Metoklopramid jest lekiem przeciwwymiotnym, który działa na część mózgu odpowiedzialną za zapobieganie nudnościom i wymiotom. Stosowany jest u dorosłych w celu zapobiegania opóźnionym nudnościom i wymiotom po chemioterapii oraz radioterapii, a także w leczeniu nudności i wymiotów, w tym związanych z migreną.
Metoclopramidum jest stosowany w różnych wskazaniach związanych z zapobieganiem i leczeniem nudności oraz wymiotów.
Zapobieganie opóźnionym nudnościom i wymiotom po chemioterapii: Stosuje się go, aby zapobiec nudnościom i wymiotom, które mogą wystąpić kilka dni po chemioterapii.
Zapobieganie nudnościom i wymiotom związanym z radioterapią: Lek pomaga w zapobieganiu nudnościom i wymiotom u pacjentów poddawanych radioterapii.
Leczenie nudności i wymiotów, w tym związanych z migreną: Używa się go do leczenia bieżących nudności i wymiotów, w tym tych towarzyszących migrenie, często w połączeniu z lekami przeciwbólowymi.
Stosowanie u młodzieży (15-18 lat) w zapobieganiu nudnościom i wymiotom po chemioterapii: Metoclopramidum Polpharma jest stosowany u młodzieży, jeśli inne metody leczenia okazały się nieskuteczne lub nie mogą być stosowane.
Czytaj więcej: Wskazania do stosowania Metoclopramid
Metoclopramid działa na część mózgu odpowiedzialną za kontrolę nudności i wymiotów, blokując receptory dopaminowe. Dzięki temu zmniejsza skłonność do wymiotów i uczucie mdłości. Dodatkowo przyspiesza opróżnianie żołądka i przejście pokarmu przez jelita, co również pomaga w łagodzeniu objawów.
Czytaj więcej: Działanie Metoclopramid
Metoclopramid należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, powinieneś skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Dawkowanie Metoclopramidu zależy od rodzaju leczonego schorzenia, wieku pacjenta oraz stanu zdrowia. Lek należy przyjmować doustnie, popijając odpowiednią ilością wody. Ważne jest zachowanie co najmniej sześciogodzinnego odstępu pomiędzy podaniem kolejnych dawek, nawet w przypadku wystąpienia wymiotów i odrzucenia dawki, aby uniknąć przedawkowania.
Wszystkie wskazania (dorośli pacjenci): Zalecana dawka pojedyncza wynosi 10 mg, powtarzana do trzech razy na dobę. Maksymalna zalecana dawka dobowa to 30 mg lub 0,5 mg/kg masy ciała, przy czym maksymalny czas trwania leczenia wynosi 5 dni. Lek można przyjmować zarówno rano, jak i wieczorem, ważne jest jednak zachowanie co najmniej sześciogodzinnego odstępu między dawkami.
Zapobieganie opóźnionym nudnościom i wymiotom po chemioterapii (młodzież w wieku od 15 do 18 lat): Zalecana dawka wynosi 0,1 do 0,15 mg/kg masy ciała, powtarzana do trzech razy na dobę (doustnie). Maksymalna dawka dobowa to 0,5 mg/kg masy ciała. U młodzieży o masie ciała powyżej 60 kg stosuje się 1 tabletkę 10 mg doustnie do trzech razy na dobę. Lek należy stosować maksymalnie przez 5 dni, aby zapobiec opóźnionym nudnościom i wymiotom, które mogą wystąpić po chemioterapii.
Czytaj więcej: Dawkowanie Metoclopramid
Metoclopramid a alkohol – Metoclopramid nie powinien być łączony z alkoholem, ponieważ alkohol może nasilać działanie sedacyjne leku, prowadząc do zwiększonej senności i zawrotów głowy oraz zwiększać ryzyko niekontrolowanych ruchów.
Leki na chorobę Parkinsona i Metoclopramid – Metoclopramid Baxter może interferować z lekami stosowanymi w leczeniu choroby Parkinsona, takimi jak lewodopa. Konieczna jest ostrożność w przypadku stosowania metoklopramidu wraz z tymi lekami, gdyż może dojść do zmniejszenia skuteczności leczenia Parkinsona.
Leki przeciwcholinergiczne i Metoclopramid – Leki przeciwcholinergiczne, które są używane do łagodzenia skurczów żołądka, mogą kolidować z działaniem Metoclopramidu, który zwiększa ruchliwość przewodu pokarmowego.
Pochodne morfiny i Metoclopramid – Stosowanie pochodnych morfiny, leków przeciwbólowych, w połączeniu z metoklopramidem może prowadzić do wzajemnego nasilania działania sedacyjnego obu leków.
Leki uspokajające i Metoclopramid – Podobnie jak w przypadku pochodnych morfiny, stosowanie leków uspokajających razem z metoklopramidem może nasilać działanie otępiające i sedacyjne.
