Furosemid

Furosemid to silny lek moczopędny z grupy diuretyków pętlowych, który zwiększa wydalanie moczu i pomaga w eliminacji nadmiaru płynów z organizmu. Stosowany jest głównie w leczeniu obrzęków związanych z chorobami serca, wątroby i nerek, a także w przypadku nadciśnienia tętniczego.

Wskazania do stosowania leku Furosemid

Obrzęki związane z chorobami serca: Furosemid jest stosowany w leczeniu obrzęków (retencji płynów) wynikających z niewydolności serca, poprawiając eliminację nadmiaru płynów przez nerki, co zmniejsza obciążenie serca.

Obrzęki związane z chorobami wątroby: Stosowany w przypadkach obrzęków związanych z chorobami wątroby, takimi jak marskość wątroby. Furosemid pomaga usunąć nadmiar płynów, często w połączeniu z antagonistami aldosteronu.

Obrzęki związane z chorobami nerek: Skuteczny w leczeniu obrzęków związanych z chorobami nerek, w tym zespołem nerczycowym. Furosemid zwiększa wydalanie płynów, co pomaga w zmniejszeniu obrzęków.

Wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie tętnicze): Furosemid jest stosowany jako lek przeciwnadciśnieniowy, pomagając w kontrolowaniu wysokiego ciśnienia krwi poprzez zwiększenie wydalania sodu i wody z organizmu, co prowadzi do obniżenia objętości krwi i zmniejszenia ciśnienia tętniczego.

Czytaj więcej: Wskazania do stosowania Furosemid

Działanie leku Furosemid

Furosemid jest silnym lekiem moczopędnym, który zwiększa wydalanie moczu poprzez hamowanie reabsorpcji sodu, potasu i chlorków w nerkach. Działa szybko, usuwając nadmiar płynów z organizmu, co pomaga w leczeniu obrzęków i nadciśnienia tętniczego. Regularne monitorowanie poziomu elektrolitów i funkcji nerek jest ważne, aby zapobiec potencjalnym skutkom ubocznym.

Czytaj więcej: Działanie Furosemid

Dawkowanie leku Furosemid

Tabletki Furosemid należy połykać w całości, popijając szklanką wody, najlepiej na czczo, aby zwiększyć ich skuteczność. Można je podzielić na równe dawki. Maksymalna dzienna dawka wynosi 1500 mg, a dawkowanie zależy od schorzenia i indywidualnej reakcji pacjenta.

Obrzęk związany z chorobami serca: Dawka początkowa wynosi 20-80 mg dziennie, podzielona na dwie lub trzy dawki.

Obrzęk związany z chorobami wątroby: Dawka początkowa to 20-80 mg na dobę, często w połączeniu z antagonistami aldosteronu.

Obrzęk związany z chorobami nerek: Początkowa dawka wynosi 40-80 mg na dobę, a u pacjentów dializowanych 250-1500 mg na dobę.

Wysokie ciśnienie krwi: Dawka podtrzymująca wynosi 20-40 mg na dobę, stosowana samodzielnie lub z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.

Czas trwania leczenia zależy od rodzaju i przebiegu choroby oraz odpowiedzi pacjenta na leczenie. Lekarz monitoruje stan pacjenta i dostosowuje dawkowanie.

Szczególne przypadki stosowania:

• Dzieci i młodzież: Dawka wynosi od 2 mg/kg do maksymalnie 6 mg/kg masy ciała na dobę, nie przekraczając 40 mg dziennie.
• Osoby w podeszłym wieku: Dawka początkowa to 20 mg na dobę, stopniowo zwiększana do uzyskania pożądanej odpowiedzi.

Pominięcie dawki: Przyjąć pominiętą dawkę jak najszybciej po przypomnieniu sobie, ale jeśli zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki, pominąć zapomnianą i przyjąć następną dawkę o zwykłej porze. Nie stosować dawki podwójnej.

Przedawkowanie: Objawy przedawkowania obejmują nadmierne wydalanie płynów, niskie ciśnienie krwi, ostrą niewydolność nerek, zakrzepicę, arytmię serca, majaczenie, porażenie wiotkie, apatię i splątanie. W razie przedawkowania należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Można zastosować płukanie żołądka lub węgiel aktywowany, jeśli spożycie nastąpiło niedawno.

