Diuramid

Diuramid to lek moczopędny z grupy inhibitorów anhydrazy węglanowej, zawierający 250 mg acetazolamidu w każdej tabletce. Stosowany jest głównie w leczeniu jaskry, padaczki oraz obrzęków spowodowanych niewydolnością krążenia, a także w profilaktyce i leczeniu ostrej choroby wysokościowej.

Wskazania do stosowania leku Diuramid

Wskazania do stosowania leku Diuramid obejmują różne schorzenia, w których acetazolamid może przynieść korzyści terapeutyczne:

  • Jaskra: Diuramid jest stosowany w leczeniu jaskry z otwartym kątem, jaskry wtórnej oraz w ostrych napadach jaskry, pomagając obniżyć ciśnienie wewnątrzgałkowe.
  • Padaczka: Lek stosuje się jako uzupełnienie w leczeniu padaczki, szczególnie u pacjentów, u których inne terapie są niewystarczające.
  • Obrzęki: Diuramid jest używany w leczeniu obrzęków spowodowanych niewydolnością krążenia lub wywołanych przez leki, poprzez zwiększenie wydalania moczu.
  • Ostra choroba wysokościowa: Stosuje się go w zapobieganiu i leczeniu objawów ostrej choroby wysokościowej, takich jak bóle głowy, nudności i obrzęki.

Czytaj więcej: Wskazania do stosowania Diuramid

Działanie leku Diuramid

Diuramid działa poprzez hamowanie aktywności anhydrazy węglanowej, enzymu odpowiedzialnego za regulację równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie. To prowadzi do zwiększonego wydalania sodu, potasu i wody przez nerki, co zmniejsza objętość płynów w organizmie i obniża ciśnienie wewnątrzgałkowe oraz ciśnienie w mózgu. Dzięki temu lek jest skuteczny w leczeniu jaskry, padaczki, obrzęków oraz ostrej choroby wysokościowej.

Czytaj więcej: Działanie Diuramid

Dawkowanie leku Diuramid

Diuramid należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. Ważne jest, aby przestrzegać zaleceń dotyczących przyjmowania leku, zarówno rano, jak i wieczorem, w zależności od wskazówek lekarza. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków. W przypadku pominięcia dawki leku, należy ją przyjąć tak szybko jak to możliwe. Jeśli jednak zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki leku, nie należy przyjmować pominiętej dawki, lecz powrócić do zaleconego przez lekarza schematu dawkowania. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Jaskra

  • W przypadku jaskry z otwartym kątem zaleca się stosowanie dawki 250 mg (1 tabletka) od 1 do 4 razy na dobę. Dawki większe niż 1000 mg (4 tabletki) nie zwiększają skuteczności leczenia.
  • W jaskrze wtórnej lek podaje się w dawce 250 mg (1 tabletka) co 4 godziny. U niektórych pacjentów lek jest skuteczny w dawce 250 mg (1 tabletka) 2 razy na dobę, co jest stosowane w krótkotrwałym leczeniu.
  • W ostrych napadach jaskry zaleca się 250 mg (1 tabletka) 4 razy na dobę.

Padaczka

  • Dorośli i dzieci: Dawka wynosi zazwyczaj od 8 do 30 mg/kg masy ciała na dobę, podzielona na 1 do 4 dawek. Optymalna dawka wynosi od 375 mg do 1000 mg (1.5 do 4 tabletek) na dobę.
  • Podczas jednoczesnego stosowania acetazolamidu z innymi lekami przeciwdrgawkowymi, początkowo stosuje się 250 mg (1 tabletkę) raz na dobę. Następnie, w razie potrzeby, lekarz stopniowo zwiększy dawkę. U dzieci nie należy stosować dawki większej niż 750 mg na dobę.

Obrzęki w niewydolności krążenia i wywołane przez leki

  • Początkowo zaleca się dawkę od 250 mg do 375 mg (1 do 1.5 tabletki) raz na dobę, rano. Optymalne działanie moczopędne występuje, jeśli lek stosuje się co drugi dzień lub przez kolejne 2 dni z jednodniową przerwą.
  • Podczas przyjmowania acetazolamidu należy kontynuować leczenie zalecane w niewydolności krążenia, np. stosowanie glikozydów naparstnicy, ograniczenie soli w diecie i uzupełnianie potasu. Lekarz może zalecić zmianę dawki acetazolamidu, jeśli jest podawany jednocześnie z glikozydami nasercowymi lub lekami obniżającymi ciśnienie krwi.

