i Milurit – W przypadku stosowania tych antybiotyków z Miluritem, zwiększa się ryzyko reakcji alergicznych. W miarę możliwości lekarze mogą zalecić inne antybiotyki.

Didanozyna i Milurit – Stosowanie didanozyny, leku na HIV, z Miluritem może wpływać na działanie obu leków.

Widarabina i Milurit – Leczenie widarabiną, lekiem na zakażenia wirusowe, w połączeniu z Miluritem może zwiększać ryzyko działań niepożądanych.

Leki nowotworowe i Milurit – Stosowanie Miluritu z cytostatykami może zwiększać ryzyko zaburzeń składu krwi. Regularne badania krwi są zalecane.

Wodorotlenek glinu i Milurit – Jednoczesne przyjmowanie tych leków może osłabić działanie Miluritu. Zalecany jest odstęp co najmniej 3 godzin między przyjmowaniem obu leków.

Leki immunosupresyjne i Milurit – Leki takie jak cyklosporyna czy azatiopryna mogą interagować z Miluritem, co może wymagać zmiany dawkowania.

Merkaptopuryna i Milurit – Przyjmowanie merkaptopuryny z Miluritem wymaga zmniejszenia dawki merkaptopuryny.

Leki na cukrzycę i Milurit – Stosowanie chlorpropamidu z Miluritem może wymagać zmniejszenia jego dawki, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami nerek.

Leki na serce/nadciśnienie i Milurit – Inhibitory ACE i diuretyki mogą oddziaływać z Miluritem, co może wymagać dostosowania dawkowania.

Leki przeciwzakrzepowe i Milurit – Leki takie jak warfaryna mogą wymagać częstszego monitorowania i dostosowania dawki przy stosowaniu z Miluritem.

Inne leki na dnę moczanową i Milurit – Probenecyd może oddziaływać z Miluritem, co wymaga uwagi lekarza.

Czytaj więcej: Z czym nie łączyć leku Milurit

Skutki uboczne leku Milurit

Stosowanie leku Milurit, podobnie jak innych leków o zbliżonym działaniu, może wiązać się z ryzykiem działań niepożądanych. Poniżej przedstawiamy uproszczony przegląd skutków ubocznych, podzielonych na trzy kategorie: częste, mniej częste oraz rzadkie.

Częste skutki uboczne

• Wysypka skórna.
• Podwyższone stężenie TSH we krwi.

Mniej częste skutki uboczne

• Wystąpienie lub nasilenie napadu dny.
• Nudności.
• Wymioty.
• Uczucie pełności w nadbrzuszu.
• Biegunka.
• Nieprawidłowości w testach czynności wątroby.

Rzadkie skutki uboczne

• Bóle głowy, zawroty głowy i osłabienie.
• Problemy z mięśniami i stawami.
• Zapalenie wątroby.
• Zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie naskórka.
• Kamica moczowa i czyraczność.
• Agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, trombocytopenia.
• Cukrzyca, hiperlipidemia, śpiączka, depresja.
• Neuropatia, wzmożona senność, parestezje, ataksja, zaburzenia smaku.
• Problemy ze wzrokiem, zaćma, zmiany w obrębie plamki żółtej.
• Bradykardia, dławica piersiowa, nadciśnienie tętnicze.
• Krwawe nawracające wymioty, bóle brzucha, biegunki tłuszczowe.
• Stany zapalne błony śluzowej jamy ustnej, łysienie, odbarwienie włosów.
• Obrzęk naczynioruchowy, rumień, bóle mięśni, krew w moczu, mocznica.
• Problemy z płodnością/erekcją u mężczyzn, ginekomastia.
• Osłabienie, złe samopoczucie, gorączka.

Warto zwrócić uwagę, że nie każdy pacjent będzie doświadczał tych działań niepożądanych, a ich występowanie zależy od indywidualnej reakcji organizmu na lek. W przypadku wystąpienia poważnych lub utrzymujących się objawów niepożądanych, należy skonsultować się z lekarzem.

Czytaj więcej: Skutki uboczne leku Milurit

Zadaj pytanie lekarzowi

Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.

Pytanie do lekarza

Pseudonim *

Email *

Wyślij

O leku

Źródła

Ostatnia aktualizacja: 26 kwietnia 2024