Czytaj więcej: Dawkowanie Furosemid

Z czym nie łączyć leku Furosemid

Furosemid wchodzi w interakcje z różnorodnymi lekami, w tym z lekami na serce, na ciśnienie krwi, na cholesterol, przeciwcukrzycowymi, przeciwzapalnymi oraz przeciwpadaczkowymi, co może wymagać dostosowania dawkowania i monitorowania. Konieczne jest unikanie jednoczesnego stosowania z alkoholem i konsultacja z lekarzem.

Furosemid i Leki na Nastroje – Współużytkowanie z litotwórczymi lekami nastroju wymaga monitorowania stężenia litu.

Furosemid i Leki Serca – Możliwa korekta dawki leków nasercowych, w tym digoksyny.

Furosemid i Leki na Ciśnienie Krwi – Wymaga dostosowania dawki przy leczeniu wysokiego ciśnienia krwi.

Furosemid i Leki na Cholesterol – Osłabienie działania furosemidu przez leki obniżające cholesterol.

Furosemid i Leki Przeciwcukrzycowe – Wzrost cukru we krwi przy stosowaniu z metforminą czy insuliną.

Furosemid i Niesteroidowe Leki Przeciwzapalne (NLPZ) – Możliwe osłabienie działania furosemidu.

Furosemid i Kortykosteroidy – Wpływ na stężenie elektrolitów.

Furosemid i Leki Przeciwpadaczkowe – Osłabienie działania furosemidu przez fenytoinę lub fenobarbital.

Furosemid i Teofilina (lek na astmę) – Nasilenie działania teofiliny.

Furosemid i Antybiotyki/Aminoglikozydy – Nasilenie działania tych leków.

Furosemid i Leki Zmieniające Czynność Serca – Nasilenie ich działania przez furosemid.

Furosemid i Alkohol – Zwiększone ryzyko zawrotów głowy i omdleń.

Czytaj więcej: Z czym nie łączyć Furosemid

Skutki uboczne leku Furosemid

Bardzo często: Zaburzenia równowagi elektrolitowej, odwodnienie, zmniejszenie objętości krwi, zwiększone stężenie trójglicerydów i kreatyniny we krwi.

Często: Zagęszczenie krwi, niedobory sodu, chlorków i potasu, zwiększenie poziomu cholesterolu i kwasu moczowego (napady dny moczanowej), encefalopatia wątrobowa, zwiększona objętość moczu.

Niezbyt często: Trombocytopenia, podwyższone stężenie cukru we krwi (może prowadzić do cukrzycy), przemijające zaburzenia słuchu, nudności, reakcje skórne (świąd, pokrzywka, pęcherze), nadwrażliwość na światło.

Rzadko: Eozynofilia, leukopenia, wstrząs anafilaktyczny, parestezje, zapalenie naczyń, głuchota, szumy uszne, dolegliwości żołądkowo-jelitowe (wymioty, biegunka), zapalenie nerek, gorączka.

Bardzo rzadko: Niedokrwistość hemolityczna i aplastyczna, agranulocytoza, ostre zapalenie trzustki, cholestaza, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Częstość nieznana: Zaostrzenie tocznia rumieniowatego, niedobory wapnia i magnezu, zasadowica metaboliczna, zaburzenia czynności nerek (rzekomy zespół Barttera), zawroty głowy, omdlenia, zakrzepica, ciężkie reakcje skórne (SJS, TEN, AGEP, DRESS), rabdomioliza, zwiększenie stężenia sodu, chlorków i mocznika w moczu, niedrożność dróg moczowych, kamienie nerkowe u wcześniaków, niewydolność nerek, ryzyko przetrwałego przewodu tętniczego u wcześniaków.

Czytaj więcej: Skutki uboczne Furosemid

Przeciwwskazania dla leku Furosemid

Przed rozpoczęciem stosowania Furosemidu , ważne jest, aby pacjent dokładnie zapoznał się z informacjami dotyczącymi przeciwwskazań i środków ostrożności. Lek ten może być nieodpowiedni dla niektórych pacjentów z powodu specyficznych warunków zdrowotnych lub potencjalnych interakcji z innymi lekami. Poniżej przedstawiono szczegółowe przeciwwskazania i środki ostrożności, które należy wziąć pod uwagę.

Przeciwwskazania do stosowania Furosemidu

Alergia na furosemid lub sulfonamidy: Pacjenci uczuleni na furosemid, sulfonamidy lub jakiekolwiek inne składniki leku nie powinni go stosować, ze względu na ryzyko reakcji alergicznej.