Ostra choroba wysokościowa

  • Zaleca się stosowanie leku w dawce od 500 mg do 1000 mg (2 do 4 tabletek) na dobę, w dawkach podzielonych. W przypadku szybkiego zdobywania wysokości (ponad 500 m dziennie) dawka wynosi 1000 mg (4 tabletki) na dobę, w dawkach podzielonych.
  • Lek należy stosować na 24 do 48 godzin przed planowanym wejściem na znaczną wysokość, a w razie wystąpienia objawów choroby, leczenie należy kontynuować przez następne 48 godzin lub dłużej, jeśli to konieczne.

Czytaj więcej: Dawkowanie Diuramid

Z czym nie łączyć leku Diuramid

Diuramid a alkohol – Diuramid nie powinien być łączony z wieloma lekami, w tym kwasem foliowym, warfaryną, kwasem acetylosalicylowym, digoksyną, lekami obniżającymi ciśnienie, lekami przeciwdrgawkowymi, dorzolamidem, brynzolamidem, amfetaminami, metenaminą, chinidyną, litem, lekami obniżającymi glukozę, cyklosporyną i sodu wodorowęglanem. Alkohol nasila działanie Diuramidu, zwiększając ryzyko odwodnienia, zawrotów głowy i obniżenia ciśnienia krwi, dlatego należy go unikać.

Współdziałanie z kwasem foliowym – Diuramid może oddziaływać na metabolizm kwasu foliowego, zmniejszając jego skuteczność. Kwas foliowy jest ważny dla wielu procesów metabolicznych, a jego niedobory mogą prowadzić do różnych problemów zdrowotnych, takich jak anemia. Pacjenci przyjmujący Diuramid powinni być świadomi potencjalnych interakcji z kwasem foliowym, co może wymagać dostosowania dawkowania lub monitorowania stanu zdrowia.

Oddziaływanie z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi – Diuramid może wpływać na działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna, potencjalnie zwiększając ryzyko krwawień lub zakrzepów. Ważne jest, aby pacjenci stosujący te leki informowali o tym lekarza, ponieważ może być konieczne dostosowanie dawki leku przeciwzakrzepowego lub częstsze monitorowanie parametrów krzepnięcia.

Interakcja z kwasem acetylosalicylowym – Kwas acetylosalicylowy, powszechnie znany jako aspiryna, może wchodzić w interakcje z Diuramidem, wpływając na jego efektywność lub zwiększając ryzyko skutków ubocznych. Pacjenci przyjmujący aspirynę wraz z Diuramidem powinni być monitorowani pod kątem ewentualnych działań niepożądanych i dostosowania dawek.

Wpływ na glikozydy nasercowe – Leki takie jak digoksyna, stosowane w leczeniu niewydolności serca, mogą mieć zmienioną skuteczność lub poziom toksyczności w obecności Diuramidu. Jest to szczególnie ważne u pacjentów z chorobami serca, gdzie precyzyjne dawkowanie leków jest kluczowe dla bezpieczeństwa.

Oddziaływanie z lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze – Diuramid może wpływać na skuteczność leków antyhipertensyjnych. W niektórych przypadkach może dojść do nasilenia lub osłabienia efektu hipotensyjnego, co wymaga szczególnej uwagi i potencjalnego dostosowania dawek leków obniżających ciśnienie.

Interakcja z lekami przeciwdrgawkowymi – Leki takie jak fenytoina, prymidon czy karbamazepina mogą mieć zmienione swoje działanie w obecności Diuramidu. Może to prowadzić do zwiększenia lub zmniejszenia efektów leczniczych oraz ryzyka działań niepożądanych, co wymaga ostrożności i ewentualnego dostosowania dawkowania.

Oddziaływanie z innymi inhibitorami anhydrazy węglanowej – Kombinacja Diuramidu z innymi lekami z tej samej grupy, takimi jak dorzolamid lub brynzolamid, może nasilać działanie diuretyczne i zakwaszenie krwi. Wymaga to szczególnej uwagi, szczególnie u pacjentów z ryzykiem zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej.

Wpływ na amfetaminę – Diuramid może zmieniać działanie amfetaminy, potencjalnie wpływając na jej metabolizm i skuteczność. Jest to istotne szczególnie w przypadku pacjentów stosujących amfetaminę w leczeniu ADHD lub innych stanów.

Interakcja z metenaminą – Stosowanie Diuramidu razem z metenaminą, lekiem przeciwbakteryjnym stosowanym w infekcjach dróg moczowych, może prowadzić do zmiany efektów terapeutycznych obu leków, co wymaga monitorowania i potencjalnego dostosowania terapii.

Oddziaływanie z chinidyną – Chinidyna, stosowana w leczeniu zaburzeń rytmu serca, może mieć zmienione działanie w obecności Diuramidu, co może wymagać dostosowania dawek i monitorowania funkcji serca.

Wpływ na lit – Diuramid może wpływać na poziomy litem w organizmie, co jest istotne u pacjentów leczonych na zaburzenia afektywne dwubiegunowe. Może to wymagać dostosowania dawki litem i monitorowania jego poziomów we krwi.

