Diuramid

Diuramid to lek moczopędny używany w leczeniu jaskry, padaczki oraz obrzęków. Nie powinien być stosowany w przypadku uczulenia na składniki leku, problemów z wątrobą i nerkami, niewydolności nadnerczy czy niezrównoważonej jaskry.

Działanie Diuramid

Diuramid, którego substancją czynną jest acetazolamid, jest inhibitorem anhydrazy węglanowej. Anhydraza węglanowa to enzym, który przyspiesza reakcję przemiany dwutlenku węgla i wody w jon wodorowęglanowy i proton. Inhibicja tego enzymu prowadzi do zwiększenia wydalania jonów wodorowęglanowych przez nerki, co z kolei prowadzi do zwiększonego wydalania wody, sodu i potasu. W rezultacie, acetazolamid ma działanie moczopędne.

Jednocześnie, zahamowanie anhydrazy węglanowej powoduje zmniejszenie produkcji płynu w oku, co może pomóc w leczeniu jaskry poprzez obniżenie ciśnienia wewnątrz oka.

Wskazania do stosowania Diuramid

Lek Diuramid, czyli inhibitor anhydrazy węglanowej, ma kilka wskazań do stosowania. Są to:

• Leczenie jaskry: Jaskra jest chorobą oczu charakteryzującą się zwiększonym ciśnieniem śródgałkowym, które może prowadzić do uszkodzenia nerwu wzrokowego. Diuramid pomaga obniżyć ciśnienie wewnątrz oka.
• Leczenie padaczki: Lek ten jest stosowany w połączeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi. Padaczka jest zaburzeniem neurologicznym, które powoduje nawracające napady padaczkowe.
• Leczenie obrzęków: Diuramid jest stosowany w leczeniu obrzęków spowodowanych niewydolnością krążenia lub reakcją na inne leki. Obrzęki to stan, w którym dochodzi do gromadzenia się płynu w przestrzeniach międzykomórkowych organizmu, co prowadzi do puchnięcia tkanek.
• Zapobieganie i leczenie ostrej choroby wysokościowej: Ostra choroba wysokościowa to stan, który może wystąpić, gdy ktoś szybko wznosi się na dużą wysokość, gdzie ciśnienie atmosferyczne jest niższe. Objawy mogą obejmować zawroty głowy, ból głowy, nudności i wymioty. Stosowanie diuretyków, takich jak Diuramid, pomaga zmniejszyć objawy poprzez zmniejszenie ilości płynów w organizmie.

Przeciwwskazania do stosowania Diuramid

Przeciwwskazania do stosowania Diuramidu:

• Uczulenie na acetazolamid, inne sulfonamidy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.
• Zaburzenia czynności wątroby i nerek, marskość wątroby, niewydolność nadnerczy.
• Zmniejszone stężenie sodu lub potasu w surowicy.
• Kwasicę hipochloremiczną (związaną ze zmniejszonym stężeniem chloru w surowicy krwi).
• Długotrwałe leczenie przewlekłej niewyrównanej jaskry z zamkniętym kątem przesączania.

Środki ostrożności do stosowania Diuramidu:

• Problem z nerkami, taki jak kamica nerkowa.
• Problemy z płucami, takie jak przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedma płuc, które mogą powodować trudności w oddychaniu.
• Cukrzyca lub nietolerancja glukozy.
• Myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie – pacjenci leczeni lekami przeciwpadaczkowymi, w tym acetazolamidem, mogą doświadczyć takich myśli.
• Pęcherzowe reakcje skórne, czasami śmiertelne, takie jak zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka.

Dodatkowe środki ostrożności:

• Acetazolamid może wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych.
• Przyjmowanie innych leków, takich jak kwas foliowy, doustne leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna), kwas acetylosalicylowy, glikozydy nasercowe (np. digoksyna), leki obniżające ciśnienie tętnicze, leki przeciwdrgawkowe (np. fenytoina, prymidon, karbamazepina), amfetamina, metenamina, chinidyna, lit, leki obniżające stężenie glukozy we krwi, cyklosporyna, sodu wodorowęglan – może wymagać konsultacji z lekarzem.
• Acetazolamid w niewielkim stopniu przenika do mleka kobiecego, więc karmienie piersią podczas przyjmowania tego leku wymaga konsultacji z lekarzem.
• Lek może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Jak stosować i dawkować Diuramid?

