Pulmicort

Pulmicort to lek wziewny o działaniu przeciwzapalnym, zawierający kortykosteroid. Jest stosowany w regularnym i długotrwałym leczeniu astmy oskrzelowej. Ten lek pomaga zmniejszyć obrzęk i podrażnienie dolnych dróg oddechowych, a także zmniejszyć nasilenie objawów i częstość występowania zaostrzeń astmy oskrzelowej.

Działanie Pulmicort

Lek Pulmicort występuje w postaci wziewnej zawiesiny, która przeznaczona jest do inhalacji z nebulizatora. Stosowany jest u pacjentów z astmą oskrzelową, a także u osób, u których występuje zespół krupu. W przypadku astmy oskrzelowej Pulmicort jest stosowany u pacjentów, u których konieczne jest długotrwałe leczenie glikokortykosteroidami, co ma na celu kontrolowanie procesu zapalnego w układzie oddechowym.

Substancją czynną leku Pulmicort jest budezonid – zaliczany do kortykosteroidów o silnym przeciwzapalnym działaniu. Wpływa on na zmniejszenie obrzęku, a także podrażnienia dolnych dróg oddechowych, dodatkowo łagodzi objawy astmy oskrzelowej oraz zmniejsza częstość występowania tzw. zaostrzeń tej astmy. Główne działanie budezonidu polega na wpływaniu na ekspresję genów (hamowanie lub pobudzanie).

Preparat ten przeznaczony jest do leczenia długotrwałego i regularnego. Nagłe przerwanie kuracji nie jest wskazane, ponieważ wymaga on również stosowania zapobiegawczego, nawet w przypadku braku objawów choroby.

Pulmicort stosowany wziewnie wykazuje szerokie właściwości:

• wpływa na zahamowanie procesu zapalnego toczącego się w drogach oddechowych,
• przeciwdziała powstawaniu procesu zapalnego w ścianie oskrzeli,
• zmniejsza i łagodzi obrzęk oraz podrażnienie,
• powoduje cofnięcie się zmian anatomicznych, które powstają na ścianie oskrzeli u chorych na astmę,
• łagodzi objawy związane z astmą,
• zapobiega stanom zaostrzenia astmy.

Pierwsze działanie leku zauważalne jest już po 1 dobie od rozpoczęcia stosowania, natomiast na jego pełne działanie – umożliwiające kontrolę astmy – należy poczekać kilka tygodni, a w tym czasie nieprzerwanie i regularnie stosować lek.

Lek Pulmicort w postaci zawiesiny do nebulizacji występuje w dawce:

• 0,125 mg/ml, 0,25 mg/ml, 20 pojemników 2 ml,
• 0,25 mg/ml, 0,5 mg/ml, 5 pojemników 2 ml.

Wskazania do stosowania Pulmicort

Pulmicort w postaci zawiesiny jest wskazany:

• Pacjenci z astmą oskrzelową, u których konieczne jest długotrwałe podawanie glikokortykosteroidów w celu kontrolowania procesu zapalnego, mogą skorzystać z zawiesiny Pulmicort do nebulizacji, jeśli stosowanie inhalatorów ciśnieniowych (pMDI) lub inhalatorów proszkowych (DPI) nie daje wymaganych efektów lub nie jest uzasadnione.
• U pacjentów z ostrym zapaleniem krtani, tchawicy i oskrzeli (zespołem krupu) niezależnie od etiologii, któremu towarzyszy istotne zwężenie górnych dróg oddechowych, duszność lub charakterystyczny „szczekający” kaszel prowadzący do zaburzeń oddychania, zaleca się stosowanie zawiesiny Pulmicort do nebulizacji.
• W leczeniu zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), kiedy uzasadnione jest stosowanie budezonidu w postaci zawiesiny do nebulizacji, zaleca się stosowanie Pulmicort w postaci zawiesiny.

