W większości przypadków Euthyrox jest lekiem przyjmowanym do końca życia, zwłaszcza u osób z trwałą niedoczynnością tarczycy, gdzie organizm nie produkuje wystarczającej ilości hormonów i nie jest w stanie samodzielnie wrócić do normalnej produkcji. Istnieją jednak sytuacje, w których stosowanie Euthyroxu może być tymczasowe, a decyzja o długości terapii zależy od przyczyny i stopnia uszkodzenia tarczycy.
Najczęściej trwała terapia Euthyroxem jest zalecana osobom z:
- Autoimmunologiczną niedoczynnością tarczycy (chorobą Hashimoto) – w tej chorobie komórki układu odpornościowego niszczą tarczycę, co prowadzi do trwałej utraty zdolności produkcji hormonów. Tacy pacjenci najczęściej muszą przyjmować Euthyrox przez całe życie.
- Po operacjach tarczycy – jeśli doszło do częściowego lub całkowitego usunięcia tarczycy (na przykład z powodu nowotworu lub wola), konieczne jest długotrwałe stosowanie hormonów tarczycy, aby zrekompensować utraconą produkcję.
- Po radioterapii – osoby poddane radioterapii okolicy szyi, na przykład z powodu chorób nowotworowych, mogą mieć trwale uszkodzoną tarczycę, co wymaga stałego leczenia lewotyroksyną.
W niektórych przypadkach stosowanie Euthyroxu może być czasowe, na przykład:
- Po krótkotrwałym niedoborze hormonów – u niektórych pacjentów w wyniku stanu zapalnego lub innych przejściowych problemów może dojść do tymczasowej niedoczynności tarczycy. Po ustąpieniu przyczyny organizm może wrócić do normalnej produkcji hormonów, a stosowanie Euthyroxu przestaje być potrzebne.
- Przy zaburzeniach hormonalnych związanych z ciążą – w czasie ciąży tarczyca może wykazywać chwilowe zaburzenia funkcji. U niektórych kobiet leczenie Euthyroxem jest potrzebne tylko przez okres ciąży i stabilizuje się po porodzie.
Inne pytania na temat leku Euthyrox
Ostatnia aktualizacja: 25 października 2024