Lek Diuramid jest stosowany w różnych dawkach w zależności od choroby, którą leczy. Ostateczna dawka zależy od decyzji lekarza, ale poniżej znajdują się ogólne wytyczne dotyczące dawkowania:

Jaskra:

• W przypadku jaskry z otwartym kątem przesączania, zwykle zaleca się dawkę 250 mg (1 tabletka) od 1 do 4 razy na dobę. Dawkowanie większe niż 1000 mg (4 tabletki) na dobę nie zwiększa skuteczności leczenia.
• W jaskrze wtórnej, 250 mg (1 tabletka) powinno być przyjmowane co 4 godziny.
• W ostrych napadach jaskry, zalecana dawka wynosi 250 mg (1 tabletka) 4 razy na dobę.

Padaczka:

• Dorośli i dzieci zwykle przyjmują od 8 do 30 mg/kg masy ciała na dobę, w 1 do 4 podzielonych dawkach. Optymalna dawka wynosi od 375 mg do 1000 mg (1,5 do 4 tabletek) na dobę.
• Jeżeli acetazolamid jest stosowany jednocześnie z innymi lekami przeciwpadaczkowymi, zaczyna się od dawki 250 mg (1 tabletka) raz na dobę. Następnie, jeżeli jest to konieczne, lekarz stopniowo zwiększa dawkę.

Obrzęki w niewydolności krążenia i wywołane przez leki:

• Początkowo zaleca się od 250 mg do 375 mg (1 do 1,5 tabletki) raz na dobę, rano.
• Optymalne działanie moczopędne występuje, jeśli lek stosuje się co drugi dzień lub przez kolejne 2 dni z jednodniową przerwą.

Ostra choroba wysokościowa:

• Zaleca się stosowanie leku w dawce od 500 mg do 1000 mg (2 do 4 tabletek) na dobę, w dawkach podzielonych.
• W przypadku szybkiego zdobywania wysokości (ponad 500 m dziennie): 1000 mg (4 tabletki) na dobę w dawkach podzielonych.

Jeśli pacjent przyjmie więcej niż zalecana dawka leku Diuramid, powinien natychmiast skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Objawy przedawkowania mogą być podobne do działań niepożądanych występujących w czasie leczenia acetazolamidem.

Z czym nie łączyć leku Diuramid

Współdziałanie z kwasem foliowym – Diuramid może oddziaływać na metabolizm kwasu foliowego, zmniejszając jego skuteczność. Kwas foliowy jest ważny dla wielu procesów metabolicznych, a jego niedobory mogą prowadzić do różnych problemów zdrowotnych, takich jak anemia. Pacjenci przyjmujący Diuramid powinni być świadomi potencjalnych interakcji z kwasem foliowym, co może wymagać dostosowania dawkowania lub monitorowania stanu zdrowia.

Oddziaływanie z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi – Diuramid może wpływać na działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna, potencjalnie zwiększając ryzyko krwawień lub zakrzepów. Ważne jest, aby pacjenci stosujący te leki informowali o tym lekarza, ponieważ może być konieczne dostosowanie dawki leku przeciwzakrzepowego lub częstsze monitorowanie parametrów krzepnięcia.

Interakcja z kwasem acetylosalicylowym – Kwas acetylosalicylowy, powszechnie znany jako aspiryna, może wchodzić w interakcje z Diuramidem, wpływając na jego efektywność lub zwiększając ryzyko skutków ubocznych. Pacjenci przyjmujący aspirynę wraz z Diuramidem powinni być monitorowani pod kątem ewentualnych działań niepożądanych i dostosowania dawek.

Wpływ na glikozydy nasercowe – Leki takie jak digoksyna, stosowane w leczeniu niewydolności serca, mogą mieć zmienioną skuteczność lub poziom toksyczności w obecności Diuramidu. Jest to szczególnie ważne u pacjentów z chorobami serca, gdzie precyzyjne dawkowanie leków jest kluczowe dla bezpieczeństwa.

Oddziaływanie z lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze – Diuramid może wpływać na skuteczność leków antyhipertensyjnych. W niektórych przypadkach może dojść do nasilenia lub osłabienia efektu hipotensyjnego, co wymaga szczególnej uwagi i potencjalnego dostosowania dawek leków obniżających ciśnienie.

Interakcja z lekami przeciwdrgawkowymi – Leki takie jak fenytoina, prymidon czy karbamazepina mogą mieć zmienione swoje działanie w obecności Diuramidu. Może to prowadzić do zwiększenia lub zmniejszenia efektów leczniczych oraz ryzyka działań niepożądanych, co wymaga ostrożności i ewentualnego dostosowania dawkowania.

Oddziaływanie z innymi inhibitorami anhydrazy węglanowej – Kombinacja Diuramidu z innymi lekami z tej samej grupy, takimi jak dorzolamid lub brynzolamid, może nasilać działanie diuretyczne i zakwaszenie krwi. Wymaga to szczególnej uwagi, szczególnie u pacjentów z ryzykiem zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej.