Przeciwwskazania do stosowania Pulmicort

• nadwrażliwość na substancję czynną lub którykolwiek ze składników preparatu,
• leku nie należy stosować w celu przerwania ostrego napadu duszności. Nie należy stosować w celu przerwania ostrego napadu duszności. W przypadku wystąpienia ostrego napadu duszności zastosuj lek, który rozszerza oskrzela o szybkim początku działania (np. salbutamol). Inhalator z szybkodziałającym lekiem rozszerzającym oskrzela należy mieć zawsze przy sobie.

Dawkowanie i skład leku Pulmicort

Dawkowanie leku

Lek Pulmicort przeznaczony jest do stosowania wziewnego. Dawka, częstotliwość stosowania, a także czas trwania leczenia ustalane są przez lekarza. Najczęściej dawkowanie wygląda tak:

Dawkowanie leku przy Astmie:

Dawkowanie produktu Pulmicort powinno być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta. Jeśli zalecana dawka dobowa produktu Pulmicort wynosi do 1 mg, zaleca się stosowanie go raz na dobę. Produkt Pulmicort może być stosowany raz na dobę u pacjentów, którzy nie byli dotąd leczeni glikokortykosteroidami, oraz u pacjentów, u których objawy choroby są dobrze kontrolowane przez stosowanie wziewnych glikokortykosteroidów. Pulmicort można podawać rano lub wieczorem. W przypadku zaostrzenia objawów choroby należy zwiększyć dawkę dobową produktu. Jeśli zalecana dawka dobowa produktu Pulmicort przekracza 1 mg, zaleca się podawanie go dwa razy na dobę.

Zalecana dawka początkowa

Dzieci od 6. miesiąca życia – Całkowita dawka dobowa produktu Pulmicort wynosi od 0,25 mg do 0,5 mg. W przypadku dzieci, które już przyjmują doustne glikokortykosteroidy, dawkę dobową można zwiększyć do 1 mg. U małych dzieci, które nie są w stanie wdychać produktu przez ustnik, zaleca się podawanie go za pomocą maski twarzowej.

Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku – Dawka dobowa powinna wynosić od 1 mg do 2 mg.

Dawka podtrzymująca

Aby osiągnąć optymalne działanie, zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznej dawki podtrzymującej.

Dzieci od 6. miesiąca życia – Dawka dobowa powinna wynosić od 0,25 mg do 2 mg.

Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku – Dawka dobowa powinna wynosić od 0,5 mg do 4 mg. W przypadku wystąpienia nasilonych objawów, dawkę można zwiększyć, aby optymalnie wspomóc leczenie.

Poprawa stanu klinicznego po zastosowaniu produktu Pulmicort może nastąpić w ciągu kilku godzin od rozpoczęcia leczenia, jednak pełne działanie lecznicze uzyskuje się dopiero po kilku tygodniach. Produkt Pulmicort jest wskazany do długotrwałego leczenia, ale nie zaleca się go do szybkiego łagodzenia objawów astmy oskrzelowej, w których należy stosować krótko działające leki rozszerzające oskrzela. Jeśli zachodzi potrzeba zwiększenia dawki glikokortykosteroidów, zaleca się raczej zwiększenie dawki produktu Pulmicort niż długotrwałe podawanie glikokortykosteroidów doustnych, ponieważ to rozwiązanie jest mniej ryzykowne pod względem wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych.

Pacjenci leczeni doustnymi glikokortykosteroidami – Po uzyskaniu właściwej kontroli astmy, stosowanie preparatu Pulmicort pozwala na całkowite zastąpienie lub znaczne zmniejszenie dawki glikokortykosteroidów doustnych. Przy zmianie leczenia na leczenie produktem Pulmicort pacjent powinien być w stabilnym stanie. Zaleca się przyjmowanie przez 10 dni dużych dawek produktu Pulmicort w połączeniu z wcześniej stosowanym glikokortykosteroidem doustnym w tej samej dawce. Następnie dawka doustnych glikokortykosteroidów powinna być sukcesywnie zmniejszana (np. mniej więcej o 2,5 mg prednizolonu lub równoważnej dawce innych glikokortykosteroidów na miesiąc) do najmniejszej dawki zapewniającej kontrolę objawów choroby. Czasami całkowite zastąpienie glikokortykosteroidów doustnych produktem Pulmicort jest możliwe. Więcej informacji na temat przerwania stosowania glikokortykosteroidów. Budezonid w postaci zawiesiny do nebulizacji dostarczany pacjentowi podczas wykonywania wdechu do płuc. Ważne jest, aby pacjent wykonywał równomierne, spokojne wdechy przez ustnik nebulizatora lub maskę twarzową.

