Loperamid to lek przeciwbiegunkowy, który działa poprzez wydłużenie czasu przejścia pokarmu przez przewód pokarmowy, zmniejszenie wydalania wody i elektrolitów oraz ograniczenie częstości wypróżnień. Stosowany jest w leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki, a także w celu poprawy konsystencji stolców u pacjentów z przetoką jelita krętego.
Leczenie ostrej biegunki: Loperamid jest stosowany do szybkiego zmniejszenia objawów ostrej biegunki, charakteryzującej się nagłym wzrostem częstości i zmniejszeniem konsystencji stolców. Skutecznie reguluje perystaltykę jelit, co przyczynia się do zwiększenia czasu trawienia i lepszej absorpcji wody oraz elektrolitów.
Leczenie przewlekłej biegunki: W przypadku przewlekłej biegunki, która może być spowodowana różnymi czynnikami, takimi jak zespół jelita drażliwego czy choroby zapalne jelit, Loperamid pomaga w regulacji funkcji jelitowej. Dzięki temu pacjenci mogą lepiej kontrolować swoje potrzeby fizjologiczne, co znacząco poprawia jakość życia.
Redukcja liczby i objętości stolców oraz poprawa ich konsystencji u pacjentów z wytworzoną przetoką jelita krętego: U pacjentów z chirurgicznie wytworzoną przetoką jelitową, gdzie kontrola nad wypróżnianiem jest utrudniona, Loperamid pomaga w regulacji procesu trawienia i konsystencji stolców. Stosowanie leku pozwala zmniejszyć ilość i objętość wydalanego materiału, co jest szczególnie ważne w zarządzaniu higieną i komfortem życia tych pacjentów.
Czytaj więcej: Wskazania do stosowania Loperamid
Loperamid działa poprzez spowolnienie ruchów jelit, co pozwala na dłuższe zatrzymanie treści pokarmowej w przewodzie pokarmowym. Dzięki temu zwiększa się absorpcja wody i elektrolitów, co prowadzi do zagęszczenia stolca i zmniejszenia jego częstości. Efektem jest szybka ulga w objawach biegunki, umożliwiająca lepsze zarządzanie potrzebami fizjologicznymi i komfortem życia.
Czytaj więcej: Działanie Loperamid
Ostra biegunka:
Przewlekła biegunka:
Pacjenci z przetoką jelita krętego:
Czytaj więcej: Dawkowanie Loperamid
Loperamid WZF i rytonawir – Loperamid jest lekiem przeciwbiegunkowym, natomiast rytonawir to lek przeciwwirusowy używany w terapii HIV. Połączenie tych dwóch leków może prowadzić do zwiększenia stężenia loperamidu we krwi, co z kolei może wywołać ryzyko poważnych działań niepożądanych, takich jak zaburzenia rytmu serca. Pacjenci przyjmujący oba leki powinni być ściśle monitorowani pod kątem tych efektów.
Loperamid WZF i chinidyna – Chinidyna, lek stosowany w leczeniu arytmii serca lub malarii, może interakcji z loperamidem, powodując ryzyko zaburzeń rytmu serca. Ze względu na potencjalnie niebezpieczne skutki, takie połączenie leków wymaga ostrożności i możliwej modyfikacji dawkowania.
Loperamid WZF i desmopresyna doustna – Desmopresyna jest stosowana w leczeniu częstego oddawania moczu. Połączenie z loperamidem może prowadzić do zwiększenia ryzyka retencji wody i hyponatremii (niskiego poziomu sodu we krwi), co może być szczególnie niebezpieczne dla pacjentów cierpiących na problemy z nerkami lub sercem.
Loperamid WZF i itrakonazol/ketokonazol – Oba leki, itrakonazol i ketokonazol, są stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych. Mogą one zwiększać stężenie loperamidu we krwi, co zwiększa ryzyko działań niepożądanych, w tym zaburzeń rytmu serca.
Loperamid WZF i gemfibrozil – Gemfibrozil, stosowany w leczeniu wysokiego cholesterolu, może również podwyższać poziom loperamidu we krwi. Podobnie jak w przypadkach wyżej wymienionych, może to zwiększyć ryzyko poważnych skutków ubocznych, w tym problemów z sercem.
Czytaj więcej: Z czym nie łączyć Loperamid
Reakcje alergiczne i nadwrażliwość:
Zmiany skórne:
Problemy żołądkowo-jelitowe:
Neurologiczne i psychologiczne objawy: Zawroty głowy, senność, utrata świadomości, obniżony poziom świadomości, zwiększenie napięcia mięśniowego, zaburzenia koordynacji ruchowej.
Inne efekty uboczne: Świąd, pokrzywka, zmęczenie, zatrzymanie moczu.
Czytaj więcej: Skutki uboczne Loperamid
Przed zastosowaniem leku Loperamid ważne jest dokładne zapoznanie się z wszelkimi przeciwwskazaniami i środkami ostrożności, aby uniknąć poważnych komplikacji zdrowotnych. Lek ten, choć skuteczny w leczeniu biegunki, posiada określone ograniczenia i wymaga ostrożności w różnych grupach pacjentów oraz w przypadku określonych schorzeń.
Alergia na loperamid lub inne składniki leku – lek nie powinien być stosowany przez osoby, które wykazują uczulenie na loperamid chlorowodorek lub jakikolwiek inny składnik preparatu.
Dzieci poniżej 6. roku życia – ze względu na ryzyko poważnych działań niepożądanych, lek jest przeciwwskazany u bardzo młodych dzieci.