Wpływ na amfetaminę – Diuramid może zmieniać działanie amfetaminy, potencjalnie wpływając na jej metabolizm i skuteczność. Jest to istotne szczególnie w przypadku pacjentów stosujących amfetaminę w leczeniu ADHD lub innych stanów.

Interakcja z metenaminą – Stosowanie Diuramidu razem z metenaminą, lekiem przeciwbakteryjnym stosowanym w infekcjach dróg moczowych, może prowadzić do zmiany efektów terapeutycznych obu leków, co wymaga monitorowania i potencjalnego dostosowania terapii.

Oddziaływanie z chinidyną – Chinidyna, stosowana w leczeniu zaburzeń rytmu serca, może mieć zmienione działanie w obecności Diuramidu, co może wymagać dostosowania dawek i monitorowania funkcji serca.

Wpływ na lit – Diuramid może wpływać na poziomy litem w organizmie, co jest istotne u pacjentów leczonych na zaburzenia afektywne dwubiegunowe. Może to wymagać dostosowania dawki litem i monitorowania jego poziomów we krwi.

Interakcja z lekami przeciwcukrzycowymi – Diuramid może wpływać na poziomy glukozy we krwi, co jest istotne dla pacjentów z cukrzycą. Może to wymagać dostosowania dawkowania insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych.

Oddziaływanie z cyklosporyną – Diuramid może wpływać na metabolizm cyklosporyny, stosowanej w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepów, co może wymagać dostosowania dawki i monitorowania poziomów leku.

Interakcja z sodem wodorowęglanem – Diuramid może wpływać na działanie sodu wodorowęglanu, stosowanego do zobojętniania nadmiaru kwasu solnego w żołądku. Może to wymagać dostosowania terapii i monitorowania stanu zdrowia pacjenta.

Czytaj więcej: Z czym nie łączyć leku Diuramid

Skutki uboczne leku Diuramid

Lek Diuramid, jak każdy inny lek, może powodować działania niepożądane, chociaż nie występują one u wszystkich pacjentów. W przypadku wystąpienia duszności, zmian skórnych lub innych ciężkich działań niepożądanych, należy natychmiast zaprzestać stosowania leku i skontaktować się z lekarzem lub oddziałem ratunkowym najbliższego szpitala.

Jedną z poważniejszych potencjalnych reakcji niepożądanych jest ciężka reakcja skórna, której objawy to czerwona, łuszcząca się wysypka z guzkami pod skórą i pęcherzami (osutka krostkowa). Częstość występowania tej reakcji jest nieznana, nie można jej określić na podstawie dostępnych danych.

Inne możliwe działania niepożądane, które mogą wystąpić na początku leczenia, obejmują:

• zaburzenia czucia w kończynach (parestezje), zaburzenia słuchu lub szumy uszne,
• utrata apetytu, zaburzenia smaku, nudności, wymioty, biegunka,
• częste oddawanie moczu, krwiste zabarwienie moczu, cukier w moczu,
• bóle głowy, zawroty głowy, uderzenia gorąca, depresja,
• sporadycznie senność i dezorientacja,
• zmniejszenie popędu seksualnego,
• przemijająca krótkowzroczność,
• reakcje nadwrażliwości, takie jak obrzęk twarzy, warg, języka, gardła, powodujący trudności w oddychaniu lub przełykaniu,
• pokrzywka,
• nadwrażliwość na światło,
• niewydolność wątroby (żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu i odbarwienie stolca), kolka wątrobowa i nerkowa,
• kamica nerkowa,
• pragnienie,
• zmęczenie,
• drażliwość.

Ponadto, jako pochodna sulfonamidowa, acetazolamid może wywołać działania niepożądane charakterystyczne dla sulfonamidów, takie jak:

• gorączka,
• wysypka,
• zahamowanie czynności szpiku kostnego,
• krystaluria (wydalanie kryształków w moczu),
• uszkodzenie nerek,
• piorunująca martwica wątroby,
• pęcherzowe reakcje skórne (rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie naskórka).

Dodatkowo, Diuramid może powodować zmiany w obrazie krwi, więc lekarz może zalecić przeprowadzenie regularnych badań kontrolnych krwi.

Czytaj więcej: Skutki uboczne leku Diuramid

Zadaj pytanie lekarzowi

Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.

Pytanie do lekarza

Pseudonim *

Email *

Wyślij

O leku

Ostatnia aktualizacja: 2 kwietnia 2024