Leki na zaburzenia psychiczne i Metoclopramid – Leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych mogą interagować z metoklopramidem, co wymaga szczególnej uwagi przy ich łącznym stosowaniu.
Digoksyna i Metoclopramid – Digoksyna, lek stosowany w leczeniu niewydolności serca, może mieć zmienioną biodostępność przy jednoczesnym stosowaniu z metoklopramidem.
Cyklosporyna i Metoclopramid – Metoklopramid może wpływać na poziomy cyklosporyny w organizmie, leku stosowanego w leczeniu zaburzeń układu odpornościowego.
Miwakurium i Suksametonium i Metoclopramid – Leki te, stosowane do rozluźniania mięśni, mogą mieć zmienione działanie w połączeniu z metoklopramidem.
Fluoksetyna i Paroksetyna i Metoclopramid – Antydepresanty takie jak fluoksetyna i paroksetyna mogą interagować z metoklopramidem, co wymaga uwagi w ich równoczesnym stosowaniu.
Alkohol i Metoclopramid – Spożywanie alkoholu podczas leczenia metoklopramidem jest niewskazane, ponieważ alkohol może nasilać działanie otępiające i senność wywołaną przez Metoclopramid.
Czytaj więcej: Z czym nie łączyć Metoclopramid
Często (do 1 na 10 pacjentów) mogą pojawić się: depresja, niepokój, zmęczenie, znużenie, niekontrolowane ruchy takie jak tiki, dygotanie, skręcanie ciała, kurcze mięśni, a także objawy podobne do choroby Parkinsona (sztywność, drżenie). Pacjenci mogą również doświadczać pobudzenia ruchowego, obniżenia ciśnienia tętniczego krwi (zwłaszcza po podaniu dożylnym), biegunki oraz osłabienia.
Niezbyt często (do 1 na 100 pacjentów) mogą wystąpić reakcje alergiczne, podwyższone stężenie prolaktyny we krwi prowadzące do wytwarzania mleka u mężczyzn i kobiet niekarmiących oraz nieregularnych miesiączek. Inne możliwe skutki to omamy, ostra dystonia (mimowolne ruchy skręcające ciało), dyskineza (nieskoordynowane ruchy kończyn lub ciała), zaburzenia widzenia, mimowolne odchylenie gałki ocznej w górę, obniżony poziom świadomości i powolne bicie serca (zwłaszcza po podaniu dożylnym).
Rzadko (do 1 na 1000 pacjentów) mogą pojawić się: bezsenność, dezorientacja, obrzęk języka lub krtani, stan splątania, drgawki (szczególnie u pacjentów z padaczką), bóle i zawroty głowy oraz szkodliwy wpływ na wątrobę.
Bardzo rzadko (mniej niż u 1 na 10 000 pacjentów) występują wysypka, pokrzywka lub skurcz oskrzeli, zwłaszcza u pacjentów z dychawicą oskrzelową w wywiadzie, oraz zmniejszenie liczby białych krwinek.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): mogą wystąpić nudności, nietrzymanie moczu lub częste oddawanie moczu, porfiria (silny ból brzucha, nudności, wymioty, zaparcia, osłabienie, bóle mięśni, szybkie bicie serca, wysokie ciśnienie krwi, drętwienie, osłabienie kończyn, zaburzenia świadomości), nieprawidłowe stężenie barwnika krwi (zmiana koloru skóry), ginekomastia, impotencja, mimowolne skurcze mięśni po długotrwałym leczeniu (szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku), wysoka gorączka, wysokie ciśnienie krwi, drgawki, pocenie się, wytwarzanie śliny (objawy złośliwego zespołu neuroleptycznego), szybkie bicie serca lub inne zmiany pracy serca widoczne na zapisie EKG, zatrzymanie krążenia, wstrząs, utrata przytomności (zwłaszcza po podaniu dożylnym) oraz reakcje alergiczne, w tym ciężkie.
W przypadku wystąpienia jakiegokolwiek z powyższych objawów należy natychmiast zaprzestać stosowania leku i skontaktować się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.
Czytaj więcej: Skutki uboczne Metoclopramid
Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Metoclopramid, ważne jest, aby dokładnie zapoznać się z informacjami dotyczącymi przeciwwskazań i środków ostrożności. Wszelkie wątpliwości należy omówić z lekarzem lub farmaceutą, aby zapewnić bezpieczne i skuteczne stosowanie leku. Metoclopramid nie powinien być stosowany, jeśli pacjent ma uczulenie na metoklopramid lub którykolwiek z jego składników. W przypadku krwawienia, niedrożności lub perforacji żołądka lub jelit, stosowanie leku może pogorszyć stan pacjenta. Metoclopramid jest również przeciwwskazany u pacjentów z rzadkim guzem nadnercza (guz chromochłonny), ponieważ może to prowadzić do gwałtownego wzrostu ciśnienia krwi.