Interakcja z lekami przeciwcukrzycowymi – Diuramid może wpływać na poziomy glukozy we krwi, co jest istotne dla pacjentów z cukrzycą. Może to wymagać dostosowania dawkowania insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych.

Oddziaływanie z cyklosporyną – Diuramid może wpływać na metabolizm cyklosporyny, stosowanej w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepów, co może wymagać dostosowania dawki i monitorowania poziomów leku.

Interakcja z sodem wodorowęglanem – Diuramid może wpływać na działanie sodu wodorowęglanu, stosowanego do zobojętniania nadmiaru kwasu solnego w żołądku. Może to wymagać dostosowania terapii i monitorowania stanu zdrowia pacjenta.

Czytaj więcej: Z czym nie łączyć Diuramid

Skutki uboczne leku Diuramid

Diuramid, jak każdy inny lek, może powodować działania niepożądane, chociaż nie występują one u wszystkich pacjentów. W przypadku wystąpienia duszności, zmian skórnych lub innych ciężkich działań niepożądanych, należy natychmiast zaprzestać stosowania leku i skontaktować się z lekarzem lub oddziałem ratunkowym najbliższego szpitala.

Jedną z poważniejszych potencjalnych reakcji niepożądanych jest ciężka reakcja skórna, której objawy to czerwona, łuszcząca się wysypka z guzkami pod skórą i pęcherzami (osutka krostkowa). Częstość występowania tej reakcji jest nieznana.

Inne możliwe działania niepożądane, które mogą wystąpić na początku leczenia, obejmują:

  • zaburzenia czucia w kończynach (parestezje), zaburzenia słuchu lub szumy uszne,
  • utrata apetytu, zaburzenia smaku, nudności, wymioty, biegunka,
  • częste oddawanie moczu, krwiste zabarwienie moczu, cukier w moczu.

Pacjenci mogą również doświadczać:

  • bólu głowy, zawrotów głowy, uderzeń gorąca, depresji, senności, dezorientacji,
  • zmniejszenia popędu seksualnego, przemijającej krótkowzroczności,
  • reakcji nadwrażliwości: obrzęk twarzy, warg, języka, gardła, powodujący trudności w oddychaniu lub przełykaniu, pokrzywka, nadwrażliwość na światło.

Problemy wątrobowe i nerkowe mogą obejmować niewydolność wątroby (żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu, odbarwienie stolca), kolkę wątrobową i nerkową, kamicę nerkową.

Dodatkowo, Diuramid jako pochodna sulfonamidowa, może wywołać działania niepożądane charakterystyczne dla sulfonamidów, takie jak:

  • gorączka, wysypka, zahamowanie czynności szpiku kostnego, krystaluria (wydalanie kryształków w moczu), uszkodzenie nerek, piorunująca martwica wątroby, pęcherzowe reakcje skórne (rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie naskórka).

Diuramid może również powodować zmiany w obrazie krwi, dlatego lekarz może zalecić regularne badania kontrolne krwi.

Czytaj więcej: Skutki uboczne Diuramid

Przeciwwskazania dla leku Diuramid

Przed zastosowaniem leku Diuramid ważne jest, aby pacjent zapoznał się z przeciwwskazaniami i środkami ostrożności. W pewnych sytuacjach stosowanie tego leku może być niebezpieczne lub wymagać szczególnej ostrożności. Dlatego przed rozpoczęciem leczenia należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, aby upewnić się, że Diuramid jest odpowiedni w konkretnym przypadku.

Diuramid nie powinien być stosowany u pacjentów uczulonych na acetazolamid, inne sulfonamidy lub którykolwiek z pozostałych składników leku, ponieważ reakcje alergiczne mogą obejmować wysypki, obrzęki oraz trudności w oddychaniu, co wymaga natychmiastowej interwencji medycznej. Również osoby z zaburzeniami czynności wątroby i nerek, takimi jak marskość wątroby, niewydolność nadnerczy, zmniejszone stężenie sodu lub potasu w surowicy oraz kwasica hipochloremiczna, powinny unikać stosowania Diuramidu. Te stany mogą być pogorszone przez działanie leku, co może prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych. Ponadto, Diuramid nie jest zalecany w przypadku długotrwałego leczenia przewlekłej niewyrównanej jaskry z zamkniętym kątem przesączania, ponieważ może być nieskuteczny w tych warunkach i może wymagać alternatywnej terapii.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Diuramid, pacjenci z problemami nerkowymi, takimi jak kamica nerkowa, powinni skonsultować się z lekarzem, ponieważ lek może zwiększać ryzyko tworzenia kamieni nerkowych. Osoby z problemami płucnymi, takimi jak przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedma płuc, również powinny zachować ostrożność, gdyż Diuramid może wpływać na funkcje oddechowe, pogarszając objawy tych schorzeń. Pacjenci cierpiący na cukrzycę lub nietolerancję glukozy muszą regularnie monitorować poziom glukozy we krwi, ponieważ Diuramid może wpływać na jego stężenie, wymagając dostosowania dawek insuliny lub leków przeciwcukrzycowych przez lekarza.