Dawkowanie leku przy Zespół Krupu:

Zalecana dawka budezonidu dla niemowląt i dzieci z zespołem krupu to 2 mg podane w postaci nebulizacji. Można podzielić dawkę na dwie równe dawki po 1 mg i podawać je w odstępach 30 minut. Takie dawkowanie można powtarzać co 12 godzin, maksymalnie do 36 godzin lub do uzyskania poprawy stanu klinicznego.

Dawkowanie leku przy zaostrzenie POChP

Z ograniczonych danych z badań klinicznych wynika, że zalecana dawka produktu Pulmicort, zawiesina do nebulizacji, wynosi od 4 do 8 mg na dobę, podzieloną na 2 do 4 podań. Leczenie powinno trwać do uzyskania poprawy stanu klinicznego, z zaleceniem nieprzekraczania 10 dni.

Pacjenci z niewydolnością nerek lub wątroby – Nie ma wystarczających danych wskazujących na bezpieczeństwo stosowania produktu Pulmicort u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Budezonid jest głównie metabolizowany w wątrobie, dlatego u pacjentów z ciężką marskością wątroby może wystąpić wzrost stężenia tego leku w surowicy. Przy stosowaniu produktu Pulmicort u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie ma konieczności dostosowywania dawkowania.

Sposób dawkowania

Produkt Pulmicort zawiesina do inhalacji należy stosować za pomocą nebulizatora z ustnikiem lub maską twarzową. Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia zakażeń grzybiczych w obrębie jamy ustnej i gardła, pacjent powinien po każdorazowym zastosowaniu inhalatora wypłukać jamę ustną wodą. W przypadku stosowania nebulizatora z maską twarzową, pacjent powinien umyć skórę twarzy wodą. Nie należy stosować nebulizatorów ultradźwiękowych, ponieważ nie dostarczają one pacjentowi wystarczającej ilości budezonidu. Zestaw do nebulizacji (nebulizator i kompresor) powinien wytwarzać większość kropli o średnicy od 3 do 5 μm.

Dawka budezonidu podawana pacjentowi wynosi od 11 do 22% tej dawki, która znajduje się w nebulizatorze i zależy od:

• czasu nebulizacji,
• objętości komory,
• właściwości technicznych kompresora i nebulizatora (zestawu do nebulizacji),
• objętości oddechowej pacjenta,
• stosowania ustnika lub przypadku stosowania maski twarzowej.

W celu dostarczenia pacjentowi maksymalnej dawki budezonidu należy zapewnić odpowiedni przepływ powietrza przez nebulizator (5 do 8 l/min). Objętość komory powinna wynosić od 2 do 4 ml. U małych dzieci należy używać dobrze dopasowanej maski twarzowej, aby uzyskać jak największą ilość budezonidu. Przed otwarciem plastykowy pojemnik zawierający produkt należy ostrożnie wstrząsnąć. Po użyciu nebulizatora należy dokładnie umyć komorę i maskę, a następnie opłukać je i osuszyć za pomocą kompresora. Ważne jest, aby przed użyciem nebulizatora zapoznać się z instrukcją producenta dotyczącą obsługi urządzenia. Zaleconą dawkę preparatu można zmieszać z 0,9% roztworem chlorku sodu oraz innymi roztworami, takimi jak terbutalina, salbutamol, fenoterol, acetylocysteina, kromoglikanu sodowego lub ipratropium. Utworzona mieszanina powinna być spożyta w ciągu 30 minut i  inhalowana do momentu całkowitego zużycia roztworu.. Zawiesina znajdująca się w pojemniku może być dzielona, w celu uzyskania zaleconej dawki substancji czynnej.