Pacjenci, którzy mieli w przeszłości mimowolne kurcze mięśni (dyskinezy późne) podczas przyjmowania leków, nie powinni stosować Metoclopramidu. Lek nie jest również zalecany dla osób z padaczką, ponieważ może zwiększać ryzyko napadów, ani dla pacjentów z chorobą Parkinsona, gdyż może nasilać objawy tej choroby. Jeśli pacjent przyjmuje lewodopę lub agonistów dopaminy, Metoclopramid powinien być unikany, ponieważ te leki działają przeciwnie do siebie. Ważne jest również, aby pacjenci z nieprawidłowym stężeniem barwnika krwi (methemoglobinemia) lub niedoborem reduktazy NADH cytochromu b5 unikali stosowania tego leku.
Metoclopramidu nie wolno stosować u dzieci w wieku poniżej 1 roku życia ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia niekontrolowanych ruchów. Jeśli jakikolwiek z powyższych stanów dotyczy pacjenta, powinien on skontaktować się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką przed rozpoczęciem leczenia.
Przed rozpoczęciem stosowania Metoclopramidu należy omówić to z lekarzem, zwłaszcza jeśli pacjent miał w przeszłości nierówną pracę serca (wydłużenie odstępu QT) lub inne problemy z sercem, ma problemy ze stężeniem soli we krwi (takich jak potas, sód czy magnez), przyjmuje inne leki wpływające na pracę serca, ma problemy neurologiczne, problemy z nerkami lub wątrobą, depresję (szczególnie średnio ciężką lub ciężką, w której występują tendencje samobójcze) lub nowotwór piersi.
Metoclopramid powoduje przemijające zwiększenie stężenia aldosteronu w osoczu, co może prowadzić do zatrzymania płynów. Lekarz może zlecić badanie krwi w celu sprawdzenia stężenia barwnika krwi. W przypadku nieprawidłowych stężeń (methemoglobinemia), należy natychmiast odstawić lek. Ważne jest, aby przestrzegać co najmniej sześciogodzinnego odstępu pomiędzy podaniem kolejnych dawek, nawet jeśli wystąpią wymioty i odrzucenie dawki, aby uniknąć przedawkowania. Nie należy przekraczać okresu 3 miesięcy leczenia ze względu na ryzyko mimowolnych skurczy mięśni.
Dzieci i młodzież są szczególnie narażone na wystąpienie niekontrolowanych ruchów (objawy pozapiramidowe), dlatego Metoclopramidu nie wolno stosować u dzieci w wieku poniżej 1 roku życia. W przypadku dzieci i młodzieży starszych, leczenie powinno być ściśle monitorowane przez lekarza.
Na co stosuje się Metoclopramidum?
Metoclopramidum stosuje się głównie do leczenia nudności i wymiotów różnego pochodzenia, w tym związanych z migreną oraz chemioterapią. Ponadto, jest wykorzystywany w leczeniu zespołu jelita drażliwego i choroby refluksowej przełyku, poprawiając perystaltykę przewodu pokarmowego.
Jak długo brać Metoclopramidum?
Długość leczenia Metoclopramidum zależy od stanu pacjenta i zaleceń lekarza. Lek ten zazwyczaj nie jest stosowany dłużej niż 5 dni z powodu potencjalnego ryzyka wystąpienia poważnych skutków ubocznych.
Czy można kupić Metoklopramid bez recepty?
Nie, Metoclopramid jest lekiem dostępnym tylko na receptę.
Metoklopramid przyjmuje się zazwyczaj doustnie, w postaci tabletek lub syropu, trzy do czterech razy dziennie przed posiłkami i na noc. Dawkę i częstotliwość stosowania określa lekarz, a pacjent powinien dokładnie przestrzegać tych instrukcji.
Tak, Metoclopramid może powodować senność. Jest to jeden z bardzo częstych skutków ubocznych, które mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów. Jeśli odczuwasz senność po zażyciu tego leku, powinieneś skonsultować to ze swoim lekarzem.
Czy Metoklopramid jest bezpieczny w ciąży?
Metoclopramid może być stosowany w ciąży jedynie, jeśli jest to absolutnie konieczne i po rygorystycznej ocenie korzyści i ryzyka przez lekarza. Zawsze należy skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w czasie ciąży.
Nie ma odpowiedzi na Twoje pytanie dotyczące leku Metoclopramid? Zapytaj o nie lekarza za darmo.
Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.
Substancja czynna | Metoclopramidi hydrochloridum |
Dostępność | Lek dostępny na receptę |
Producent | POLPHARMA |
Ostatnia aktualizacja: 29 października 2024