Hipowolemia i odwodnienie: Furosemid jest przeciwwskazany u pacjentów z nieprawidłowo małą objętością krwi krążącej lub odwodnieniem, ponieważ może pogłębić te stany.

Niewydolność nerek z bezmoczem: Pacjenci, u których niewydolność nerek objawia się brakiem wytwarzania moczu i nie reagują na leczenie furosemidem, nie powinni stosować tego leku.

Ciężki niedobór potasu (hipokaliemia): Furosemid jest przeciwwskazany w przypadku ciężkiego niedoboru potasu, ponieważ może to prowadzić do groźnych zaburzeń rytmu serca.

Ciężki niedobór sodu (hiponatremia): Pacjenci z ciężkim niedoborem sodu również nie powinni stosować furosemidu, aby uniknąć dalszych zaburzeń elektrolitowych.

Śpiączka wątrobowa: Pacjenci, którzy utracili przytomność z powodu niewydolności wątroby, nie powinni stosować tego leku.

Karmienie piersią: Furosemid przenika do mleka matki i może zmniejszać jego produkcję, dlatego jest przeciwwskazany u kobiet karmiących piersią.

Środki ostrożności przy stosowaniu Furosemidu

Trudności w oddawaniu moczu: Pacjenci z problemami w oddawaniu moczu, takimi jak przerost prostaty czy zwężenie cewki moczowej, powinni zachować ostrożność, ponieważ furosemid może nasilić te problemy.

Niskie ciśnienie tętnicze: U pacjentów z niskim ciśnieniem tętniczym lub zawrotami głowy po zmianie pozycji ciała furosemid może powodować dodatkowe spadki ciśnienia, co może prowadzić do omdleń.

Ryzyko znacznego spadku ciśnienia krwi: Pacjenci z problemami krążenia w mózgu lub sercu powinni być monitorowani, aby uniknąć znacznych spadków ciśnienia krwi.

Starszy wiek: U osób starszych, które zażywają inne leki mogące powodować spadki ciśnienia krwi, należy zachować szczególną ostrożność i regularnie monitorować stan zdrowia.

Cukrzyca: Furosemid może wpływać na poziom cukru we krwi, dlatego pacjenci z cukrzycą powinni regularnie monitorować poziom glukozy.

Dna moczanowa: Pacjenci z dną moczanową mogą doświadczyć zaostrzenia objawów podczas stosowania furosemidu.

Hipoproteinemia: Niskie stężenie białka we krwi, np. w zespole nerczycowym, może wpływać na działanie furosemidu, wymagając regularnego monitorowania stanu pacjenta.

Zespół wątrobowo-nerkowy: Pacjenci z chorobami nerek związanymi z ciężkimi chorobami wątroby powinni być monitorowani ze względu na ryzyko dalszych zaburzeń elektrolitowych i odwodnienia.

Nadmierna utrata płynów: W przypadkach nadmiernej utraty płynów (np. wymioty, biegunka, nadmierne pocenie się) może być konieczne dostosowanie dawki lub czasowe przerwanie leczenia.

Monitorowanie elektrolitów:  Podczas leczenia furosemidem konieczne jest regularne kontrolowanie poziomu elektrolitów we krwi (zwłaszcza potasu, sodu i kreatyniny), aby uniknąć poważnych zaburzeń równowagi elektrolitowej, które mogą prowadzić do powikłań, takich jak arytmie serca czy zaburzenia nerwowo-mięśniowe.

Toczeń rumieniowaty układowy: Istnieje możliwość zaostrzenia lub aktywacji tocznia rumieniowatego układowego, dlatego pacjenci z tą chorobą powinni być pod szczególną kontrolą lekarza.

Interakcje z rysperydonem: Badania wykazały, że jednoczesne stosowanie furosemidu i rysperydonu może zwiększać śmiertelność u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. Przed podjęciem decyzji o takim leczeniu, lekarz powinien dokładnie rozważyć ryzyko i korzyści oraz monitorować stan pacjenta.

Wszystkie te informacje są kluczowe dla bezpiecznego stosowania furosemidu i powinny być dokładnie omówione z lekarzem przed rozpoczęciem leczenia. Regularne monitorowanie stanu zdrowia pacjenta oraz dostosowywanie dawki są niezbędne, aby zapewnić skuteczność i bezpieczeństwo terapii.

Zadaj pytanie lekarzowi

Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.

Pytanie do lekarza

Pseudonim *

Email *

Wyślij

O leku

Źródła

Ostatnia aktualizacja: 9 listopada 2024