Pamiętaj, aby po inhalacji wypłukać jamę ustną wodą, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia kandydozy jamy ustnej i uniknąć chrypki i pleśniawek. Jeśli stosujesz maskę twarzową, po zakończeniu inhalacji dokładnie przemyj skórę twarzy wodą, aby uniknąć podrażnień skóry.

Skład Pulmicort

1 mililitr zawiesiny leku Pulmicort zawiera:

• substancję czynną – budezonid w dawce 0,125, 0,25 lub 0,5 mg (w formie zmikronizowanej)

2 mililitry zawiesiny leku Pulmicort zawierają:

• substancję czynną – budezonid w dawce 0,25, 0,50 lub 1 mg.

Środki ostrożności związane ze stosowaniem Pulmicort

Budezonid nie jest wskazany w przypadku szybkiego łagodzenia objawów w ostrych napadach astmy i wymaga zastosowania krótkodziałających leków rozszerzających oskrzela za pomocą inhalacji. Długotrwałe podawanie glikokortykosteroidów może prowadzić do zakażenia grzybiczego w jamie ustnej, które wymaga odpowiedniego leczenia przeciwgrzybiczego, a u niektórych pacjentów może być konieczne przerwanie stosowania glikokortykosteroidów wziewnych.

Unikaj jednoczesnego stosowania budezonidu z ketokonazolem, inhibitorami proteazy HIV lub innymi silnymi inhibitorami izoenzymu CYP 3A4. Jeśli to niemożliwe, powinno się zachować jak najdłuższy okres czasu między podaniem tych produktów a budezonidem.

Przy zmianie leczenia z doustnych glikokortykosteroidów na leczenie produktami wziewnymi, należy zachować szczególną ostrożność. W tym okresie istnieje możliwość wystąpienia przemijającej niewydolności kory nadnerczy.
Pacjenci, którzy wymagali doraźnego leczenia dużymi dawkami glikokortykosteroidów lub długotrwałej terapii najwyższymi zalecanymi dawkami wziewnych glikokortykosteroidów, również znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia niewydolności kory nadnerczy podczas ciężkich sytuacji stresowych. Aby zapobiec takim konsekwencjom, należy rozważyć zwiększenie dawki glikokortykosteroidów doustnych przed przewidywanym narażeniem na ciężki stres oraz planowanymi zabiegami chirurgicznymi. Podczas zmniejszania dawki glikokortykosteroidów niektórzy pacjenci mogą odczuwać niespecyficzne dolegliwości, takie jak bóle mięśni i stawów. Jeśli pojawią się objawy, takie jak zmęczenie, bóle głowy, nudności, wymioty lub inne podobne, może to wskazywać na niewystarczającą aktywność glikokortykosteroidową, i w takich sytuacjach może być konieczne okresowe zwiększenie dawki doustnych glikokortykosteroidów.
Zastąpienie glikokortykosteroidów o działaniu ogólnym leczeniem steroidami podawanymi wziewnie może prowadzić do wystąpienia reakcji alergicznych, takich jak wodnisty wyciek z nosa lub wyprysk, których wcześniej nie można było zatrzymać przy użyciu leków stosowanych ogólnie. Takie reakcje alergiczne powinny być leczone objawowo za pomocą leków przeciwhistaminowych i (lub) leków o działaniu miejscowym.

