« Powrót do Encorton

Na co pomaga Encorton?

Wskazania do stosowania leku Encorton są bardzo szerokie, obejmujące liczne schorzenia różnorodnych układów organizmu, zarówno o podłożu zapalnym, autoimmunologicznym, jak i nowotworowym. Encorton, zawierający prednizon, wykazuje silne działanie przeciwzapalne i immunosupresyjne, co czyni go skutecznym w leczeniu zarówno ostrych stanów zapalnych, jak i przewlekłych chorób.

Zaburzenia układu endokrynnego:

Choroby alergiczne o ciężkim przebiegu, oporne na inne metody leczenia:

Kolagenozy:

Choroby skóry i błon śluzowych:

Choroby przewodu pokarmowego:

Choroby układu krwiotwórczego:

Choroby nowotworowe:

Zespół nerczycowy: Encorton jest wskazany w celu wywołania diurezy lub uzyskania remisji w przypadku białkomoczu w zespole nerczycowym idiopatycznym bez mocznicy. Może być również stosowany w celu poprawy czynności nerek u chorych z toczniem rumieniowatym.

Choroby neurologiczne: Stwardnienie rozsiane w okresach zaostrzenia: Encorton jest używany w leczeniu zaostrzeń stwardnienia rozsianego, pomagając w redukcji stanu zapalnego w układzie nerwowym.

Choroby oka:

Choroby układu oddechowego:

Choroby reumatyczne:

Inne, niereumatyczne stany zapalne układu kostno-stawowego:

Inne:

Działanie Encorton - jak szybko Encorton zaczyna działać?

Encorton zawiera prednizon, syntetyczny glikokortykosteroid będący analogiem kortyzolu, naturalnego hormonu produkowanego przez korę nadnerczy. Prednizon jest prolekiem, co oznacza, że jest przekształcany w organizmie do swojej aktywnej formy – prednizolonu – w wątrobie. Prednizolon wykazuje silne działanie przeciwzapalne, immunosupresyjne oraz wpływ na metabolizm i równowagę wodno-elektrolitową organizmu.

Przeciwzapalne działanie prednizonu polega na hamowaniu rozwoju objawów zapalenia, takich jak obrzęk, ból i zaczerwienienie, bez wpływu na przyczynę zapalenia. Prednizon zmniejsza przepuszczalność naczyń włosowatych, co prowadzi do zmniejszenia obrzęku i ograniczenia migracji komórek zapalnych do miejsca uszkodzenia. Działa również poprzez hamowanie fosfolipazy A2, enzymu odpowiedzialnego za uwalnianie kwasu arachidonowego, prekursora prostaglandyn i leukotrienów, które są mediatorami stanu zapalnego.

Immunosupresyjne działanie prednizonu obejmuje zapobieganie lub hamowanie reakcji immunologicznych, w tym odpowiedzi komórkowej. Prednizon hamuje aktywację i proliferację limfocytów T, co jest kluczowe w chorobach autoimmunologicznych, gdzie układ odpornościowy atakuje własne komórki organizmu. Hamuje również produkcję cytokin prozapalnych, takich jak interleukina-1 (IL-1), interleukina-6 (IL-6) oraz czynnik martwicy nowotworów alfa (TNF-α).

Wpływ na metabolizm: Prednizon zwiększa dostępność glukozy poprzez indukcję glukoneogenezy w wątrobie, pobudzanie katabolizmu białek oraz zmniejszanie zużycia glukozy w tkankach obwodowych. Prowadzi to do zwiększonego gromadzenia glikogenu w wątrobie oraz podwyższenia poziomu glukozy we krwi, co może powodować hiperglikemię i cukrzycę sterydową. Prednizon nasila również lipolizę, co prowadzi do uwalniania wolnych kwasów tłuszczowych do krwiobiegu i może prowadzić do redystrybucji tkanki tłuszczowej (np. gromadzenie się tłuszczu w okolicach twarzy, karku i brzucha).

Wpływ na równowagę wodno-elektrolitową: Prednizon działa na kanaliki nerkowe, zwiększając reabsorpcję sodu i wody oraz wydalanie potasu i jonów wodorowych. To może prowadzić do zatrzymywania płynów, nadciśnienia tętniczego oraz hipokaliemii. W dłuższym okresie stosowania może również powodować ubytek wapnia z kości, co prowadzi do osteoporozy.

Wpływ na układ hormonalny: Prednizon hamuje wydzielanie hormonu adrenokortykotropowego (ACTH) przez przysadkę mózgową, co prowadzi do zmniejszenia produkcji kortykosteroidów i androgenów przez korę nadnerczy. Długotrwałe stosowanie prednizonu może prowadzić do zahamowania osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, co wymaga stopniowego odstawiania leku, aby uniknąć ostrej niewydolności nadnerczy.

Działanie na układ kostny: Prednizon zmniejsza stężenie wapnia w osoczu, hamując wchłanianie wapnia w jelitach i zwiększając jego wydalanie przez nerki. To prowadzi do demineralizacji kości, zwiększonego ryzyka złamań oraz rozwoju osteoporozy. U dzieci i młodzieży prednizon może hamować wzrost kości.