Ostra biegunka z obecnością krwi i gorączką (np. ostra czerwonka) oraz biegunka wywołana przez bakterie chorobotwórcze lub rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy po antybiotykach – w tych przypadkach loperamid może pogorszyć stan kliniczny, maskując objawy wymagające innego rodzaju interwencji medycznej.
Zapalenie jelita grubego, w tym wrzodziejące zapalenie jelita grubego, oraz stany, w których należy unikać spowolnienia perystaltyki jelit, jak niedrożność jelit, rozszerzenie okrężnicy czy toksyczne rozszerzenie okrężnicy.
Środki ostrożności przy stosowaniu Loperamidu:
Zaburzenia czynności wątroby: Pacjenci z problemami wątroby powinni konsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem leczenia, gdyż mogą być potrzebne dostosowania dawkowania.
Leczenie objawowe: Należy pamiętać, że loperamid jest lekiem objawowym, skierowanym na kontrolę objawów, a nie leczenie przyczyny biegunki. W przypadku możliwości ustalenia przyczyny biegunki, należy zastosować odpowiednie leczenie.
Przyjmowanie zgodnie z zaleceniami: Należy unikać stosowania leku w większych dawkach niż zaleca lekarz, gdyż może to prowadzić do ciężkich zaburzeń pracy serca.
Hydratacja: Szczególną ostrożność należy zachować u dzieci, osób starszych oraz pacjentów osłabionych, u których trzeba uzupełniać płyny i elektrolity w celu uniknięcia dehydratacji.
Pacjenci z AIDS: U tych pacjentów lek należy odstawić przy pierwszych objawach wzdęcia brzucha.
Monitoring: Jeżeli po 48 godzinach stosowania loperamidu nie obserwuje się poprawy lub objawy ulegają zmianie, należy przerwać leczenie i skonsultować się z lekarzem. Dotyczy to również pacjentów z zespołem jelita drażliwego, u których brak poprawy po dwóch dniach może wskazywać na potrzebę rewizji diagnozy i planu leczenia.
Czy Loperamid WZF jest na receptę?
Tak, od marca 2021 roku Loperamid WZF jest dostępny wyłącznie na receptę w Polsce. Decyzja ta została podjęta przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego z powodu zwiększenia liczby przypadków nadużywania leku, zwłaszcza przez osoby uzależnione od opioidów. Lekarz może przepisać Loperamid WZF w celu leczenia objawów biegunki, zespołu jelita drażliwego lub przetoki jelita krętego. W przypadku wystąpienia objawów biegunkowych, zaleca się skonsultowanie się z lekarzem w celu ustalenia odpowiedniej dawki i czasu trwania terapii.
Czy Loperamid jest bezpieczny?
Loperamid jest bezpiecznym lekiem, ale jak każdy lek może powodować skutki uboczne, szczególnie przy nieprawidłowym stosowaniu. Stosowanie Loperamidu powinno odbywać się zgodnie z zaleceniami lekarza lub zgodnie z ulotką informacyjną dołączoną do opakowania. Nadużywanie Loperamidu lub stosowanie go w dawkach większych niż zalecane może prowadzić do niebezpiecznych skutków ubocznych, takich jak niedrożność jelit, niedokrwistość z niedoboru żelaza czy nawet zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca. Osoby cierpiące na choroby wątroby lub nerek oraz kobiety w ciąży i karmiące piersią powinny skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem Loperamidu. W przypadku pojawienia się jakichkolwiek niepokojących objawów, takich jak ból brzucha, niedrożność jelit, trudności z oddawaniem moczu, zaburzenia rytmu serca, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.
Po jakim czasie zaczyna działać Loperamid WZF?
Loperamid WZF jest lekiem przeciwbiegunkowym, którego czas działania zależy od indywidualnych czynników, takich jak wiek, waga, stan zdrowia, dawka i sposób podania. Zazwyczaj jednak, po przyjęciu doustnym, Loperamid WZF zaczyna działać w ciągu 1-2 godzin, ale pełne działanie leku może trwać do 24 godzin. Ważne jest, aby zawsze stosować Loperamid WZF zgodnie z zaleceniami lekarza lub instrukcją na opakowaniu i nie przekraczać zalecanej dawki, ponieważ może to zwiększyć ryzyko skutków ubocznych.
Tak, Stoperan to nazwa handlowa leku zawierającego loperamid, który jest lekiem przeciwbiegunkowym stosowanym w leczeniu objawów biegunki. Loperamid jest substancją czynną obecną w Stoperanie, która działa na układ pokarmowy poprzez zmniejszenie perystaltyki jelit, co prowadzi do zmniejszenia liczby i częstotliwości stolców oraz poprawy konsystencji stolca. Stoperan jest jednym z popularnych leków stosowanych w leczeniu biegunki i jest dostępny bez recepty w większości krajów.
Dawkowanie Loperamidu zależy od wieku pacjenta, ciężkości objawów biegunkowych oraz innych czynników zdrowotnych. Zwykle dorośli i dzieci powyżej 12 lat przyjmują 2 mg na początku, a następnie 1 mg po każdym luźnym stolcu, nie więcej niż 4 tabletki (8 mg) na dobę. Dzieci w wieku od 6 do 12 lat powinny przyjmować 1 mg na początku, a następnie 0,5 mg po każdym luźnym stolcu, nie więcej niż 3 tabletki (6 mg) na dobę. Loperamid powinien być stosowany krótkotrwało i nie dłużej niż 2 dni, chyba że zalecił to lekarz.
Nie ma odpowiedzi na Twoje pytanie dotyczące leku Loperamid ? Zapytaj o nie lekarza za darmo.
Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.
Substancja czynna | Loperamidi hydrochloridum |
Dostępność | Lek dostępny na receptę |
Producent | POLFA |
Ostatnia aktualizacja: 15 października 2024