Stosowanie wziewnych glikokortykosteroidów może powodować objawy ogólnoustrojowe, ale jest to mniej prawdopodobne niż w przypadku glikokortykosteroidów doustnych, szczególnie w przypadku długotrwałego stosowania w dużych dawkach.
Podczas stosowania wziewnych glikokortykosteroidów mogą wystąpić objawy ogólnoustrojowe, w tym zespół Cushinga, objawy podobne do zespołu Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćma, jaskra, zaburzenia psychiczne i zachowania, w tym nadmierną aktywność psychoruchową, zaburzenia snu, niepokój, depresję i agresję, szczególnie u dzieci. Aby uniknąć takich objawów, należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę wziewnych glikokortykosteroidów, która pozwoli na właściwą kontrolę astmy.

Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z aktywną lub nieaktywną gruźlicą płuc oraz u pacjentów, którzy mają grzybicze lub wirusowe zakażenia dróg oddechowych.

Po zastosowaniu produktu Pulmicort mogą wystąpić efekty przeciwnie do zamierzonego jak np. gwałtowny skurcz oskrzeli (tzw. paradoksalny skurcz oskrzeli) i świszczenia. W takim przypadku należy niezwłocznie przerwać stosowanie wziewnego budezonidu, ocenić stan pacjenta i wprowadzić alternatywną terapię, jeśli to konieczne. Jeśli objawy choroby nie ustępują mimo systematycznego stosowania zalecanych dawek, powinni skontaktować się z lekarzem.
W przypadku zaostrzenia objawów wymagane jest zastosowanie dodatkowego, krótkotrwałego leczenia glikokortykosteroidami doustnymi.
Zaburzenia czynności wątroby mogą mieć wpływ na wydalanie glikokortykosteroidów, co może prowadzić do zmniejszenia szybkości ich eliminacji i zwiększenia ogólnoustrojowej ekspozycji. Należy ich ostrzec o potencjalnym wystąpieniu ogólnoustrojowych działań niepożądanych.

Wpływ na wzrost

Przed rozpoczęciem leczenia glikokortykosteroidami wziewnymi u dzieci należy dokładnie rozważyć korzyści wynikające ze stosowania tych leków oraz ryzyko związane ze spowolnieniem wzrostu. Zaleca się systematyczną kontrolę wzrostu dzieci, które długotrwale przyjmują glikokortykosteroidy wziewne. Jeśli wzrost jest spowolniony, należy zmniejszyć stosowaną dawkę glikokortykosteroidów wziewnych lub rozważyć inne metody leczenia. Zaleca się również skonsultowanie z lekarzem specjalizującym się w chorobach układu oddechowego u dzieci.

Zapalenie płuc u pacjentów z POChP

Pacjenci z POChP otrzymujący kortykosteroidy wziewne są narażeni na większe ryzyko zapalenia płuc, w tym tych wymagających hospitalizacji, co może zwiększać ryzyko zapalenia płuc.

Istnieją dane wskazujące na to, że ryzyko takich zakażeń może wzrastać wraz ze wzrostem dawki steroidów, jednak nie wszystkie badania wyraźnie to potwierdzają. Nie ma jednoznacznych dowodów na to, że produkty zawierające wziewne kortykosteroidy różnią się od siebie pod względem prawdopodobieństwa wystąpienia zapalenia płuc. Lekarze powinni zatem dokładnie obserwować pacjentów z POChP, aby wcześnie wykryć objawy zapalenia płuc lub zaostrzenia POChP, ponieważ mogą one często przypominać objawy tej ostatniej choroby.

Aktualne palenie tytoniu, wiek powyżej 65 lat, niski wskaźnik masy ciała (BMI) oraz ciężka postać POChP są czynnikami zwiększającymi ryzyko zapalenia płuc u pacjentów z POChP.