W przypadku wystąpienia pogorszenia widzenia lub bólu oka, które mogą być objawami gromadzenia się płynu w błonie naczyniowej oka, pacjent powinien niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Te objawy mogą pojawić się w ciągu kilku godzin od przyjęcia leku. Diuramid może również wpływać na stan psychiczny pacjenta. Odnotowano przypadki myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie u niewielkiej liczby pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymi, w tym acetazolamidem. Jeśli u pacjenta wystąpią takie myśli, konieczne jest natychmiastowe skontaktowanie się z lekarzem, aby zapewnić odpowiednie wsparcie i dostosowanie leczenia.

Diuramid może wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych, dlatego ważne jest, aby poinformować lekarza o przyjmowaniu tego leku przed wykonaniem jakichkolwiek testów. W czasie leczenia mogą wystąpić pęcherzowe reakcje skórne, czasami śmiertelne, takie jak zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Objawy grypopodobne, postępująca wysypka, często z pęcherzami lub zmianami na błonach śluzowych, wymagają natychmiastowego przerwania leczenia i konsultacji z lekarzem.

Diuramid może wchodzić w interakcje z innymi lekami, dlatego ważne jest, aby pacjent poinformował lekarza o wszystkich aktualnie stosowanych lekach. Szczególną uwagę należy zwrócić na leki takie jak kwas foliowy, doustne leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna), kwas acetylosalicylowy, glikozydy nasercowe (np. digoksyna), leki obniżające ciśnienie tętnicze, leki przeciwdrgawkowe (np. fenytoina, prymidon, karbamazepina), inne inhibitory anhydrazy węglanowej (np. dorzolamid, brynzolamid), amfetaminy, metenamina (stosowana w zapobieganiu i leczeniu zakażeń dolnych dróg moczowych), chinidyna (stosowana w leczeniu chorób serca i niektórych typów malarii), lit (stosowany w leczeniu zaburzeń maniakalno-depresyjnych), oraz leki obniżające stężenie glukozy we krwi. Diuramid może wpływać na ich metabolizm i działanie, co może wymagać dostosowania dawkowania.

Lek Diuramid można przyjmować niezależnie od posiłków, co ułatwia dostosowanie go do codziennego harmonogramu pacjenta. Ważne jest jednak, aby unikać spożywania nadmiernych ilości soli, co może osłabić działanie leku.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Acetazolamid w niewielkim stopniu przenika do mleka kobiecego, dlatego ze względu na ryzyko działań niepożądanych u karmionego dziecka, należy podjąć decyzję o zaprzestaniu karmienia piersią lub nieprzyjmowaniu leku, zgodnie z zaleceniami lekarza.

Diuramid może powodować działania niepożądane, które zaburzają zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, takie jak zawroty głowy, senność i dezorientacja. Dlatego nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn w okresie leczenia tym lekiem.

Pytania naszych Pacjentów

Jakie dawki Diuramid?

Dawkowanie Diuramidu jest indywidualne i zależy od schorzenia, które jest leczone. Dla dorosłych, typowa dawka w przypadku jaskry wynosi od 250 do 1000 mg na dobę w podzielonych dawkach, podczas gdy dla prewencji choroby wysokościowej zalecana jest dawka 125-250 mg co 12 godzin. Wszelkie decyzje dotyczące dawkowania powinny zawsze być podejmowane pod nadzorem lekarza.

Po jakim czasie działa Diuramid?

Czas działania Diuramidu zależy od schorzenia, które jest leczone. Efekt diuretyczny, jak zmniejszenie ciśnienia w oku w leczeniu jaskry, może wystąpić już po 1-2 godzinach, natomiast pełne efekty w leczeniu padaczki czy zapobieganiu chorobie wysokościowej mogą wymagać kilku dni do kilku tygodni regularnego stosowania.

Czy Diuramid jest moczopędny?

Tak, Diuramid jest lekiem moczopędnym, znanym też jako diuretyk.

Nie ma odpowiedzi na Twoje pytanie dotyczące leku Diuramid? Zapytaj o nie lekarza za darmo.

Zadaj pytanie lekarzowi

Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.

O leku

Substancja czynnaAcetazolamidum
DostępnośćLek dostępny na receptę
ProducentZakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A.

Ostatnia aktualizacja: 30 stycznia 2025