Zaburzenia widzenia

U pacjentów stosujących kortykosteroidy ogólnoustrojowo lub miejscowo mogą wystąpić zaburzenia widzenia, takie jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia. W takich przypadkach wskazane jest skierowanie pacjenta do okulisty w celu określenia przyczyny, w tym zaćmy, jaskry lub rzadkich chorób, takich jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), która została zgłoszona po stosowaniu kortykosteroidów.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Budezonid metabolizowany jest głównie przez CYP3A4. Inhibitory tego enzymu, takie jak ketokonazol i i trakonazol, mogą znacznie zwiększyć ogólnoustrojową ekspozycję na budezonid. Ponieważ brakuje danych pozwalających dostosować dawkowanie, terapia skojarzona takich leków powinna być unikana. Jeśli jednoczesne stosowanie budezonidu i takich inhibitorów jest konieczne, powinno się zwiększyć odstępy czasowe między podawaniem poszczególnych leków i rozważyć zmniejszenie dawki budezonidu.

Kliniczne badania ograniczonego zakresu danych, które obejmują stosowanie dużych dawek wziewnego budezonidu, wskazują, że jednoczesne stosowanie itrakonazolu w dawce 200 mg raz na dobę z pojedynczą dawką wziewnego budezonidu (1000 μg) może znacznie zwiększyć stężenie budezonidu w osoczu (około czterokrotnie).

U kobiet stosujących jednocześnie estrogeny lub steroidowe środki antykoncepcyjne, stężenie glikokortykosteroidów we krwi zwiększa się oraz nasila ich działanie, jednakże nie zaobserwowano żadnych negatywnych skutków podczas jednoczesnego stosowania budezonidu i doustnych środków antykoncepcyjnych w małych dawkach.

Ponieważ może nastąpić zahamowanie czynności kory nadnerczy, test stymulacji ACTH, stosowany do wykrywania niedoczynności przysadki mózgowej, może nie wykazać odpowiednich wartości.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża – Większość przeprowadzonych badań prospektywnych oraz danych uzyskanych po wprowadzeniu do obrotu produktów leczniczych na całym świecie nie wskazują na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u płodu lub noworodka w przypadku stosowania budezonidu wziewnego w czasie ciąży. Ważne jest, aby zarówno matka, jak i płód otrzymywały odpowiednią opiekę i leczenie astmy w ciąży. Podobnie jak przy innych lekach stosowanych w czasie ciąży, korzyści i ryzyka stosowania wziewnego budezonidu powinny być wzięte pod uwagę.

Karmienie piersią – Budezonid przenika do mleka kobiet karmiących piersią, jednakże nie są oczekiwane żadne negatywne skutki dla noworodka będącego karmionym piersią, przy zastosowaniu terapeutycznych dawek budezonidu. W związku z tym, budezonid może być stosowany przez kobiety nadal karmiące piersią.

Stosowanie budezonidu w postaci inhalacji (200 lub 400 μg dwa razy dziennie) u matek z astmą karmiących piersią nie wywoływało istotnej ogólnoustrojowej ekspozycji na działanie leku u ich dzieci karmionych piersią. Badania kliniczne wykazały, że stężenie budezonidu we krwi dzieci karmionych piersią było bardzo niskie i nie miało znaczącego wpływu na działanie leku. Dodatkowo, nie zaobserwowano zmniejszenia produkcji mleka u kobiet stosujących inhalacje budezonidu.

W badaniu farmakokinetycznym szacowana dobowa dawka budezonidu u niemowląt stanowiła 0,3% dobowej dawki u matki, która stosowała obie wymienione dawki. Średnie stężenie w osoczu u niemowląt było wyceniane na 1/600 stężenia obserwowanego w osoczu u matki, przy całkowitej doustnej biodostępności u niemowląt. Stężenie budezonidu w osoczu u niemowląt było poniżej limitu oznaczalności.

Na podstawie danych dotyczących budezonidu stosowanego wziewnie oraz faktu, że wykazuje on liniową farmakokinetykę podczas stosowania dawek terapeutycznych w zalecanych odstępach między nimi, zarówno podczas podawania donosowego, wziewnego, doustnego czy doodbytniczego, przewiduje się, że ekspozycja dzieci karmionych piersią na działanie budezonidu stosowanego w dawkach terapeutycznych jest mała.

Z czym nie łączyć leku Pulmicort

Lekarstwa przeciwgrzybicze i Pulmicort – Przyjmowanie leków przeciwgrzybiczych, takich jak ketokonazol lub itrakonazol, w połączeniu z Pulmicortem (budezonid) może prowadzić do zwiększenia stężenia budezonidu w osoczu krwi. Te leki są silnymi inhibitorami izoenzymu CYP 3A4, co wpływa na metabolizm budezonidu. W przypadku konieczności jednoczesnego stosowania, zalecana jest jak najdłuższa przerwa między dawkami tych leków, a lekarz może również rozważyć zmniejszenie dawki budezonidu.

Inhibitory proteazy HIV i Pulmicort – Leki takie jak rytonawir i atazanawir, stosowane w terapii HIV, mogą również zwiększać stężenie budezonidu w osoczu krwi. Podobnie jak w przypadku leków przeciwgrzybiczych, zaleca się maksymalne wydłużenie przerwy między dawkami oraz konsultację z lekarzem w celu dostosowania dawki budezonidu.

Czytaj więcej: Z czym nie łączyć leku Pulmicort

Skutki uboczne leku Pulmicort

Jeśli wystąpi którykolwiek z podanych niżej objawów, należy przerwać stosowanie leku Pulmicort i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem:

• Obrzęk twarzy, zwłaszcza wokół ust, języka, oczu i uszu, wysypka, swędzenie, kontaktowe zapalenie skóry, pokrzywka i skurcz oskrzeli (skurcz mięśni w obrębie dróg oddechowych, który powoduje świszczący oddech). Może to oznaczać, że występuje reakcja alergiczna. To działanie niepożądane występuje rzadko (rzadziej niż u 1 na 1 000 osób).
• Nagłe wystąpienie świszczącego oddechu po inhalacji leku. To działanie niepożądane występuje rzadko (rzadziej niż u 1 na 1 000 osób). Można zapobiec temu, przestrzegając zaleceń lekarza dotyczących stosowania leku i stosując się do instrukcji inhalacji.

Często (występują rzadziej niż u 1 na 10 osób):

• Pleśniawki (zakażenia grzybicze) w jamie ustnej. Aby zmniejszyć możliwość ich wystąpienia, należy po zastosowaniu leku Pulmicort wypłukać jamę ustną wodą.
• Lek jak inne leki wziewne, może powodować podrażnienie dróg oddechowych jak np. Podrażnienie gardła, Ból gardła, kaszel i chrypka, bezgłos.
• Zapalenie płuc (zakażenie płuc) u pacjentów z POChP, co może zwiększać ryzyko wystąpienia zapalenia płuc.

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli którykolwiek z poniższych objawów wystąpi podczas stosowania budezonidu; mogą to być objawy zakażenia płuc:

• gorączka lub dreszcze,
• zwiększenie wytwarzania śluzu, zmiana barwy śluzu,
• nasilenie kaszlu lub zwiększone trudności w oddychaniu.

Niezbyt często (występują rzadziej niż u 1 na 100 osób):

• Zaćma (zmętnienie soczewki oka).
• Nieostre widzenie.
• Skurcze mięśni.
• Drżenia mięśni.
• Depresja.
• Niepokój.

Rzadko (występują rzadziej niż u 1 na 1 000 osób)

• Wysypka na twarzy po użyciu maski twarzowej. Można temu zapobiec, przemywając twarz wodą po użyciu maski twarzowej.
• Nerwowość, zmiany zachowania (głównie u dzieci).
• Łatwe powstawanie siniaków.
• Chrypka i bezgłos (u dzieci).

Czytaj więcej: Skutki uboczne leku Pulmicort

Zadaj pytanie lekarzowi

Zadaj pytanie do lekarza anonimowo i bezpłatnie.

Pytanie do lekarza

Pseudonim *

Email *

Wyślij

O leku

Źródła

Zamienniki dla leku Pulmicort

Ostatnia aktualizacja: 16 grudnia 2023